Το καταδρομικό κλάσης Ticonderoga USS Lake Champlain (CG 57). Φωτογραφία , πηγή USN, Mate 2nd Class Jayme Pastoric.
Στα τέλη δεκαετίας 90 αρχές 2000 όταν το ΠΝ είχε θέσει ξανά το πάγιο αίτημά του για την κάλυψη αναγκών αεράμυνα περιοχής και είχε αποσύρει τα αντιτορπιλικά ADAMS , Κίμων- Νέαρχος- Φορμίων & Θεμιστοκλής, που επίσης είχαν παραχωρηθεί από τις ΗΠΑ μετά το τέλος του πολέμου του Κόλπου το 94, οι ΗΠΑ είχαν σπεύσει να προτείνουν τα υπερμεγέθη αντιτορπιλικά κλάσης KIDD.
Από: hellasjournal.com
Αν και αντιτορπιλικά τα KIDD, το μέγεθός τους ταίριαζε απόλυτα σε Καταδρομικά, όπως είναι τα σημερινά Ticonderoga.
Το Πολεμικό Ναυτικό δεν είχε κρατήσει ούτε μια δεκαετία τ’ αντιτορπιλικά ADAMS και οι Αμερικανοί ήλπιζαν με τα KIDD ότι έχουν μια δελεαστική πρόταση. Και τότε δεν είχαν επιλεγεί από το ναυτικό Επιτελείο για τον ίδιο βασικό λόγο που σήμερα είναι αποτρεπτικός και για τα Ticonderoga εφόσον προταθούν από τις ΗΠΑ μέσω της LOA, δηλαδή το μεγάλο μέγεθος και το δυσθεώρητο κόστος που συνεπάγεται η ενεργοποίησή τους.
Ένα Καταδρομικό Ticonderoga θα ήταν σίγουρα λύση για το ναυτικό της Ιαπωνίας, της Ταιβάν, της Ν. Κορέας, που εκτός από ισχυρότατες οικονομίες έχουν και ωκεάνιους χώρους και μπορούν να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή.
Και αν κοιτάξουμε την ιστορική συνέχεια, αυτή δικαιώνει τον τελικό χρήστη εκείνων των αντιτορπιλικών KIDD, των 171 μέτρων κι επαληθεύει όπως επισημαίνουν Αξιωματικοί του ΠΝ, ποιος μπορεί ν’ αντέξει αυτό το κόστος.
Τα προτεινόμενα από τις ΗΠΑ αντιτορπιλικά KIDD, έπλευσαν και παρέμειναν στην Ταιβάν η οποία τα εκσυγχρόνισε και τα έχει σε υπηρεσία.
Το Ticonderoga παραδέχεται ο καθένας ότι είναι «game changer» πλοίο, ένα πλωτό οπλοστάσιο, παροχής ασφαλείας σε αεροπλανοφόρο κι αυτό επίσης μαρτυρά ότι απευθύνεται σε μεγέθη άλλων ναυτικών. Αν επαληθευτεί ότι εντός της LOA υπάρχει πρόταση για τα Ticonderoga, αυτά θα μπορούσαν να είχαν μέλλον αν κι εφόσον υπήρχε εκσυγχρονισμός και συμμάζεμα για ν’ ανταποκριθούν στον ρόλο για τον οποίο θα τα ήθελε το Πολεμικό Ναυτικό, την αεράμυνα περιοχής για περίπου μια 15ετία.
Βεβαίως υπάρχει προβληματισμός στο ναυτικό για μια τέτοια ενδεχόμενη πρόταση η οποία σημαίνει «περιπέτεια», με ένα πλοίο τόσο μεγάλου εκτοπίσματος και πάνω από 30 ετών που σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να δαπανηθούν χρήματα για κάτι που βρίσκεται στην δύση της επιχειρησιακής του αξίας.
Το αντίβαρο του νέου πλοίου των «μνηστήρων»
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έρχεται και κάτι άλλο ως αντίβαρο στο Πολεμικό Ναυτικό, που είναι προτάσεις άλλων «μνηστήρων» για τις οποίες έχουμε αναφερθεί σε ρεπορτάζ μας και οι οποίες προσφέρουν μέσα σε ενάμιση- δυο χρόνια εντελώς νέα πλοία ως ενδιάμεση λύση, επιπέδου κορβέτας- φρεγάτας.
Επίσης ακόμη και ο χρόνος σ’ αυτό το σημείο γίνεται ανταγωνιστικός, όταν για το νέο πλοίο ενδιάμεσης λύσης ο κατασκευαστής δηλώνει πως σε 24 μήνες θα είναι διαθέσιμο. Ο ίδιος χρόνος θ’ απαιτηθεί και σε ένα μεταχειρισμένο Ticonderoga μιας και θα πρέπει ν’ αφαιρεθούν συστήματα που είναι σε χρήση από τους Αμερικανούς, να τοποθετηθούν άλλα στη θέση αυτών κατ’ απαίτηση του ΠΝ, να γίνουν στη συνέχεια εργασίες στο σκαρί και να εκπαιδευτεί το πλήρωμα.
Και εδώ τίθεται ένα ερώτημα, θα προτιμηθεί το νέο πλοίο ενδιάμεσης λύσης, εφόσον υπάρχει αυτή η πρόταση παράδοσης σε 24 μήνες ή ένα παλιό σκαρί που θα έρχεται με «προίκα» και τα προβλήματά του;
Τα λειτουργικά κόστη του πλοίου είναι πάρα πολύ μεγάλα κι αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητεί κανείς, είναι μεταχειρισμένο κι έχει μικρό ορίζοντα ζωής, αφού ήδη είναι σε υπηρεσία 30 και πλέον χρόνια…
Από: hellasjournal.com
Αν και αντιτορπιλικά τα KIDD, το μέγεθός τους ταίριαζε απόλυτα σε Καταδρομικά, όπως είναι τα σημερινά Ticonderoga.
Το Πολεμικό Ναυτικό δεν είχε κρατήσει ούτε μια δεκαετία τ’ αντιτορπιλικά ADAMS και οι Αμερικανοί ήλπιζαν με τα KIDD ότι έχουν μια δελεαστική πρόταση. Και τότε δεν είχαν επιλεγεί από το ναυτικό Επιτελείο για τον ίδιο βασικό λόγο που σήμερα είναι αποτρεπτικός και για τα Ticonderoga εφόσον προταθούν από τις ΗΠΑ μέσω της LOA, δηλαδή το μεγάλο μέγεθος και το δυσθεώρητο κόστος που συνεπάγεται η ενεργοποίησή τους.
Ένα Καταδρομικό Ticonderoga θα ήταν σίγουρα λύση για το ναυτικό της Ιαπωνίας, της Ταιβάν, της Ν. Κορέας, που εκτός από ισχυρότατες οικονομίες έχουν και ωκεάνιους χώρους και μπορούν να υποστηρίξουν αυτή την επιλογή.
Και αν κοιτάξουμε την ιστορική συνέχεια, αυτή δικαιώνει τον τελικό χρήστη εκείνων των αντιτορπιλικών KIDD, των 171 μέτρων κι επαληθεύει όπως επισημαίνουν Αξιωματικοί του ΠΝ, ποιος μπορεί ν’ αντέξει αυτό το κόστος.
Τα προτεινόμενα από τις ΗΠΑ αντιτορπιλικά KIDD, έπλευσαν και παρέμειναν στην Ταιβάν η οποία τα εκσυγχρόνισε και τα έχει σε υπηρεσία.
Το Ticonderoga παραδέχεται ο καθένας ότι είναι «game changer» πλοίο, ένα πλωτό οπλοστάσιο, παροχής ασφαλείας σε αεροπλανοφόρο κι αυτό επίσης μαρτυρά ότι απευθύνεται σε μεγέθη άλλων ναυτικών. Αν επαληθευτεί ότι εντός της LOA υπάρχει πρόταση για τα Ticonderoga, αυτά θα μπορούσαν να είχαν μέλλον αν κι εφόσον υπήρχε εκσυγχρονισμός και συμμάζεμα για ν’ ανταποκριθούν στον ρόλο για τον οποίο θα τα ήθελε το Πολεμικό Ναυτικό, την αεράμυνα περιοχής για περίπου μια 15ετία.
Βεβαίως υπάρχει προβληματισμός στο ναυτικό για μια τέτοια ενδεχόμενη πρόταση η οποία σημαίνει «περιπέτεια», με ένα πλοίο τόσο μεγάλου εκτοπίσματος και πάνω από 30 ετών που σίγουρα δεν αξίζει τον κόπο να δαπανηθούν χρήματα για κάτι που βρίσκεται στην δύση της επιχειρησιακής του αξίας.
Το αντίβαρο του νέου πλοίου των «μνηστήρων»
Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έρχεται και κάτι άλλο ως αντίβαρο στο Πολεμικό Ναυτικό, που είναι προτάσεις άλλων «μνηστήρων» για τις οποίες έχουμε αναφερθεί σε ρεπορτάζ μας και οι οποίες προσφέρουν μέσα σε ενάμιση- δυο χρόνια εντελώς νέα πλοία ως ενδιάμεση λύση, επιπέδου κορβέτας- φρεγάτας.
Επίσης ακόμη και ο χρόνος σ’ αυτό το σημείο γίνεται ανταγωνιστικός, όταν για το νέο πλοίο ενδιάμεσης λύσης ο κατασκευαστής δηλώνει πως σε 24 μήνες θα είναι διαθέσιμο. Ο ίδιος χρόνος θ’ απαιτηθεί και σε ένα μεταχειρισμένο Ticonderoga μιας και θα πρέπει ν’ αφαιρεθούν συστήματα που είναι σε χρήση από τους Αμερικανούς, να τοποθετηθούν άλλα στη θέση αυτών κατ’ απαίτηση του ΠΝ, να γίνουν στη συνέχεια εργασίες στο σκαρί και να εκπαιδευτεί το πλήρωμα.
Και εδώ τίθεται ένα ερώτημα, θα προτιμηθεί το νέο πλοίο ενδιάμεσης λύσης, εφόσον υπάρχει αυτή η πρόταση παράδοσης σε 24 μήνες ή ένα παλιό σκαρί που θα έρχεται με «προίκα» και τα προβλήματά του;
Τα λειτουργικά κόστη του πλοίου είναι πάρα πολύ μεγάλα κι αυτό είναι κάτι που δεν αμφισβητεί κανείς, είναι μεταχειρισμένο κι έχει μικρό ορίζοντα ζωής, αφού ήδη είναι σε υπηρεσία 30 και πλέον χρόνια…