Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Βέβαια δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα μας είχαμε και παλαιότερα και ειδικότερα τη δεκαετία του 1960, όπου υπήρξε μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα προς την Γερμανία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ, την Αυστραλία, τον Καναδά. Όμως οι τότε δύσκολες συνθήκες, της επαγγελματικής ανασφάλειας και της αβεβαιότητας του αύριο, άφηναν κάποια μηνύματα αισιοδοξίας στους νέους, πως τα δικά τους χρόνια θα ήταν καλύτερα από των γονιών τους.
Σήμερα όμως είναι το ακριβώς αντίθετο. Το επιχειρηματικό τοπίο στην Ελλάδα είναι διαλυμένο, οι νέοι δεν έχουν δυνατότητα να δημιουργήσουν οικογένεια, αφού η γενιά τους είναι γενιά που ζει με επιδόματα και την πενιχρή σύνταξη των γονιών τους.
Η ανασφάλεια πλημμυρίζει την ψυχή τους, αφού το μέλλον τους φαντάζει δυσοίωνο. Ζώντας σε μια χώρα, όπου το πανεπιστημιακό πτυχίο είναι κατάλληλο για να γίνει ο νέος ένας καλός ντελιβεράς.
Ζουν οι νέοι/ες μας σε μια χώρα, όπου ευδοκιμούν συμφεροντολόγοι πολιτικοί, που νοιάζονται για το πως εκείνοι θα περνούν πλουσιοπάροχα και ο λαός να διαχειρίζεται την φτώχια του.
Ζουν οι νέοι/ες μας σε μια χώρα, όπου οι πολιτικοί μας πιστεύουν, πως οι συνεχώς αυξανόμενοι παράνομοι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος.
Πιστεύουν δυστυχώς, ή θέλουν να μας πείσουν πως πιστεύουν, ότι τα κάθε λογής ισλαμικά φύλα μπορούν να αφομοιωθούν στην ελληνική κοινωνία. Όταν έχουν άλλη θρησκεία που μισεί τον Χριστιανισμό, όταν έχουν άλλα ήθη και έθιμα που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Χριστιανισμό, όταν δεν αποδέχονται τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, όταν επιζητούν σε κάθε χώρα που πηγαίνουν να επιβάλλουν την δική τους θρησκεία και κουλτούρα, μη σεβόμενοι την θρησκεία και τις παραδόσεις της χώρας που τους φιλοξενεί.
Τρανό παράδειγμα η Γαλλία της ανεκτικότητας επί δεκαετίες και που σήμερα προσπαθούν ασμένως να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, πριν χάσουν ολοσχερώς την χώρα τους. Την Γαλλία όπως την γνώριζαν και την γνώρισε όλη η Ευρώπη.
Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπερασπιστές του δόγματος της πολυπολιτισμικότητας, επιβάλλουν στον ελληνικό λαό την εθνοτική του αλλοίωση, αγκαλιάζοντας τους παράνομους μετανάστες στη χώρα μας και παρέχοντάς τους αρκετά κίνητρα ζωής, ενώ αντίθετα δεν δίνουν (όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις) τα απαραίτητα κίνητρα στα νέα ζευγάρια Ελλήνων για να διαιωνίσουν το Έθνος μας.
Ωστόσο την σκυτάλη αυτής της επικίνδυνης κυβέρνησης, την πήρε προ ολίγων ημερών η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, και η οποία σε εκδήλωση της Τράπεζας Eurobank, απηύθυνε τον παρακάτω χαιρετισμό:
«…Είναι τέλος αναγκαίο να δούμε το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών, ιδιαίτερα αυτών που προσπαθούν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Η ομαλή ένταξη τους δεν συμβάλλει μόνο στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά βοηθά και στην τόσο αναγκαία ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας.».
Θλιβερή ομολογουμένως διαπίστωση και παρότρυνση από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Είναι θλιβερό και εξόχως ανησυχητικό η κυρία Σακελλαροπούλου να προτείνει ως αναγκαία την ανανέωση του πληθυσμιακού δυναμικού της χώρας μας από την ενσωμάτωση των μεταναστών (παράνομων στο μεγαλύτερο ποσοστό).
Εμείς θα της προτείναμε, της μη εκλεγμένης από τον ελληνικό λαό ΠτΔ μας, να αναζητήσει άλλες λύσεις περί του δημογραφικού προβλήματος της Ελλάδος (προβλήματος που δημιούργησαν οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις), και να αφήσει κατά μέρος τις πολυπολιτισμικές της απόψεις.
Μόλις θα είναι λοιπόν έτοιμη περί των τρόπων επίλυσης του δημογραφικού, πέραν της αφομοίωσης των παράνομων μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, να μας ενημερώσει, όπως και το σύνολο του ελληνικού λαού.
Γιατί θα πρέπει να γνωρίζει, ότι ο ελληνικός λαός δεν θα επιτρέψει σε εκείνη και τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνουν την Ελλάδα, Γαλλία.
Ωστόσο, τα όσα είπε η κυρία Σακελλαροπούλου και τα οποία είναι άκρως επικίνδυνα για το Ελληνικό Έθνος, μας θυμίζουν τα όσα είπε η πρώην Πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη το 2005 στην προσφώνησή της προς τον Κάρολο Παπούλια με την ανάληψη των καθηκόντων του στην Προεδρία της Δημοκρατίας:
«Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση, ενδεχομένως, και της συνταγματικής συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως, η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».