Οι σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συνεχίζουν να έχουν διαφορετικές απόψεις για τον Γεώργιο Καστριώτη- Σκεντέρ Μπέη, και την εποχή του.
Από: echedoros-a.gr
Καθώς ορισμένοι από αυτούς επιθυμούν να αναφέρουν ότι ο Καστριώτης ήταν ένα προσωρινό εμπόδιο στις οθωμανικές εκστρατείες για την κατοχή των Βαλκανίων, άλλοι όπως ο Χαλίλ Ινάλτσικ(Halil Inallçik) εκφράζουν την εκτίμησή τους για την αντίστασή του.
Ο Χαλίλ Ινάλτσικ, που πέθανε πέρυσι, θεωρείται ένας από τους καλύτερους Τούρκους ιστορικούς γνωστούς διεθνώς, γράφει η αλβανική «Konica.al».
Ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, είναι συγγραφέας μιας σειράς σοβαρών εργασιών σχετικά με τα πρώτα στάδια των Οθωμανικών κατακτήσεων στα Βαλκάνια.
Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός του ήταν επίσης τα πρώτα οθωμανικά υπάρχοντα στην Αλβανία, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος χρονομέτρων και διαφόρων κτηματολογικών μητρώων.
Η ηλεκτρονική πύλη AlbKos δημοσιεύει ένα απόσπασμα από το λήμμα «ARNAWUTLUK» (Αλβανία στα τουρκικά) στην Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ, μια έκδοση του 1960.
Ο Ινάλτσικ, ο οποίος είναι ο συγγραφέας αυτής της εγκυκλοπαιδικής καταχώρησης για την Αλβανία και τους Αλβανούς, δίνει μια λεπτομερή εξήγηση της ιστορίας και της γεωγραφίας της χώρας.
Ξεκινά την εισαγωγή αποδεχόμενος την Ιλλυριακή καταγωγή των Αλβανών, αφού σύμφωνα με αυτόν «τα αρχαία Ιλλυρικά και Ηπειρωτικά, με βάση προσωπικά ονόματα και αυτά των χωρών, διατηρούνται ως κύρια ονόματα των Αλβανών Γκέγκηδων και των Τόσκηδων.
Καθώς για τον Σκεντέρμπεη γίνονται συνεχείς συζητήσεις στην Αλβανική δημοσιογραφία, ακολουθούν μερικές σημειώσεις του Τούρκου ιστορικού για τον Καστριώτη:
"Από το 847/1443 και μετά, ο Σκεντέρμπεης, ο γαμπρός του Άρανιτ, ανέλαβε την εξέγερση. Η ασυνήθιστη ενέργεια και γενναιότητα του, και η διεθνής κατάσταση που απέκτησε αυτή τη στιγμή, έδωσαν στο κίνημα έναν σημαντικό διεθνή χαρακτήρα. Αφήνοντας στην άκρη τον θρύλο που άκμασε για το πρόσωπό του, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η προέλευση και τα κίνητρα της εξέγερσής του δεν ήταν διαφορετικά από εκείνα των άλλων Αλβανών αρχόντων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε συμμαχία με άλλες φεουδαρχικές οικογένειες, όπως οι Topiaj, Balashaj, Dukagjini, Dushmanët, Lekë Zaharinë και Aranit (συνάντηση στη Λέζα, την 1η Μαρτίου 1444), αλλά η ιδέα που έχει η Αλβανία, ως εθνικός ηγέτης απέχει πολύ από την πραγματικότητα».
Έλεγχε μόνο τη βόρεια Αλβανία, ενώ η κεντρική και η νότια Αλβανία παρέμειναν υπό οθωμανικό έλεγχο. Οι Subash και οι Sanjaks, από το Αργυρόκαστρο, την Αχρίδα και το Μπεράτι, προσπάθησαν να το καταστείλουν με τοπικές δυνάμεις.
Πραγματοποιούσε ανταρτοπόλεμο όλη την ώρα.
Πολλές από τις μάχες που περιγράφει η Marin Barleti με φανταστικές φιγούρες δεν ήταν παρά τοπικές συγκρούσεις.
Οι δυνάμεις του Σκεντέρμπεη δεν φάνηκαν ποτέ να ξεπερνούν τις 3.000», όπως αναφέρεται.
Μαχόταν υπέρ των Χριστιανών
Μετά τις εκστρατείες του Mehmet II το 870/1466, το σύστημα τιμαρίων επεκτάθηκε και σε αυτές τις περιοχές.
Ανεξάρτητα από τα αληθινά κίνητρά του, ο Σκεντέρμπεης που εξεγέρθηκε εναντίον του Murat II (852/1448 και 854/1450) και του Mehmet II (870/1466 και 871/1467) δοξάστηκε στη ζωή του ως «Μαχόμενος του Χριστού» από τον Πάπα και ως Αλβανός Εθνικός Ήρωας από τους εθνικιστές τον 19ο αιώνα».
Από: echedoros-a.gr
Καθώς ορισμένοι από αυτούς επιθυμούν να αναφέρουν ότι ο Καστριώτης ήταν ένα προσωρινό εμπόδιο στις οθωμανικές εκστρατείες για την κατοχή των Βαλκανίων, άλλοι όπως ο Χαλίλ Ινάλτσικ(Halil Inallçik) εκφράζουν την εκτίμησή τους για την αντίστασή του.
Ο Χαλίλ Ινάλτσικ, που πέθανε πέρυσι, θεωρείται ένας από τους καλύτερους Τούρκους ιστορικούς γνωστούς διεθνώς, γράφει η αλβανική «Konica.al».
Ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, είναι συγγραφέας μιας σειράς σοβαρών εργασιών σχετικά με τα πρώτα στάδια των Οθωμανικών κατακτήσεων στα Βαλκάνια.
Το επίκεντρο του ενδιαφέροντός του ήταν επίσης τα πρώτα οθωμανικά υπάρχοντα στην Αλβανία, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος χρονομέτρων και διαφόρων κτηματολογικών μητρώων.
Η ηλεκτρονική πύλη AlbKos δημοσιεύει ένα απόσπασμα από το λήμμα «ARNAWUTLUK» (Αλβανία στα τουρκικά) στην Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ, μια έκδοση του 1960.
Ο Ινάλτσικ, ο οποίος είναι ο συγγραφέας αυτής της εγκυκλοπαιδικής καταχώρησης για την Αλβανία και τους Αλβανούς, δίνει μια λεπτομερή εξήγηση της ιστορίας και της γεωγραφίας της χώρας.
Ξεκινά την εισαγωγή αποδεχόμενος την Ιλλυριακή καταγωγή των Αλβανών, αφού σύμφωνα με αυτόν «τα αρχαία Ιλλυρικά και Ηπειρωτικά, με βάση προσωπικά ονόματα και αυτά των χωρών, διατηρούνται ως κύρια ονόματα των Αλβανών Γκέγκηδων και των Τόσκηδων.
Καθώς για τον Σκεντέρμπεη γίνονται συνεχείς συζητήσεις στην Αλβανική δημοσιογραφία, ακολουθούν μερικές σημειώσεις του Τούρκου ιστορικού για τον Καστριώτη:
"Από το 847/1443 και μετά, ο Σκεντέρμπεης, ο γαμπρός του Άρανιτ, ανέλαβε την εξέγερση. Η ασυνήθιστη ενέργεια και γενναιότητα του, και η διεθνής κατάσταση που απέκτησε αυτή τη στιγμή, έδωσαν στο κίνημα έναν σημαντικό διεθνή χαρακτήρα. Αφήνοντας στην άκρη τον θρύλο που άκμασε για το πρόσωπό του, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η προέλευση και τα κίνητρα της εξέγερσής του δεν ήταν διαφορετικά από εκείνα των άλλων Αλβανών αρχόντων.
Είναι αλήθεια ότι έκανε συμμαχία με άλλες φεουδαρχικές οικογένειες, όπως οι Topiaj, Balashaj, Dukagjini, Dushmanët, Lekë Zaharinë και Aranit (συνάντηση στη Λέζα, την 1η Μαρτίου 1444), αλλά η ιδέα που έχει η Αλβανία, ως εθνικός ηγέτης απέχει πολύ από την πραγματικότητα».
Έλεγχε μόνο τη βόρεια Αλβανία, ενώ η κεντρική και η νότια Αλβανία παρέμειναν υπό οθωμανικό έλεγχο. Οι Subash και οι Sanjaks, από το Αργυρόκαστρο, την Αχρίδα και το Μπεράτι, προσπάθησαν να το καταστείλουν με τοπικές δυνάμεις.
Πραγματοποιούσε ανταρτοπόλεμο όλη την ώρα.
Πολλές από τις μάχες που περιγράφει η Marin Barleti με φανταστικές φιγούρες δεν ήταν παρά τοπικές συγκρούσεις.
Οι δυνάμεις του Σκεντέρμπεη δεν φάνηκαν ποτέ να ξεπερνούν τις 3.000», όπως αναφέρεται.
Μαχόταν υπέρ των Χριστιανών
Μετά τις εκστρατείες του Mehmet II το 870/1466, το σύστημα τιμαρίων επεκτάθηκε και σε αυτές τις περιοχές.
Ανεξάρτητα από τα αληθινά κίνητρά του, ο Σκεντέρμπεης που εξεγέρθηκε εναντίον του Murat II (852/1448 και 854/1450) και του Mehmet II (870/1466 και 871/1467) δοξάστηκε στη ζωή του ως «Μαχόμενος του Χριστού» από τον Πάπα και ως Αλβανός Εθνικός Ήρωας από τους εθνικιστές τον 19ο αιώνα».