Απάντησα ότι θα εκμεταλλευθεί την επίσκεψη για να επισκεφθεί την Θράκη και ότι δεν θα προβάλλει δημόσια το σύνολο των θεμάτων αλλά επιλεκτικά δύο-τρία θέματα, και οπωσδήποτε το ζήτημα της μειονότητας και των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο. Και αυτό γιατί αφενός δεν θέλει να προκαλέσει, γιατί μέσα σε ένα κλίμα αντιπαλότητας θα χαθεί η ουσία της επίσκεψης, και αφετέρου θα ακολουθήσει προσεκτικά βήματα, προβάλλοντας αυτό που τον συμφέρει αυτήν την στιγμή, με ρεαλιστικούς εφικτούς στόχους.
Και το πέτυχε, αφού όπως φάνηκε ο βασικός του στόχος ήταν να καταλαγιάσει τις ευρωπαϊκές ανησυχίες και να φύγει η Τουρκία από την ατζέντα των Ευρωπαϊκών θεμάτων κορυφής:
Σημειωτέον ότι η ΕΕ στο Συμβούλιο κορυφής του Πόρτο (7-8 Μαΐου) αλλά στην έκτακτη σύνοδο στις Βρυξέλλες (24-25 Μαΐου), δεν έκανε καμία πλέον αναφορά για τις παραβιάσεις της Τουρκίας ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα (παρά το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα κοινωνικά δικαιώματα, όπως και ο αυταρχισμός και το έλλειμμα δημοκρατίας στη Λευκορωσία ήταν στην Ατζέντα και επιβλήθηκαν κυρώσεις στην Λευκορωσία.
Οι γλυκανάλατοι εναγκαλισμοί που είδαμε με τον Τσαβουσογλου (όχι μόνο μία αλλά περισσότερες φορές), δεν δικαιολογούνται, μερικές μόνο ημέρες μετά από τις κάθε λογής ύβρεις που ακούσαμε να εκτοξεύονται από τον ίδιο τον Ερντογάν και τους υπουργούς του προς την Ελλάδα, με το να συνεχίζονται οι εκατοντάδες παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη, με τις ξεκάθαρες δηλώσεις του υπουργού ενέργειας ότι θα συνεχίσουν έρευνες στις περιοχές που θεωρούν ότι ενασκούν κυριαρχικά δικαιώματα εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου και ότι το Τουρκολυβικό μνημόνιο όχι μόνο ισχύει αλλά θα κάνουν και έρευνες σε συνεργασία με την Λιβύη, με τις προσευχές στην Αγία Σοφία, τις ρητορικές μίσους προς τους Έλληνες σε κάθε ευκαιρία, με την προκλητική απαίτηση για διχοτόμηση της Κύπρου, με την ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων και την αποστολή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο εγκαταλελειμμένο αεροδρόμιο Λευκονοίκου στην Κύπρο.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ο Τσαβούσογλου περιδιάβαινε ελεύθερος στην Θράκη και στα χωριά της μουσουλμανικής μειονότητας, απαίτησε από την ελληνική συνοδεία του και τους ¨Έλληνες δημοσιογράφους να τον αφήσουν μόνο του στο μειονοτικό σχολείο με τους ακολούθους του και τους Τούρκους δημοσιογράφους (γιατί άραγε; Τι είπε στα παιδιά και στους Έλληνες πολίτες δασκάλους;).
Την ίδια ημέρα με όλα αυτά, οι Τουρκικές αρχές συνελάμβαναν στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολη την Διδάκτορα Λαογραφίας στο ΕΚΠΑ Μυροφόρα Ευσταθιάδου, μαζί με τον 15χρονο γυιό της, και τους κρατούσαν χωριστά στα κρατητήριο του αεροδρομίου και τους ανέκριναν με την απειλή φυλάκισης επί δύο ημέρες, χωρίς να έχουν κάνει κάποια παρανομία, χωρίς κάποια κατηγορία, μόνο και μόνο επειδή είναι πρόεδρος στον Φάρο Ποντίων και τα συγγράμματά της δεν τυγχάνουν της έγκρισης της φασιστικής Τουρκικής ηγεσίας.
Καταλήγοντας
Δε βλέπω κανένα διπλωματικό θρίαμβο από όλα αυτά για την χώρα μας, αντιθέτως βλέπω ότι μας χρησιμοποιεί η Τουρκία κατά πως την συμφέρει και οπωσδήποτε δεν είδα ακόμη καμία διαμαρτυρία της Ελληνικής κυβέρνησης για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία για την εξευτελιστική και παράνομη μεταχείριση Ελλήνων πολιτών που κρατήθηκαν παράνομα από τις Τουρκικές αρχές και στην συνέχεια απελάθηκαν χωρίς λόγο, χωρίς κανένα σεβασμό στα δικαιώματά τους και στις διεθνείς συνθήκες (ελπίζω να υπάρξει ανακοίνωση από το Υπεξ).
Φυσικά και είμαι υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων, αρκεί να το εκμεταλλευθούμε κατάλληλα, τουλάχιστον ως προς τον χρόνο που κερδίζουμε για να έχουμε ένα ήσυχο καλοκαίρι, να μπορέσουμε να ανακάμψουμε και να βελτιωθεί η προσέλκυση τουρισμού, να ωριμάσουν οι συμμαχίες μας, και να προετοιμασθούμε για την συνέχεια.
Όμως οι πολλοί εναγκαλισμοί είναι υπερβολές και αποδεικνύονται σύντομα αναποτελεσματικοί, αφού μόλις η Τουρκία αποκομίσει τα οφέλη που προσδοκά ευκαιριακά από την επιφαινόμενη φιλία και τους εναγκαλισμούς θα αυξήσει πάλι τις προκλήσεις και τις διεκδικήσεις στο πεδίο.
Πέραν τούτου μας εκθέτουν (ως προς την σοβαρότητά και την αξιοπιστία μας), αφού μόλις μερικές εβδομάδες πριν ζητούσαμε μετ’ επιτάσεως κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας από την ΕΕ.
Οι υπερβολικοί και ψεύτικοι δημόσιοι εναγκαλισμοί δίνουν έρεισμα στους ευρωπαίους υποστηρικτές της Τουρκίας για να δικαιολογούν την αδράνειά τους και την απροθυμία τους να ενασκήσουν πιέσεις και κυρώσεις για τις παραβιάσεις της κυριαρχίας μας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων καθώς και της Κύπρου, για την ρητορική μίσους που καλλιεργεί για τις μουσουλμανικές μειονότητες (η ρητορική μίσους διώκεται δια νόμου στην χώρα μας αλλά και από το ευρωπαϊκό κανονιστικό πλαίσιο) και οπωσδήποτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις φυλακίσεις και τις διώξεις, τον αυταρχισμό και το έλλειμμα δημοκρατίας της κυβέρνησης της Τουρκίας.
Πάντα ήμουν υποστηρικτής του μέτρου και του ορθολογισμού στις σχέσεις μας με την Τουρκία, και όπως έχω πολλές φορές επισημάνει οι υπερβολικοί συναισθηματισμοί, οι χοροί, τα τραγούδια και οι εναγκαλισμοί αποδείχθηκαν πολύ φτωχά εργαλεία διπλωματίας, έναντι μίας σταθερής, συνεπούς, καλοσχεδιασμένης και ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής.
Ελπίζω να μην μείνουμε αδρανείς αναπαυόμενοι στις δάφνες της ψευδαίσθησης ότι οι σχέσεις μας θα βελτιωθούν λόγω της δικής μας επιτυχημένης πολιτικής.
Η αλλαγή συμπεριφοράς της Τουρκίας είναι προφανές ότι είναι πρόσκαιρη, ευκαιριακή, υστερόβουλη και εξαρτάται από τρίτους.
Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν το χρόνο που μας δίνεται συγκυριακά και ας προετοιμασθούμε για μία ακόμη αλλαγή σύντομα.