Δε χρειάσθηκε να παρέλθει πολύς χρόνος για να επιβεβαιωθούν θλιβερά τα όσα καταγγέλλονταν, κατά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών και ν' αποκαλυφθούν τα ψεύδη, με τα οποία περιβαλλόταν για να προβληθεί ως δήθεν συμβιβαστική και συμφέρουσα λύση. Το μεγάλο επιχείρημα που προβαλλόταν ήταν η υποτιθέμενη εγκατάλειψη από τα Σκόπια του μονολεκτικού ονόματος Μακεδονία και η αποδοχή του γεωγραφικού προσδιορισμού "Βόρεια Μακεδονία", ώστε να διαχωρίζεται από την Ελληνική Μακεδονία.
Περικλής Νεάρχου
Πρέσβυς ε.τ.
Για όσους όμως γνωρίζουν στοιχειώδη Ελληνική ιστορία, δεν υπάρχουν πολλές Μακεδονίες, ώστε να διαχωρίζονται σε Βόρεια και σε Νότια. Υπάρχει μια μόνο Μακεδονία και αυτή είναι Ελληνική. Με το δεδομένο αυτό, ο γεωγραφικός προσδιορισμός Βόρεια η Νότια αφορά, στην πραγματικότητα, τις αντίστοιχες περιοχές της Ελληνικής Μακεδονίας. Η χρήση, επομένως, του όρου αυτού για να προσδιορισθεί ένα ξένο κράτος και ένας ξένος λαός, που διεκδικεί μάλιστα, με πλαστογραφία, τη Μακεδονική ιστορία, ταυτότητα και κληρονομιά, είναι προδοσία σε βάρος του Ελληνικού λαού και της ιστορίας του.
Προεβλήθη ως άλλοθι ότι η συμφωνία για χρήση της ονομασίας "Βόρεια Μακεδονία" ανέστρεψε το τετελεσμένο γεγονός της αναγνωρίσεως των Σκοπίων ως "Μακεδονίας" από περισσότερες από εκατό χώρες - μέλη του ΟΗΕ. Το επιχείρημα όμως είναι διάτρητο. Πρωτ' απ' όλα, από το γεγονός ότι δεν αναιρείται με αυτό το ιδεολόγημα του Μακεδονισμού, που είναι η ρίζα του προβλήματος. Αντιθέτως, αυτό ενισχύεται με την επίσημη αναγνώριση από την Ελλάδα Μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας.
Εφόσον, λοιπόν, δεν αναιρείται η θεωρία, που υποστηρίζει αυθαιρέτως ότι οι Μακεδόνες δεν είναι δήθεν Έλληνες, η αποδοχή από τα Σκόπια του ονόματος Μακεδονία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, συνιστά απλώς κίνηση τακτικής. Πολύ περισσότερο, όταν η αναγνώριση από την Ελλάδα Μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας αφήνει ανεξέλεγκτη την προπαγάνδα για μοιρασμένη δήθεν Μακεδονία και για επιβεβλημένο αλυτρωτικό αγώνα για την επανένωση της, υπό την αιγίδα των Σκοπίων, που αντιπροσωπεύουν σήμερα μόνο ένα μέρος και όχι το όλον της Μακεδονίας. Η προπαγάνδα αυτή δεν είναι υπόθεση του μέλλοντος. Είναι το επίσημο αφήγημα, που προβάλλεται ήδη επί δεκαετίες και διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαιδεύσεως.
Προβάλλεται, κατά δεύτερο λόγο, το επιχείρημα ότι ένας μεγάλος αριθμός χωρών είχε ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία και ότι έπρεπε να σπεύσει η Ελλάδα να ανακόψει και να αναστρέψει αυτή τη δυναμική, με την αποδοχή ενός ονόματος γεωγραφικού προσδιορισμού. Το επιχείρημα όμως δεν ευσταθεί, γιατί η Ελλάδα δεν δέχθηκε απλώς ένα όνομα γεωγραφικού προσδιορισμού, όπως θα ήταν, π. χ., το όνομα Βαρδαρία, που ήταν μέχρι τον Β ' Παγκόσμιο Πόλεμο το επίσημο όνομα της περιοχής, η Δημοκρατία των Κεντρικών Βαλκανίων, που είναι ένα όνομα ανόθευτου γεωγραφικού προσδιορισμού. Δέχθηκε, δυστυχώς, το όνομα Μακεδονία, με γεωγραφικό προσδιορισμό, που δεν είναι απαλλαγμένος από την ιδεολογία του Μακεδονισμού. Η αναγνώριση, επιπλέον, Μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας ενίσχυσε, όπως αναφέρθηκε, αντί να αναιρέσει το ιδεολόγημα ότι δήθεν η Μακεδονία δεν είναι Ελλάδα και ότι υπάρχει χωριστή Ελληνική και Μακεδονική ταυτότητα, την οποία δεύτερη εκπροσωπούν τα Σκόπια.
Αναγνωρίζοντας "Μακεδονική" γλώσσα και ταυτότητα, η Συμφωνία των Πρεσπών δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Αντιθέτως, ενίσχυσε τις προϋποθέσεις, ώστε οι νέες γενεές των Σκοπιανών να συνεχίσουν να εμποτίζονται με το δηλητήριο ενός μνημειώδους ιστορικού ψεύδους και πλαστής ταυτότητας, την οποία παραδέχθηκε ο ίδιος ο ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος του κράτους των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ. Ο τελευταίος, σε συνέντευξή του στο Λονδίνο, που μέχρι προσφάτως απαγορευόταν να προβληθεί στα Σκόπια, είπε, ευθαρσώς και εντίμως ότι: "εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο. Είμαστε Σλάβοι και ήρθαμε στα Βαλκάνια μετά τον 6ο αιώνα μ. χ.". Η παρρησία και η εντιμότητα του βρήκε και νεώτερους μιμητές, μεταξύ των πολιτικών ηγετών των Σκοπίων, στο πρόσωπο, μεταξύ άλλων, δυο πρώην υπουργών Εξωτερικών.
Ποια απήχηση όμως μπορεί να έχει η φωνή τους, όταν έρχεται ίδια η Ελληνική Κυβέρνηση και αναγνωρίζει στα Σκόπια τίτλους Μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας; Όταν δηλαδή η ίδια η Ελλάδα ενισχύει μια ιστορική πλαστογραφία, που χαλκεύθηκε σε άλλους καιρούς από τον Τίτο, για προφανείς πολιτικές σκοπιμότητες, όπως όλοι σήμερα γνωρίζουν και παραδέχονται;
Μόνη κοινή βάση συζητήσεως για την Ελλάδα θα έπρεπε να είναι η παραδοχή Γκλιγκόρωφ, ότι δηλαδή τα Σκόπια δεν έχουν καμιά σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο και την Ελληνική Μακεδονία. Ασφαλώς, συνιστά πρόβλημα η διεθνής αναγνώριση των Σκοπίων ως "Μακεδονίας", αλλά δεν είναι άμοιρες σ' αυτό διαδοχικές Ελληνικές Κυβερνήσεις, που επέδειξαν ύποπτη αδράνεια, ολιγωρία και ανοχή. Σε κάθε περίπτωση όμως, το θέμα του ονόματος τίθεται κυρίως γι' αυτόν που θίγεται από την πλαστογράφηση του. Δεν έχει πρόβλημα, ασφαλώς, η Νορβηγία, η Δανία, η Φινλανδία η οποιαδήποτε άλλη χώρα, η οποία δεν θίγεται άμεσα και δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα της την υπεράσπιση της αλήθειας και της αντικειμενικής ιστορικής πραγματικότητας, αν και θα έπρεπε, γιατί τελικά είναι θέμα πολιτισμού και διεθνούς δικαίου.
Η Ελλάδα όμως δεν είναι μια ασήμαντη χώρα. Από πλευράς ιστορίας και πολιτισμού, ζυγίζει όσο μια αυτοκρατορία, έστω και αν δεν το συνειδητοποιούν, δυστυχώς, οι πολιτικοί της ιθύνοντες. Συμμετέχει επίσης στο ΝΆΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου διαθέτει δικαίωμα βέτο για την ένταξη νέων μελών. Είναι ένα όπλο, που μετρά πολύ διαφορετικά από τις διεθνείς αναγνωρίσεις για τα Σκόπια. Αυτό το όπλο είχε ως στόχο να αφαιρέσει από τα χέρια της Ελλάδος η Συμφωνία των Πρεσπών, με απάτη για δήθεν αλλαγή του ονόματος, με γεωγραφικό προσδιορισμό, και ταυτόχρονη διατήρηση του ιδεολογήματος του Μακεδονισμού, που συντηρεί και επιδεινώνει το πρόβλημα.
Η σύγκριση και η σύγχυση μεταξύ της αναγνωρίσεως των Σκοπίων από άλλους και της αναγνωρίσεώς τους από την Ελλάδα, είναι άτοπη και παραπλανητική. Το βάρος της Ελλάδος, που είναι ο νόμιμος κληρονόμος και ιδιοκτήτης του ονόματος Μακεδονία, δεν το ισοφαρίζουν ούτε όλοι οι άλλοι μαζί, γιατί η ιστορία δεν αναστρέφεται και γιατί, εκτός από τους ιδιοτελείς, τους κυνικούς και τους πολιτικούς υπολογιστές, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα και αντικειμενικοί και έντιμοι ιστορικοί, που δεν θα καταδεχθούν να επικυρώσουν ως ιστορική πραγματικότητα τα πλαστογραφήματα και τα μυθεύματα των Σκοπίων. Είναι όμως χρέος της Ελλάδος να αμύνεται των εθνικών της δικαίων και να αντιμετωπίζει ενεργά και αποφασιστικά την καταγέλαστη, άλλωστε, παραχάραξη και προπαγάνδα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν δήθεν Έλληνας και ότι οι Μακεδόνες ήταν άλλο έθνος, όχι Έλληνες, και ότι κληρονόμοι τους είναι τα Σκόπια.
Η απόρριψη του προσωπείου, με την ευκαιρία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου και η προκλητική προβολή των Σκοπίων ως Μακεδονίας, πρωτοστατούντος μάλιστα του Πρωθυπουργού Ζάεφ, που διαπραγματεύθηκε τη Συμφωνία των Πρεσπών, είναι μια εύγλωττη ένδειξη των πραγματικών προθέσεων των Σκοπίων και των πολύ δυσμενών εξελίξεων που κυοφορούνται ως συνέπεια της ανιστόρητης και μειοδοτικής για την Ελληνική πλευρά Συμφωνίας των Πρεσπών. Εάν τα Σκόπια συμπεριφέρονται, με τον τρόπο που το κάνουν σήμερα και παραβιάζουν ευθέως τη Συμφωνία που υπέγραψαν, πριν ακόμη την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αναλογίζεται κανείς το θράσος, με το οποίο θα δρουν, όταν δεν θα έχουν ανάγκη την Ελληνική συναίνεση για την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αποτελεί όνειδος για την Ελλάδα το γεγονός ότι προβάλλει η Βουλγαρία βέτο για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Σκοπίων και Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αρνείται η Βουλγαρία να αναγνωρίσει αυτό, που, δυστυχώς, ανεγνώρισε, με ασύλληπτη επιπολαιότητα και ενδοτισμό, η Ελλάδα. Τη δήθεν "Μακεδονική" γλώσσα και ταυτότητα. Αντί δηλαδή η Ελλάδα να υπερασπίσει την εθνική της ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι η Μακεδονία, έσπευσε ν' ανοίξει Κερκόπορτα, με την αναγνώριση Μακεδονικής δήθεν γλώσσας και ταυτότητας, για την οποία διαμάχονται τώρα τα Σκόπια με τη Βουλγαρία.
Η είσοδος της Βουλγαρίας, έστω με τον τρόπο αυτό, στο λεγόμενο Μακεδονικό, δεν είναι καλός οιωνός για το μέλλον. Μπορεί να αφυπνίσει παλαιούς δαίμονες και να καταστήσει πάλι το θέμα της Μακεδονίας εθνικό θέμα της Βουλγαρίας.
Ένα άλλο επιχείρημα της προηγούμενης Κυβερνήσεως, που έσπευσε να κάνει κάθε είδους υποχώρηση και να υπογράψει τη Συμφωνία των Πρεσπών, ήταν ο ισχυρισμός ότι θα έκλεινε, με τον τρόπο αυτό, ένα μέτωπο στα βόρεια της χώρας και θα επέτρεπε την επικέντρωση στον κύριο κίνδυνο, που είναι ο Τουρκικός επεκτατισμός. Ισχυριζόταν επίσης ότι η Συμφωνία στόχευε να αποτρέψει την Τουρκική παρουσία και επιρροή στα Σκόπια. Τι διαπιστώνει κανείς εκ των υστέρων; Τα Σκόπια θεωρούν δεδομένη την Ελληνική υποστήριξη, σε κάθε περίπτωση, γιατί εκτιμούν ότι η Ελλάδα δεν έχει την ανεξαρτησία και το σθένος να πει όχι στη Γερμανία και στις ΗΠΑ, όταν η Βουλγαρία το μπορεί. Η εκτίμηση αυτή δεν είναι, ασφαλώς, κολακευτική για την Κυβέρνηση και τη θέληση της να υπεραμυνθεί των Ελληνικών συμφερόντων απέναντι σε ξένες πιέσεις.
Τα Σκόπια όμως διαπράττουν και άλλο ατόπημα κατά της Ελλάδος. Χρησιμοποιούν τις σχέσεις με την Τουρκία του Ερντογάν ως μοχλό πιέσεως κατά της Ελλάδος. Ο Πρόεδρος των Σκοπίων Στέβο Πενταρόφσκι, μιλώντας σε διεθνές συνέδριο στην Αττάλεια, δήλωσε ότι η χώρα του θα προμηθευθεί οπλικά συστήματα από την Τουρκία. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών, η προηγούμενη Κυβέρνηση, φιλήκοη των ξένων και των στρατηγικών τους επιδιώξεων στα Βαλκάνια, ενέπλεξε τη χώρα σε μια ανάξια και ταπεινωτική κατάσταση, που δεν μπορεί, δυστυχώς, να βελτιωθεί ούτε να εξυπηρετήσει, κατ' ελάχιστον, τα Ελληνικά εθνικά συμφέροντα, γιατί διετήρησε ακέραιο τον πυρήνα του προβλήματος, που είναι η χονδροειδής πλαστογραφία για τη Μακεδονία.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός, ως ηγέτης προηγουμένως της Αντιπολιτεύσεως, είχε ασκήσει αυστηρή κριτική στη Συμφωνία. Σήμερα, ευθυγραμμίζεται, στην πράξη, με τη Συμφωνία αυτή, υποχωρώντας στις πιέσεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Το πρωτοφανές διάταγμα Μπάιντεν για τα Δυτικά Βαλκάνια, το οποίο αναφέρεται ρητά στη Συμφωνία των Πρεσπών και απειλεί με κυρώσεις όσους την αμφισβητούν, είναι μια σαφής ένδειξη ότι η Ελληνική πλευρά υπεχώρησε για να εξυπηρετηθούν ξένα στρατηγικά συμφέροντα στα Βαλκάνια.
Ως έχουν σήμερα τα πράγματα, το ελάχιστο που έχει να πράξει η Κυβέρνησή δεν είναι μόνο η αναβολή της επικυρώσεως των τριών πρωτοκόλλων συνεργασίας με τα Σκόπια. Είναι η αναδίπλωση στο θέμα της Ελληνικής υποστηρίξεως των Σκοπίων για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται σ' ένα δρόμο, που δεν εμπνέει σ' αυτήν κανένα αίσθημα ασφάλειας και φερεγγυότητας. Θα πρέπει, σταδιακά, να επανέλθει στο αυτονόητο, που είναι η ιστορική αλήθεια. Αυτή είναι η στέρεη βάση στις σχέσεις μεταξύ δυο γειτονικών λαών.