Η ιπτάμενη κρεβατοκάμαρα της φωτογραφίας είναι μια μόνον από τις πολλές ανέσεις που προσφέρει το αεροσκάφους Falcon 7X.
Από: antinews.gr
Του Senior Correspondent
Είναι το αεροσκάφος που θα αγοράσει η κυβέρνηση.
Εννοείται με λεφτά Ελλήνων φορολογουμένων.
Το χειρότερο: μέσω «αντισταθμιστικών ωφελημάτων», δηλαδή με λεφτά φορολογουμένων που προορίζονται για την εθνική άμυνα (το Falcon 7X έχει τρείς μηχανές Rafale).
Αρκεί μια ματιά στον σχετικό σύνδεσμο (link) της Dassault Groupγια να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής ότι πρόκειται για ιδιωτικό αεροσκάφος ιδιαίτερης πολυτέλειας κατασκευασμένο για celebrities.
Αυτός είναι και ο λόγος που η Dassault το κατατάσσει στην κατηγορία business aviation και όχι στα κρατικά αεροσκάφη.
Αρκεί επίσης μια ματιά στο TOP 10 των κρατικών αεροσκαφών που χρησιμοποιούν πολιτικοί ηγέτες (σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία) για να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής ότι είναι όλα πρώην επιβατικά αεροσκάφη (Boeing και Αirbus) που απλώς χρησιμοποιούνται (ελαφρώς μετασκευασμένα) για τις ανάγκες προέδρων και πρωθυπουργών.
Οι Μπάιντεν, Πούτιν, Σι Τζιπίνγκ δεν διανοήθηκαν να αγοράσουν (με λεφτά φορολογουμένων) αεροσκάφος των celebrities για τις μετακινήσεις τους.
Ο λόγος είναι απλός.
Οι ηγέτες δεν ταξιδεύουν ιδιωτικά ως celebrities.
Οι προεδρικές ή κυβερνητικές αποστολές εκτός από υπουργούς και κρατικούς αξιωματούχους περιλαμβάνουν (μεταξύ άλλων) αναγκαίο αριθμό εκπροσώπων του Tύπου που δεν χωράνε στις (maximum) 19 θέσεις του Falcon 7X.
Η αντίληψη ότι ο «πρόεδρος» ταξιδεύει μόνος και οι υπόλοιποι με πτήση της «γραμμής» εκτός από το κόστος των εισιτηρίων χρεώνει τους πολίτες και με την δυσάρεστη αίσθηση ότι πληρώνουν «μεγαλομανίες».
Ειδικά όταν πληροφορηθούν ότι εκτός από τον πρωθυπουργό οι πρώτοι που αγόρασαν Falcon 7X (αλλά αυτοί με δικά τους λεφτά) είναι οι CEO της Volkswagen (τυχαίο;) και της SHELL και ο Στήβεν Σπίλμπεπργκ (τυχαίο!).
Εδώ σταματάνε τα «αεροπορικά» νέα.
Περνάμε στα αμιγώς πολιτικά.
Ο υπουργός Εξωτερικών προσερχόμενος (21 Ιουνίου) στο συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων (Λουξεμβούργο) δήλωσε ότι (μεταξύ άλλων) «Θα συζητήσουμε και για την Τουρκία».
Αλλά στην ημερήσια διάταξη (Agenda highlights) του συμβουλίου εξωτερικών υποθέσεων πουθενά δεν αναφερόταν η Τουρκία.
Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν η Λευκορωσία, το Ιράκ και η Λατινική Αμερική
Όχι η Τουρκία!
Εκτός αν ο υπουργός Εξωτερικών εννοούσε ότι θα ανέφερε ο ίδιος την Τουρκία στο τέλος της συνεδρίασης (current affairs).
Aυτό και έγινε με αποτέλεσμα στα «Συμπεράσματα» (Conclusions) το συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων να αφιερώσει μιάμιση παράγραφο (26 λέξεις) για την Τουρκία.
Αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «πολύ σύντομα το αγγίξαμε» (briefly touched on Turkey) χωρίς τίποτα παραπάνω!
Kάτι δηλαδή χωρίς καμία ουσιαστική σημασία.
Μόνον για εσωτερική κατανάλωση.
(Άλλωστε και μετά την συνεδρίαση του συμβουλίου εξωτερικών υποθέσεων ο υπουργός Εξωτερικών σε συνέντευξή του στο Euronews για την Λευκορωσία μίλησε, όχι για την Τουρκία)
Ας δούμε, όμως, εμείς τα ελληνοτουρκικά.
Μετά το «φιλί» με τον Τσαβούσογλου έξω από τον Διόνυσο (Κυριακή 30 Μαΐου) ο υπουργός Εξωτερικών πήγε στην Πάτρα (Πέμπτη 03 Ιουνίου) για να θυμίσει (σε κάποιο συνέδριο περιφερειακής ανάπτυξης) ότι «υπήρξε και η Άγκυρα».
Την επομένη (Παρασκευή 04 Ιουνίου) έδωσε πρωτοσέλιδη συνέντευξή στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Παραπολιτικά».
Σε αυτή την συνέντευξη το «φιλί» με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών μεταλλάχθηκε σε «Καθαρές κουβέντες με τον Τσαβούσογλου» (είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας).
Πιάστηκε, δηλαδή, πάλι από την «Άγκυρα».
Άλλωστε δεν ερωτήθηκε καν για το «φιλί» στον Διόνυσο αν και είχε δοθεί πριν μόλις πέντε ημέρες.
Στην ίδια συνέντευξη ερωτήθηκε για την κύρωση των συμβάσεων με την Βόρεια Μακεδονία.
Η τελευταία και η πιο… δύσκολη ερώτηση που του υποβλήθηκε.
Ο υπουργός Εξωτερικών απαντώντας υπαινίχθηκε ότι η κύρωση των συμβάσεων από την Βουλή καθυστερεί λόγω της… πανδημίας.
Ακολούθησε η επίσκεψη στην Λιθουανία το διήμερο 14 και 15 Ιουνίου.
Όταν, δηλαδή, στις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός συμφώνησε με τον Ερντογάν ότι τα ελληνο-τουρκικά θα τα διαχειρίζονται πλέον οι σύμβουλοί τους Ελένη Σουρανή και Ιμπραχίμ Καλίν.
Στην συνάντηση αυτή ο Ερντογάν προσήλθε (εκτός από τον Καλίν) με τους δύο υπουργούς, Άμυνας και Εξωτερικών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε μαζί του ούτε καν τον υπουργό Άμυνας αν και η συνάντηση με τον Ερντογάν έγινε στο περιθώριο συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.
Αλλά και η ελληνική κοινή γνώμη ενημερώθηκε για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν και για την ριζική αλλαγή στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων από την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ερντογάν.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός ανέβασε μόνον ένα tweet που δεν έλεγε τίποτα επί της ουσίας.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Πρωθυπουργού δεν αναφέρεται καν η συνάντησή του με τον Ερντογάν (!) ενώ αντιθέτως αναφέρονται δύο συναντήσεις που είχε στα όρθια (όπως φαίνεται από τις φωτό) με τους Μπόρις Τζόνσον και Έντι Ράμα.
Αν αυτά δεν καταδεικνύουν διάθεση «μυστικής διπλωματίας» πώς αλλιώς μπορούν να αποκληθούν;
(Για την επίσκεψη στην Αίγυπτο υπάρχουν στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού πέντε ξεχωριστές αναφορές)
Η κυβερνητική εκπρόσωπος δήλωσε στις 15 Ιουνίου ότι τα πολιτικά κόμματα και κατά συνέπεια η ελληνική κοινή γνώμη θα ενημερωνόταν από τον υπουργό Εξωτερικών για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.
Ο υπουργός Εξωτερικών μπορεί να μην πήγε στο Βέλγιο (Βρυξέλλες) για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ήρθε, όμως, το Βέλγιο σε αυτόν.
Γιατί η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου επισκέφθηκε την Αθήνα (στις 17 Ιουνίου) και ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας την ενημέρωσε για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν που είχε γίνει στις Βρυξέλλες!
Δηλαδή η Σοφί Βιλμές (έτσι την λένε) ενημερώθηκε πριν από τους εκπροσώπους των ελληνικών κομμάτων για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν (οι οποίοι δεν έχουν ενημερωθεί ακόμα).
Μήπως επειδή η συνάντηση έγινε στην χώρα της;
Επί της ουσίας τώρα.
Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με όρους «εσωτερικούς» είναι διαχρονική παθογένεια των ελληνικών κυβερνήσεων.
Η «φιλία» με τον Τσαβούσογλου που επικαλείται ο υπουργός Εξωτερικών εξωτερικεύεται άλλοτε με «καβγάδες» και άλλοτε με «φιλιά» μπροστά σε τηλεοπτικούς και φωτογραφικούς φακούς.
Έτσι προσδίδει στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων χαρακτήρα θεατρικό.
Και παραπέμπεται η ουσία της διαχείρισής τους στους Σουρανή-Καλίν.
Με τους άλλοτε καβγαδίζοντες και άλλοτε αλληλο-ασπαζόμενους υπουργούς Εξωτερικών σε ρόλους θεατών της διπλωματίας.
Από εδώ και εμπρός οι «δύο φίλοι» υπουργοί Εξωτερικών θα συναινούν και θα χρεώνονται ό,τι θα αποφασίζουν οι άλλοι (όταν το μαθαίνουν).
Η ενδεχόμενη προσφυγή στην Χάγη εφόσον δεν θα αφορά μόνον σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ (το πιθανότερο) θα αποτελέσει εθνική υποχώρηση όπως και αν εξωραϊστεί από τα ΜΜΕ.
Έτσι η θητεία του υπουργού Εξωτερικών παρά την διπλωματική και μηντιακή υπέρ-κινητικότητα θα περικλείει ένα «θανατηφόρο εθνικό τρίγωνο».
Με διαχρονικό συμβολισμό στον επίσης διαχρονικό τουρκικό επεκτατισμό.
Αγία Σοφία-Βαρώσια-Χάγη (εφόσον υπάρξει).
Η Ιστορία που δεν λειτουργεί με όρους μηντιακούς θα κάνει την ανάλογη καταγραφή.
Αλλά και η πολιτική είναι αμφίβολο κατά πόσο θα τον ανταμείψει αφού θα είναι και αυτός θύμα της win-win (για τον εαυτό του) θεωρίας και πρακτικής του πρωθυπουργού.
«Αδειάζει» τον υπουργό Εξωτερικών, εφαρμόζει την εξωτερική πολιτική που ο ίδιος (ο πρωθυπουργός) εμμονικά πιστεύει ότι είναι σωστή (Χάγη για «θαλάσσιες ζώνες κλπ), την οποία μοιραία χρεώνεται ο υπουργός Εξωτερικών αφού δεν αντιδρά.
Στο Μέγαρο Μαξίμου ειρωνεύονται το αιθεροβάδην (όπως το αποκαλούν) του υπουργού Εξωτερικών ο οποίος θέλει να πιστεύει ότι «συναποφασίζει» (ειδικά για την «εσωτερική» διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής) με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όσο για τις αρχηγικές φιλοδοξίες του εδώ γίνεται πλειοδοσία κακεντρεχών σχολίων.
Γιατί θυμίζουν πώς «μαζεύτηκε» όταν ξεκίνησε η κούρσα της διαδοχής μετά το δημοψήφισμα του 2015 και τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά.
(Προς τον οποίο ο υπουργός Εξωτερικών επέδειξε ιδιαίτερη αχαριστία)
Αλλά στο Μαξίμου θυμούνται επίσης το τότε «αρχηγικό προφίλ» (κάτι ανάλογο με τον «καβγά» με τον Τσαβούσογλου) που τον βοήθησε να ξεπεράσει κατά 3.585 σταυρούς τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα διατηρήσει τον υπουργό Εξωτερικών αφού τελικά αποδεικνύεται «βολικός».
Αλλά όσοι τον γνωρίζουν καλά (τον Κυριάκο Μητσοτάκη) είναι σίγουροι ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στον υπουργό Εξωτερικών να χρησιμοποιήσει μόνος του το Falcon 7X.
Άντε να τον πάρει μαζί του σε κανένα ταξίδι
Στην πολυτελή ιπτάμενη κρεβατοκάμαρα του Falcon 7X ο υπουργός Εξωτερικών θα κοιμάται μόνον στον ύπνο του.
Υ.Γ Δείτε το VIDEO με την ιπτάμενη κρεβατοκάμαρα και όλες τις άλλες πολυτέλειες του παραγγελθέντος νέου πρωθυπουργικού αεροσκάφους.
Του Senior Correspondent
Είναι το αεροσκάφος που θα αγοράσει η κυβέρνηση.
Εννοείται με λεφτά Ελλήνων φορολογουμένων.
Το χειρότερο: μέσω «αντισταθμιστικών ωφελημάτων», δηλαδή με λεφτά φορολογουμένων που προορίζονται για την εθνική άμυνα (το Falcon 7X έχει τρείς μηχανές Rafale).
Αρκεί μια ματιά στον σχετικό σύνδεσμο (link) της Dassault Groupγια να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής ότι πρόκειται για ιδιωτικό αεροσκάφος ιδιαίτερης πολυτέλειας κατασκευασμένο για celebrities.
Αυτός είναι και ο λόγος που η Dassault το κατατάσσει στην κατηγορία business aviation και όχι στα κρατικά αεροσκάφη.
Αρκεί επίσης μια ματιά στο TOP 10 των κρατικών αεροσκαφών που χρησιμοποιούν πολιτικοί ηγέτες (σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία) για να αντιληφθεί και ο πλέον αδαής ότι είναι όλα πρώην επιβατικά αεροσκάφη (Boeing και Αirbus) που απλώς χρησιμοποιούνται (ελαφρώς μετασκευασμένα) για τις ανάγκες προέδρων και πρωθυπουργών.
Οι Μπάιντεν, Πούτιν, Σι Τζιπίνγκ δεν διανοήθηκαν να αγοράσουν (με λεφτά φορολογουμένων) αεροσκάφος των celebrities για τις μετακινήσεις τους.
Ο λόγος είναι απλός.
Οι ηγέτες δεν ταξιδεύουν ιδιωτικά ως celebrities.
Οι προεδρικές ή κυβερνητικές αποστολές εκτός από υπουργούς και κρατικούς αξιωματούχους περιλαμβάνουν (μεταξύ άλλων) αναγκαίο αριθμό εκπροσώπων του Tύπου που δεν χωράνε στις (maximum) 19 θέσεις του Falcon 7X.
Η αντίληψη ότι ο «πρόεδρος» ταξιδεύει μόνος και οι υπόλοιποι με πτήση της «γραμμής» εκτός από το κόστος των εισιτηρίων χρεώνει τους πολίτες και με την δυσάρεστη αίσθηση ότι πληρώνουν «μεγαλομανίες».
Ειδικά όταν πληροφορηθούν ότι εκτός από τον πρωθυπουργό οι πρώτοι που αγόρασαν Falcon 7X (αλλά αυτοί με δικά τους λεφτά) είναι οι CEO της Volkswagen (τυχαίο;) και της SHELL και ο Στήβεν Σπίλμπεπργκ (τυχαίο!).
Εδώ σταματάνε τα «αεροπορικά» νέα.
Περνάμε στα αμιγώς πολιτικά.
Ο υπουργός Εξωτερικών προσερχόμενος (21 Ιουνίου) στο συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων (Λουξεμβούργο) δήλωσε ότι (μεταξύ άλλων) «Θα συζητήσουμε και για την Τουρκία».
Αλλά στην ημερήσια διάταξη (Agenda highlights) του συμβουλίου εξωτερικών υποθέσεων πουθενά δεν αναφερόταν η Τουρκία.
Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν η Λευκορωσία, το Ιράκ και η Λατινική Αμερική
Όχι η Τουρκία!
Εκτός αν ο υπουργός Εξωτερικών εννοούσε ότι θα ανέφερε ο ίδιος την Τουρκία στο τέλος της συνεδρίασης (current affairs).
Aυτό και έγινε με αποτέλεσμα στα «Συμπεράσματα» (Conclusions) το συμβούλιο εξωτερικών υποθέσεων να αφιερώσει μιάμιση παράγραφο (26 λέξεις) για την Τουρκία.
Αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «πολύ σύντομα το αγγίξαμε» (briefly touched on Turkey) χωρίς τίποτα παραπάνω!
Kάτι δηλαδή χωρίς καμία ουσιαστική σημασία.
Μόνον για εσωτερική κατανάλωση.
(Άλλωστε και μετά την συνεδρίαση του συμβουλίου εξωτερικών υποθέσεων ο υπουργός Εξωτερικών σε συνέντευξή του στο Euronews για την Λευκορωσία μίλησε, όχι για την Τουρκία)
Ας δούμε, όμως, εμείς τα ελληνοτουρκικά.
Μετά το «φιλί» με τον Τσαβούσογλου έξω από τον Διόνυσο (Κυριακή 30 Μαΐου) ο υπουργός Εξωτερικών πήγε στην Πάτρα (Πέμπτη 03 Ιουνίου) για να θυμίσει (σε κάποιο συνέδριο περιφερειακής ανάπτυξης) ότι «υπήρξε και η Άγκυρα».
Την επομένη (Παρασκευή 04 Ιουνίου) έδωσε πρωτοσέλιδη συνέντευξή στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Παραπολιτικά».
Σε αυτή την συνέντευξη το «φιλί» με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών μεταλλάχθηκε σε «Καθαρές κουβέντες με τον Τσαβούσογλου» (είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας).
Πιάστηκε, δηλαδή, πάλι από την «Άγκυρα».
Άλλωστε δεν ερωτήθηκε καν για το «φιλί» στον Διόνυσο αν και είχε δοθεί πριν μόλις πέντε ημέρες.
Στην ίδια συνέντευξη ερωτήθηκε για την κύρωση των συμβάσεων με την Βόρεια Μακεδονία.
Η τελευταία και η πιο… δύσκολη ερώτηση που του υποβλήθηκε.
Ο υπουργός Εξωτερικών απαντώντας υπαινίχθηκε ότι η κύρωση των συμβάσεων από την Βουλή καθυστερεί λόγω της… πανδημίας.
Ακολούθησε η επίσκεψη στην Λιθουανία το διήμερο 14 και 15 Ιουνίου.
Όταν, δηλαδή, στις Βρυξέλλες, ο πρωθυπουργός συμφώνησε με τον Ερντογάν ότι τα ελληνο-τουρκικά θα τα διαχειρίζονται πλέον οι σύμβουλοί τους Ελένη Σουρανή και Ιμπραχίμ Καλίν.
Στην συνάντηση αυτή ο Ερντογάν προσήλθε (εκτός από τον Καλίν) με τους δύο υπουργούς, Άμυνας και Εξωτερικών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είχε μαζί του ούτε καν τον υπουργό Άμυνας αν και η συνάντηση με τον Ερντογάν έγινε στο περιθώριο συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.
Αλλά και η ελληνική κοινή γνώμη ενημερώθηκε για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν και για την ριζική αλλαγή στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων από την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο Ερντογάν.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός ανέβασε μόνον ένα tweet που δεν έλεγε τίποτα επί της ουσίας.
Στην επίσημη ιστοσελίδα του Πρωθυπουργού δεν αναφέρεται καν η συνάντησή του με τον Ερντογάν (!) ενώ αντιθέτως αναφέρονται δύο συναντήσεις που είχε στα όρθια (όπως φαίνεται από τις φωτό) με τους Μπόρις Τζόνσον και Έντι Ράμα.
Αν αυτά δεν καταδεικνύουν διάθεση «μυστικής διπλωματίας» πώς αλλιώς μπορούν να αποκληθούν;
(Για την επίσκεψη στην Αίγυπτο υπάρχουν στην ιστοσελίδα του πρωθυπουργού πέντε ξεχωριστές αναφορές)
Η κυβερνητική εκπρόσωπος δήλωσε στις 15 Ιουνίου ότι τα πολιτικά κόμματα και κατά συνέπεια η ελληνική κοινή γνώμη θα ενημερωνόταν από τον υπουργό Εξωτερικών για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν.
Ο υπουργός Εξωτερικών μπορεί να μην πήγε στο Βέλγιο (Βρυξέλλες) για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, ήρθε, όμως, το Βέλγιο σε αυτόν.
Γιατί η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου επισκέφθηκε την Αθήνα (στις 17 Ιουνίου) και ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας την ενημέρωσε για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν που είχε γίνει στις Βρυξέλλες!
Δηλαδή η Σοφί Βιλμές (έτσι την λένε) ενημερώθηκε πριν από τους εκπροσώπους των ελληνικών κομμάτων για την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν (οι οποίοι δεν έχουν ενημερωθεί ακόμα).
Μήπως επειδή η συνάντηση έγινε στην χώρα της;
Επί της ουσίας τώρα.
Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής με όρους «εσωτερικούς» είναι διαχρονική παθογένεια των ελληνικών κυβερνήσεων.
Η «φιλία» με τον Τσαβούσογλου που επικαλείται ο υπουργός Εξωτερικών εξωτερικεύεται άλλοτε με «καβγάδες» και άλλοτε με «φιλιά» μπροστά σε τηλεοπτικούς και φωτογραφικούς φακούς.
Έτσι προσδίδει στην διαχείριση των εθνικών θεμάτων χαρακτήρα θεατρικό.
Και παραπέμπεται η ουσία της διαχείρισής τους στους Σουρανή-Καλίν.
Με τους άλλοτε καβγαδίζοντες και άλλοτε αλληλο-ασπαζόμενους υπουργούς Εξωτερικών σε ρόλους θεατών της διπλωματίας.
Από εδώ και εμπρός οι «δύο φίλοι» υπουργοί Εξωτερικών θα συναινούν και θα χρεώνονται ό,τι θα αποφασίζουν οι άλλοι (όταν το μαθαίνουν).
Η ενδεχόμενη προσφυγή στην Χάγη εφόσον δεν θα αφορά μόνον σε υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ (το πιθανότερο) θα αποτελέσει εθνική υποχώρηση όπως και αν εξωραϊστεί από τα ΜΜΕ.
Έτσι η θητεία του υπουργού Εξωτερικών παρά την διπλωματική και μηντιακή υπέρ-κινητικότητα θα περικλείει ένα «θανατηφόρο εθνικό τρίγωνο».
Με διαχρονικό συμβολισμό στον επίσης διαχρονικό τουρκικό επεκτατισμό.
Αγία Σοφία-Βαρώσια-Χάγη (εφόσον υπάρξει).
Η Ιστορία που δεν λειτουργεί με όρους μηντιακούς θα κάνει την ανάλογη καταγραφή.
Αλλά και η πολιτική είναι αμφίβολο κατά πόσο θα τον ανταμείψει αφού θα είναι και αυτός θύμα της win-win (για τον εαυτό του) θεωρίας και πρακτικής του πρωθυπουργού.
«Αδειάζει» τον υπουργό Εξωτερικών, εφαρμόζει την εξωτερική πολιτική που ο ίδιος (ο πρωθυπουργός) εμμονικά πιστεύει ότι είναι σωστή (Χάγη για «θαλάσσιες ζώνες κλπ), την οποία μοιραία χρεώνεται ο υπουργός Εξωτερικών αφού δεν αντιδρά.
Στο Μέγαρο Μαξίμου ειρωνεύονται το αιθεροβάδην (όπως το αποκαλούν) του υπουργού Εξωτερικών ο οποίος θέλει να πιστεύει ότι «συναποφασίζει» (ειδικά για την «εσωτερική» διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής) με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Όσο για τις αρχηγικές φιλοδοξίες του εδώ γίνεται πλειοδοσία κακεντρεχών σχολίων.
Γιατί θυμίζουν πώς «μαζεύτηκε» όταν ξεκίνησε η κούρσα της διαδοχής μετά το δημοψήφισμα του 2015 και τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του Αντώνη Σαμαρά.
(Προς τον οποίο ο υπουργός Εξωτερικών επέδειξε ιδιαίτερη αχαριστία)
Αλλά στο Μαξίμου θυμούνται επίσης το τότε «αρχηγικό προφίλ» (κάτι ανάλογο με τον «καβγά» με τον Τσαβούσογλου) που τον βοήθησε να ξεπεράσει κατά 3.585 σταυρούς τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα διατηρήσει τον υπουργό Εξωτερικών αφού τελικά αποδεικνύεται «βολικός».
Αλλά όσοι τον γνωρίζουν καλά (τον Κυριάκο Μητσοτάκη) είναι σίγουροι ότι δεν θα επιτρέψει ποτέ στον υπουργό Εξωτερικών να χρησιμοποιήσει μόνος του το Falcon 7X.
Άντε να τον πάρει μαζί του σε κανένα ταξίδι
Στην πολυτελή ιπτάμενη κρεβατοκάμαρα του Falcon 7X ο υπουργός Εξωτερικών θα κοιμάται μόνον στον ύπνο του.
Υ.Γ Δείτε το VIDEO με την ιπτάμενη κρεβατοκάμαρα και όλες τις άλλες πολυτέλειες του παραγγελθέντος νέου πρωθυπουργικού αεροσκάφους.