Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Υπάρχει σαφής επιθυμία στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας να χρησιμοποιηθεί η Τουρκία ως ένα είδος γεωστρατηγικού κριού για να διαρρήξει στρατηγικές κλειδαριές. Μετά τον τουρκικό στρατιωτικό παρεμβατισμό στη Συρία και στη Λιβύη, την διείσδυση της τουρκικής επιχειρηματικής κοινότητας στην Αφρική και την Κεντρική Ασία, η Τουρκία θα μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο Αφγανιστάν και σε ολόκληρη την ινδική υποήπειρο.
Η Τουρκία επιδιώκει τώρα να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στο Αφγανιστάν μετά την αποχώρηση των περισσότερων αμερικανικών δυνάμεων. Η ασφάλεια του Διεθνούς Αεροδρομίου της Καμπούλ θα πρέπει να περιφρουρείται από ιδιωτικές τουρκικές στρατιωτικές εταιρείες ή ακόμη και από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Από την τουρκική πλευρά, αναμένεται προηγμένη στρατιωτική συνεργασία με το Πακιστάν, μια χώρα που έχει σημαντική πολιτική και στρατηγική επιρροή στο Αφγανιστάν και της οποίας οι ελίτ και ο πληθυσμός γοητεύονται από το τουρκικό μοντέλο. Οι ουγγρικές δυνάμεις θα μπορούσαν να βοηθήσουν τις τουρκικές δυνάμεις στη διαχείριση της ασφάλειας ζωτικής σημασίας υποδομών και διπλωματικών αποστολών.
Τούρκοι αξιωματούχοι δεν πτοούνται από την απειλή του αφγανικού κινήματος Ταλιμπάν, το οποίο εξακολουθεί να αντιτίθεται στη συνέχιση οποιασδήποτε στρατιωτικής παρουσίας στη χώρα αυτή. Για τους Τούρκους, οι Ταλιμπάν, ιδίως οι νέες γενιές αυτού του κινήματος, επηρεάζονται έντονα από την τουρκική πολιτιστική επιρροή στον κόσμο και θα ήταν διατεθειμένοι να σεβαστούν και να διαπραγματευτούν με την Τουρκία. Η επιρροή του γειτονικού Πακιστάν και του πλούσιου Κατάρ στους Ταλιμπάν μπορεί να μειώσει κάθε εχθρότητα που μπορεί να επιδείξουν οι πιο ριζοσπαστικές φατρίες κατά της νέας πολιτικό-στρατιωτικής μορφοποίησης..
Η παράδοση εκατό Ταλιμπάν με όπλα και αποσκευές σε μια μονάδα ψυχολογικού πολέμου των τουρκικών ειδικών δυνάμεων που χρησιμοποίησε το κήρυγμα του σουνιτικού Ισλάμ προμηνύουν μία από τις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι για να επιτύχουν εκεί όπου οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν σπάσει τα δόντια τους.
Αλλά η Ουάσιγκτον υποτιμά δύο βασικά στοιχεία ζητώντας τη βοήθεια της Άγκυρας στο Αφγανιστάν, ακόμα και αν το στρατήγημα στρέφεται επιδέξια εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας:
1. Η Τουρκία θα εκμεταλλευτεί αυτή την διείσδυση για να ενισχύσει τον παντουρκισμό στην Κεντρική Ασία και να διασυνδεθεί με τους τουρκοφώνους της κινεζικής επαρχίας Σιντζιάνγκ ή του Ανατολικό Τουρκεστάν, ακολουθώντας τους τουρκικούς στρατηγικούς στόχους σε ένα καθαρά αναθεωρημένο νέο-οθωμανικό πλαίσιο·
2. Η Άγκυρα, η οποία απαιτεί τη διατήρηση της στρατιωτικής υλικοτεχνικής υποστήριξης των ΗΠΑ στο αεροδρόμιο Χαμίντ Καρζάι της Καμπούλ και την ένταξη του πακιστανικού στρατού στη σύμβαση, αποσκοπεί στο σχηματισμό νέας συμμαχίας με επίκεντρο την Τουρκία. Οι Τούρκοι δεν κρύβουν την επιθυμία τους για διεθνές καθεστώς για τη νέα αποστολή.
Σε τελευταία ανάλυση, οι δυτικές χώρες είναι αυτές που χτίζουν τη νέα τουρκική αυτοκρατορία, ενώ επικρίνουν τον ηγέτη της Ταγίπ Ερντογάν. Ο τελευταίος, επικεφαλής μιας χώρας που έχει καταφέρει να ανέλθει σε ένα επίπεδο ισχύος που δεν είχε φθάσει ποτέ από το 1923, δικαίως καυχιέται ότι κατάφερε να κάνει ολόκληρη την Ευρώπη να του καταβάλλει ετήσιο φόρο και ότι είναι βασικός παράγοντας στη Μεσόγειο, στον Λεβάντε, στην Ουκρανία, στη Βόρεια Αφρική, στην Κεντρική Ασία, στον Καύκασο και σύντομα στην υποσαχάρια Αφρική, όπου οι Τούρκοι δραστηριοποιούνται ως υπεργολάβοι των Αμερικανών. Είναι μια αποδεδειγμένη μέθοδος ενός βοηθητικού που τελικά θα πάρει τη θέση του αυτοκρατορικού στρατού. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η σταθερή πεποίθηση της σημερινής τουρκικής ηγεσίας.