Για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο
WilliamCho / pixabay
Το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά που εισήχθη στη Βουλή φαίνεται να κανονικοποιεί την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και να ανατρέπει την ουσία του προοδευτικού για την εποχή του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82. Κυρίως όμως κλονίζει τη Συνταγματική ισορροπία ανάμεσα στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και στην υποχρέωση του Κράτους να μεριμνά για την «ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου πληθυσμού» και να διασφαλίζει την ανεμπόδιστη άσκηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων ιδιαίτερα το δικαίωμα στην απεργία (άρθρα 22 και 23 Σ).
Στα βασικά του σημεία το νομοσχέδιο: α) επιτρέπει την διευθέτηση του χρόνου εργασίας που οδηγεί στην κατάργηση της 8ωρης ημερήσιας απασχόλησης με ατομική πλέον συμφωνία εργοδότη και εργαζομένου και με απλήρωτη την προσαύξηση των ωρών της επιπρόσθετης απασχόλησης (άρθρο 59),
β) καταργεί το δικαίωμα της Κυριακάτικης αργίας για πολλές κατηγορίες εργαζομένων (άρθρο 63),
γ) αυξάνει τον αριθμό των υπερωριών σε 150 κατ’ έτος από 96 που ίσχυαν μέχρι σήμερα στη βιομηχανία και 120 στους λοιπούς κλάδους (άρθρο 58),
ενώ δ) τα άρθρα 91, 93 και 95 θέτουν ακόμα περισσότερα βάρη και νομοθετικούς περιορισμούς στο συνταγματικό δικαίωμα στην απεργία, το οποίο πλέον καθίσταται κενό περιεχομένου, αφού με τους ήδη υπάρχοντες περιορισμούς το 90% των απεργιών δεν πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις του νόμου.
Θεωρούμε ότι η ψήφιση του Νομοσχεδίου συνιστά σημαντική θεσμική οπισθοδρόμηση και θα διευρύνει την ήδη υφιστάμενη νομική και πραγματική ανισότητα στις εργασιακές σχέσεις.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ & ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ