Από: infognomonpolitics.gr - Γράφει η Κρινιώ Καλογερίδου
– Επιτέλους, γίνεται πραγματικότητα το όνειρο της Ντόρας!.., αναφώνησε η φίλη μου κυματίζοντας σαν σημαία ένα διπλωμένο στη μέση φύλλο εφημερίδας με το που μπήκε στο σπίτι μου.
Έκανα να της το πάρω, χωρίς επιτυχία.
– Καλά, δεν κατοίκησαν βέβαια τα χωριουδάκια της Κρήτης – όπως το επιθυμούσε – για να λυθεί το δημογραφικό, αλλά γέμισαν τίγκα τα μικρονήσια μας δια χειρός… Μηταράκη, συμπλήρωσε καγχάζοντας κι αφού βούλιαξε στην άκρη του καναπέ, άπλωσε το χέρι της και μου παρέδωσε το τεκμήριο που βεβαίωνε του λόγου το αληθές της.
Έριξα το βλέμμα μου στο τσαλακωμένο χαρτί με το ρεπορτάζ και τη φωτογραφία του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη. Ο κορονοϊός, έλεγε, δεν φρέναρε μόνο την Οικονομία, αλλά και τον πελαργό ειδικά στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τη Θράκη…
Κι αυτό, συνδυαζόμενο με κυβερνητικές κινήσεις αποσυμφόρησης κάποιων καταυλισμών παράνομων μεταναστών σε μεγάλα νησιά με μεταφορά τους στα ”γκριζαρισμένα” ήδη από την Τουρκία ερημονήσια του ανατολικού Αιγαίου, είναι ό,τι χειρότερο και εξυπηρετεί θαυμάσια τα σχέδιά της.
”Η Τουρκία ποντάρει στον μεταναστευτικό της στρατό”, σκέφτομαι, ”που πότε τον εργαλειοποιεί ως πολιορκητικό κριό για την παραβίαση των συνόρων μας (βλ. Έβρος, Μάρτιος 2020), πότε για να αλλάξει τη δημογραφία στον χώρο του Αιγαίου στέλνοντας κατά κύματα στα νησιά λαθρομετανάστες”.
Ωστόσο η ρίζα του κακού απ’ την οποία ξεκινούν όλα είναι η υπογεννητικότητα. Ένα απ’ τα πιο μεγάλα προβλήματα που κακοφορμίζει σαν ξεχασμένη πληγή στον κορμό της Ελλάδας, γιατί παραμένει άλυτο και διαιωνίζεται για δεκαετίες.
Τώρα, θα μου πείτε, ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς η ζωή μας δυσκόλεψε, έγινε πιο απαιτητική. Οι γυναίκες βγαίνουν από καιρό ενεργά στον στίβο της εργασίας για να ενισχύσουν το ταμείο της οικογένειας. Παντρεύονται μεγαλύτερες και δύσκολα αποφασίζουν να κάνουν πάνω από δύο παιδιά.
Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην οικονομική δυσπραγία, που εντάθηκε στα χρόνια των μνημονίων στο έπακρο και συνεχίζει να καρποφορεί ανέργους, αλλά και στο γεγονός της καθημερινής ανασφάλειας των γυναικών στον εργασιακό τομέα, αφού οι εργοδότες τους απεύχονται τις εγκυμοσύνες και τα οικονομικά συνακόλουθα της μητρότητας που τις ακολουθούν.
Έτσι οδηγούμαστε χρόνο με τον χρόνο στη μείωση των γεννήσεων Ελληνοπαίδων (η μικρή αύξηση που καταγράφηκε κατά τόπους απ’ το ’16 και μετά οφείλεται κατά 77% σε γεννήσεις από γυναίκες πρόσφυγες κι όχι Ελληνίδες), με αποτέλεσμα να φτάσουμε κάποια στιγμή στο σημείο μηδέν (με ισάριθμες τις γεννήσεις με τους θανάτους) και να το ξεπεράσουμε, καθώς – στα δέκα διαδοχικά τελευταία έτη – το ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων είναι αρνητικό (οι γεννήσεις υπολείπονταν των θανάτων κατά 40.000 άτομα βάσει της τελευταίας έρευνας του Μαρτίου του 2021).
Με δεδομένο αυτό και την στατιστικά επιβεβαιωμένη και έτι περαιτέρω επιβαρυμένη απ’ την πανδημία κορονοϊού (λόγω οικονομικών προβλημάτων και πιθανών συνεπειών του COVID-19 σε μια εγκυμοσύνη) συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού, η Ελλάδα γερνάει επικίνδυνα.
Και το επικίνδυνα έγινε απ’ το ’16 και εντεύθεν ραγδαία, καθώς τα στοιχεία κατέδειξαν ότι η μείωση του ρυθμού γονιμότητας στη χώρα μας βαίνει παράλληλα με την αύξηση του πληθυσμού άνω των 60 ετών κατά 10%. Ενώ το brain drain (η διαρροή εγκεφάλων στο εξωτερικό) επιτείνει το αρνητικό ισοζύγιο γεννήσεων.
Γεγονός που επηρεάζει αρνητικά και την εθνική μας Οικονομία (μείωση του ρυθμού αύξησης του κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 5,5%, ενώ – αν είχαμε αύξηση του δείκτη γονιμότητας κατά μία ποσοστιαία ομάδα – θα είχαμε αύξηση τιυ κατά κεφαλήν ΑΕΠ κατά 2%, σύμφωνα με έκθεση της PricewaterhouseCoopers για λογαριασμό του μη κερδοσκοπικού οργανισμού HOPEgenesis, το 2018).
Μετά το καμπανάκι του ΔΝΤ στα χρόνια των μνημονίων και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για μείωση των γεννήσεων και αύξηση των θανάτων στη χώρα (πράγμα που επιβεβαιώνει την ραγδαία επιδείνωση του δημογραφικού μας προβλήματος), είναι σίγουρο πλέον ότι μέρα με την ημέρα χάνονται απ’ άκρη σε άκρη της ελληνικής Επικράτειας – εξαιρουμένων των μειονοτικών περιοχών της Θράκης, όπου παρατηρείται κλιμακούμενη αύξηση των γεννήσεων – ολόκληρα χωριά της πατρίδας μας με δραματικές επιπτώσεις στην πληθυσμιακή της γεωγραφία.
Ενδεικτικό της τραγικότητας της κατάστασης με την δημογραφική γήρανση που προκαλεί, πέραν των εθνικών και πολλά άλλα προβλήματα (ιατρικά, κοινωνικά, οικογενειακά, οικονομικά, ασφαλιστικά κλπ) είναι το γεγονός ότι στην νησιωτική Ελλάδα καταγράφηκαν την τελευταία πενταετία αρνητικά ρεκόρ γεννήσεων (ένα παιδί, λ.χ, στη Νάξο και τις Μικρές Κυκλάδες – σε μέτρηση του ’15 – και 1.196 θάνατοι στη Λέσβο έναντι 532 γεννήσεων.
Με βάση τα στατιστικά δεδομένα μάλιστα εκείνης της χρονιάς δεν γεννήθηκε κανένα Ελληνόπουλο στις περιοχές Σουφλί, Ορεστιάδα, Κάτω Νευροκόπι, Παρανέστι, Σούλι, Δωδώνη, Ζαγόρι, Κόνιτσα, Νέστο, Ανατολική Μάνη, Φάρσαλα και Ζαχάρω της ηπειρωτικής Ελλάδας και το ίδιο παρατηρήθηκε σε πλήθος νησιών ή νησιωτικών περιοχών του Αιγαίου και του Ιονίου [Παξοί, Ιθάκη, Ψαρά, Άγιος Ευστράτιος, Νίσυρος, Πάτμος, Οινούσσες, Λειψοί, Θήρα, Αστυπάλαια, Χάλκη, Αντίπαρος, Αμοργός, Ανάφη, Σίφνος, Σέριφος, Σίκινος, Τήλος, Φολέγανδρος, Σκύρος, Κάρπαθος, Κάσος, Σύμη, Κέα, Σκύρος, Κρήτη (Φαιστός) και Ελαφόνησος].
Με άλλα λόγια η βόμβα του δημογραφικού μας προβλήματος έχει ήδη εκραγεί και το φυτίλι που προκάλεσε την έκρηξη δεν το άναψε μόνο ο covid-19, αλλά και το εκρηκτικών διαστάσεων μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια και είναι ανεξέλεγκτο.
Με δεδομένα τα εφιαλτικά αυτά ντοκουμέντα – στα οποία πρέπει να προσθέσουμε το σβήσιμο προ πολλού απ’ τον χάρτη μικρονήσων και βραχονησίδων μας, όπως η Βελοπούλα, η Άτοκος, το Επτανήσιο, η Δρίμα. η Σαρία, ο Άγιος Μηνάς, η Σμύρνα, η Χρυσή και η Δρίμα, αλλά και την ”ερημοποίηση” μικρών νησιών σήμερα, όπως το Τρίκερι στον Αργοσαρωνικό, ο Πασάς στο ΒΑ Αιγαίο, η Τσουγκριά και το Αδέρφι στις Σποράδες, η Λέβιθα και ο Διάπορος στα Δωδεκάνησα, οδηγούμαστε στα εξής δραματικά συμπεράσματα:
1. Οι κυβερνήσεις που κυβέρνησαν μέχρι σήμερα (με εξαίρεση, ίσως, αυτήν του Κώστα Καραμανλή η οποία έκανε τους τρίτεκνους πολύτεκνους) πήραν ελάχιστα μέτρα για την υπογεννητικότητα (πενιχρές ενισχύσεις που δεν έδιναν κίνητρο στα ζευγάρια για πάνω από δύο παιδιά), ίσως γιατί υποτίμησαν την επικινδυνότητά της.
2. Από κάποια στιγμή κι ύστερα, με επίταση την τελευταία πενταετία, έκαναν το εθνοκτόνο λάθος – και συνεχίζουν να το κάνουν – να αντιμετωπίζουν το δημογραφικό πρόβλημα νομιμοποιώντας, χωρίς πλαφόν, χιλιάδες ξένους (λαθρομετανάστες και πρόσφυγες), τους οποίους μετεγκαθιστούν σταδιακά [προς αποσυμφόρηση των ΚΥΤ (Κέντρων Υποδοχής Ταυτοποίησης) στα νησιά-εισόδους του Αιγαίου (Χίο, Λέσβο, Σάμο) και τον Έβρο] σε Δομές Φιλοξενίας ανά την Ελλάδα.
3. Η εγκληματική αυτή πολιτική, όμως – σε συνδυασμό με την άλλη την ανύπαρκτη της υπογεννητικότητας – μετέτρεψε σε ξέφραγο αμπέλι τη χώρα μας, με αποτέλεσμα να καλύπτεται τάχιστα το κενό του δημογραφικού της προβλήματος από Αφροασιάτες μετανάστες (πολλοί από τους οποίους εκδηλώνουν τα βάρβαρα ένστικτά τους σε βάρος των γηγενών και κυρίως των γυναικών στους τόπους εγκατάστασής τους).
4. Τα δεδομένα αυτά, όπως ήταν επόμενο, εκτίναξαν την εγκληματικότητα στην Ελλάδα και οδηγούν ήδη με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια της εθνικής μας ταυτότητας, αφού – πολύ σύντομα – θα γίνουμε μειονότητα οι Έλληνες στον τόπο μας.
5. Επιπρόσθετα σε αυτά τα κακά ήρθε να προστεθεί και η όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων στα ανώτερα σημεία κλιμάκωσής της. ‘Ετσι τα ελληνικά νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μπουν στο στόχαστρο της τουρκικής βουλιμίας, αφού η Τουρκία φρόντισε ήδη απ’ το ’16 -’17 και εντεύθεν να τα ”γκριζοποιήσει”.
Μέσα σ’ αυτά και πέρα από αυτά – που αριθμούν 152 στους τουρκικούς χάρτες – περιλαμβάνονται και μικρονήσια που κινδυνεύουν με εγκατάλειψη και αφανισμό, πέραν των προαναφερθέντων, όπως η Γαύδος, η Δήλος, η Αλόννησος, η Μακρόνησος, η Ηρακλειά, το Κάτω Κουφονήσι, οι Αρκιοί, η Τέλενδος, η Περιστέρα, το Πιπέρι, η Παναγιά, το Γαϊδουρονήσι, η Ψέριμος, το Φαρμακονήσι, η Κίναρος, η Δοκός, το Γυαλί κλπ
Στο όνομα της ελληνικότητας αυτών των νησιών και των άλλων που άδειασαν από κατοίκους ή σβήστηκαν απ’ τον χάρτη και ξεχάστηκαν, η κυβέρνηση χρειάζεται να πάρει μέτρα σε διπλή κατεύθυνση, ενόψει και της προβλεπόμενης μείωσης κατά 20% του ελληνικού πληθυσμού στα επόμενα 50 χρόνια.
Από την μια οφείλει να φανεί γενναιόδωρη στην πολύτεκνη οικογένεια – με έμφαση σε αυτήν που μένει σε ακριτικές περιοχές της χώρας – κι από την άλλη να δώσει σοβαρά κίνητρα στους Έλληνες που θέλουν να κατοικήσουν τα ερημωμένα νησιά του Αιγαίου ή τα λίγων κατοίκων μικρονήσια μας τα οποία απειλούνται με αφελληνισμό από τα κύματα των μεταναστών κι απ’ τις διεκδικητικές διαθέσεις της Τουρκίας.
Η αξιοπρεπής σύνταξη στην Ελληνίδα πολύτεκνη μάνα, η απαλλαγή από φόρους και η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πολύτεκνων οικογενειών, η δημιουργία νοσοκομείων στην ανατολική νησιωτική Επικράτεια (ώστε να μην τρέχουν οι νησιώτες στα τουρκικά νοσοκομεία που χτίστηκαν σκόπιμα για να προσελκύσουν του Έλληνες), το bonus πληθυσμιακής αύξησης ανά περιοχή στους κατοίκους, η δημιουργία κρατικών βρεφονηπιακών σταθμών στις εσχατιές της Ελλάδας από δήμους ή κοινότητες, είναι τα κύρια μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν.
Μέτρα τα οποία – κοντά στα άλλα που σχεδιάζει η κυβέρνηση (”επίδομα 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που θα γεννιέται, επαναφορά των επιδομάτων σε τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, αύξηση του αφορολόγητου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί κλπ) – θα βοηθήσουν την πατρίδα να ανακάμψει.
Να ανακάμψει στον τομέα της υπογεννητικότητας, η οποία την οδηγεί σε πορεία άνευ επιστροφής (με προοπτική εξαφάνισή της από τον παγκόσμιο χάρτη) αποδυναμώνοντας παράλληλα την παρουσία της σε κάθε γωνιά των κοιτίδων του Ελληνισμού σε Αιγαίο και Θράκη.
Κοιτίδων που θα αφανιστούν, αν εφαρμοστούν τα συριζαίικης έμπνευσης προγράμματα επιγαμιών τα οποία σχεδιάζουν οι ιθύνοντες του υπουργείου Μετανάστευσης. Προγράμματα που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν το θέμα της υπογεννητικότητας με εθνικά συμφέροντα τρόπο, αλλά θα προκαλέσουν αλλοίωση της πληθυσμιακής σύστασης των νησιών, αφού χωρίς Έλληνες αυτά θα γίνουν βορά στις ορέξεις των Τούρκων και των μεταναστών, σε καθεστώς αμφισβητούμενης ελληνικής κυριαρχίας…
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)