Έρευνα καθηγητή: Οι μουσουλμανικές γειτονιές στη Βρετανία είναι «απαγορευμένες περιοχές»

The central mosque is seen in Birmingham, central England, January 31, 2007.  RΕUΤΕRS/Darren Staples

Ένας ακαδημαϊκός που σπούδασε μουσουλμανική ένταξη στη Βρετανία αποκάλυψε σε ένα νέο βιβλίο ότι γυναίκες και παιδιά σε ορισμένες κοινότητες υπόκεινται σε κανόνες που μοιάζουν με κανόνες των Ταλιμπάν και ότι οι μη μουσουλμάνοι αντιμετωπίζουν απειλές βίας.

Russia Today - Απόδοση Freepen.gr

Ο Ed Husain, καθηγητής του Walsh School of Foreign Service στο Πανεπιστήμιο Georgetown, επισκέφτηκε τζαμιά στη Βρετανία, μιλώντας σε ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, ιμάμηδες και ντόπιους για τη ζωή σε κυρίως μουσουλμανικές γειτονιές. Χρησιμοποίησε την επιτόπια έρευνά του για να γράψει ένα βιβλίο, «Among The Mosques: A Journey Across Muslim Britain», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα.

Ο μουσουλμάνος συγγραφέας μεγάλωσε σε μια οικογένεια Μπαγκλαντεσιανών στο Λονδίνο και ριζοσπαστικοποιήθηκε στη νιότη του πριν αποκηρύξει τον εξτρεμισμό. Σύμφωνα με τον καθηγητή, τα ζητήματα ένταξης στο Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθούν να υφίστανται.

Ένας άντρας στο Μπλάκμπερν είπε στον Husain ότι οι «ασιάτες» έφηβοι «επιτέθηκαν επανειλημμένως» στον 12χρονο γιο του απλώς και μόνο επειδή «ήταν λευκός». Ένας άλλος ντόπιος είπε στον συγγραφέα ότι ορισμένα μέρη της πόλης είχαν γίνει «απαγορευμένες περιοχές». Το Μπλάκμπερν έχει τον μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό στο Ηνωμένο Βασίλειο έξω από το Λονδίνο και είναι ένας σημαντικός κόμβος για υπερ-ορθόδοξες ισλαμικές σέχτες.

Ο Husain επίσης έμαθε ότι ένα σχολείο στην πόλη απαγόρευσε στα κορίτσια να συμμετέχουν σε μαθήματα κολύμβησης, λέγοντας ότι δεν ήταν σωστό να τις βλέπουν με μαγιό κολύμβησης.

Κατά την επίσκεψή του σε ένα βιβλιοπωλείο στο Μπλάκμπερν, ο συγγραφέας έπεσε σε αρκετούς τόμους που υποστηρίζουν αυστηρούς περιορισμούς και ενδυματολογικούς κώδικες για τις γυναίκες, καθώς και αντίγραφα ενός βιβλίου που αναφέρει ότι είναι αμαρτωλό να απολαύσει κανείς το χορό και να ακούει μουσική. Σύμφωνα με πληροφορίες, η πόλη διαθέτει εστιατόρια που παρέχουν διαχωρισμό μεταξύ των φύλων για τους πελάτες τους.

Κατά την επίσκεψή του στο Μπράντφορντ, ο Husain έμεινε έκπληκτος από το πόσο λίγοι λευκοί κάτοικοι ήταν εκεί, και σύμφωνα με πληροφορίες άκουσε από έναν οδηγό ταξί ότι «είχαν φύγει με τον άνεμο». Σημείωσε ότι υπήρχαν τζαμιά σχεδόν σε κάθε γωνιά και πως ακόμη και ιδιωτικές κατοικίες χρησίμευαν ως τόποι λατρείας και θρησκευτικά σχολεία. Ο καθηγητής έμαθε επίσης ότι ορισμένοι μουσουλμάνοι γονείς στην περιοχή απαγόρευαν στα παιδιά τους να πηγαίνουν σε μαθήματα ζωγραφικής και χορού.

Ένας ιμάμης στην πόλη παραδέχτηκε ότι υπήρχε «εκτεταμένη κακοποίηση παιδιών με αναπηρία στη μουσουλμανική κοινότητα» και ότι οι γονείς εισπράττουν χρήματα κοινωνικής πρόνοιας ενώ παραμελούν τα παιδιά τους.

Στο Νίντσμπερι, ο συγγραφέας βρήκε μια πινακίδα για ένα τοπικό «Τμήμα Σαρίας», το οποίο ασχολείται με συζυγικά ζητήματα και άλλες διαφορές μέσω του ισλαμικού νόμου.

Ανέφερε παρόμοιες αλληλεπιδράσεις και καταστάσεις σε μέρη όπως το Μπέρμιγχαμ, το Μάντσεστερ και η Γλασκόβη.

Μια γυναίκα του είπε ότι ορισμένες μουσουλμανικές κοινότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο είχαν εξελιχθεί σε ένα «διαφορετικό σύμπαν» από την υπόλοιπη χώρα.

Όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει αγωνιστεί με την ένταξη των μεταναστών από μουσουλμανικής πλειοψηφίας έθνη προκαλώντας ανησυχία για φαινόμενα ριζοσπαστικοποίησης. Ταυτόχρονα, αναφορές υποδηλώνουν ότι υπάρχει αύξηση των αντι-μουσουλμανικών συναισθημάτων στη χώρα. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Husain στο Μπράντφορντ, ένας ντόπιος προέβλεψε ότι το αντι-μουσουλμανικό συναίσθημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε «μια πόλη απαρτχάιντ» μέσα σε 30 χρόνια και να δημιουργήσει πολιτικά κόμματα όπως οι ναζί που θα διώκουν τους μετανάστες.