Από: capital.gr
Του Γιώργου Κράλογλου
Ο Απρίλης του 2021 ήταν λαμπρός μήνας απαντήσεων στην αγωνία της οικονομίας, για το πού βαδίζουν και τα νοικοκυριά, μετά από 20 μήνες πανδημίας και μαρασμού στην αγορά και την εργασία.
Το πρώτο "κόκκινο αυγό" ήρθε πρόωρα. Ήταν οι ανακοινώσεις για αύξηση κατά 25 δισ. των καταθέσεων, παρά την πανδημία. Αύξηση στην οποία κυριάρχησαν τα νέα "έτοιμα" από τα νοικοκυριά.
Το επόμενο "δώρο" το έφερε, πασχαλιάτικα, η ΕΛΣΤΑΤ. Ήταν τα στοιχεία της, ότι κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2020 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών όχι μόνο κράτησε στην πανδημία αλλά από 30,52 δισ., του προ πανδημίας τέταρτου τριμήνου του 2019, πήγε στα 30,76.
Λίγα είναι αυτά όταν το 2020 έχεις την πανδημία να χορεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Την αγορά να έχει ξεχάσει τη σημασία της λέξης ρευστότητα. Και τα "μαξιλάρια" του κορβανά να γίνονται επιδόματα και να "ξεφουσκώνουν";
Λίγα είναι όταν, από την άλλη, η οικονομία στο ελληνικό "Κρατιστάν" έχει μετατρέψει σε καθεστώς τα γνωστά "κόλπα" του δήθεν ανοίγματος επενδυτικών ευκαιριών στην ιδιωτική οικονομία, αλλά το "φορολογικό αντάρτικο" είναι ακροβολισμένο στις Εφορίες και σου κάνει το κράτος συνεταίρο, από μια μέρα στην άλλη;
Και πού δεν το είδαμε αυτό...
Δεν το είδαμε στο φορολογικό σύστημα που ποτέ δεν είχε αρχή και τέλος, με περισσότερους από 70 νόμους και φορολογικές πράξεις στα χρόνια της μεταπολίτευσης; Κρατήθηκαν περισσότερο από 12 μήνες φορολογικές διατάξεις που υποτίθεται ότι προέβλεπαν αναπτυξιακά κίνητρα;
Δεν το είδαμε στο σύστημα επιστροφών ΦΠΑ, ως εξαγωγικό κίνητρο; Στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης το κράτος χρωστούσε στις επιχειρήσεις 17 δισ. από επιστροφές ΦΠΑ εξαγωγών, σερβιρισμένων... ως φορολογικά εξαγωγικά κίνητρα. Και αν δεν έβαζαν οι δανειστές "πλάτη" εντάσσοντας τα κρατικά φέσια στα προαπαιτούμενα των συμφωνιών ενισχυμένης εποπτείας, δεν θα φθάναμε ποτέ στα σημερινά 2 δισ. (ακόμη χρωστούμενα) τα οποία υποτίθεται πως κάποια στιγμή θα εισπράξουν οι εξαγωγικές μας επιχειρήσεις...
Δεν το είδαμε σε τακτικά και έκτακτα χαράτσια που αφάνιζαν αναδρομικά και άλλα χρέη του Κρατιστάν, προς τους πολίτες του, είτε αυτοί ήταν εργαζόμενοι είτε συνταξιούχοι είτε δικαιούχοι κληρονομιών που έκαναν την ανοησία και εμπιστεύτηκαν τις "προθέσεις" του Κρατιστάν, για δήθεν ορθολογισμό των φόρων;
Τι μας έπιασε τώρα και αναμασάμε παλαιές αμαρτίες του Κρατιστάν προς τους ιθαγενείς -θύματα σε παρακινήσεις (ύποπτες ως πονηρές τις περισσότερες φορές) για τις επενδυτικές ευκαιρίες που έδιναν κάποιες οικονομικές πολιτικές.
Πείτε μας καχύποπτους και δολοπλόκους. Σε εμάς όμως δεν μοιάζει σύμπτωση η αύξηση κατά 25 δισ. των καταθέσεων των νοικοκυριών και η "ανάπλαση" των αντικειμενικών των ακινήτων, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ.
Και δεν μας μοιάζει γιατί, μέχρι στιγμής, το Κρατιστάν δεν δείχνει να έχει σκαρφιστεί κάποιο τρόπο να περάσει στην αγορά (προς "ανακύκλωση" από την οικονομία) τα 25 δισ. των νέων καταθέσεων των νοικοκυριών.
Μας προκαλεί δε την περιέργεια γιατί οι αυξήσεις καταθέσεων ασφαλώς και είναι εισοδήματα ανάμεικτα και με τα επιδόματα των "μαξιλαριών" του κορβανά τα οποία το Κρατιστάν θα θελήσει να τα πάρει πίσω..., να τα επαναφέρει στην κοινωνία, από εκεί στην οικονομία και πάει λέγοντας..., όπως για 3-4 δεκαετίες.
Επίσημος αντίλογος στις καχυποψίες μας υπάρχει. Τον γνωρίζουμε πολύ καλά, έστω και αν όλα όσα σημειώσαμε είναι γραμμένη φορολογική ιστορία, που δεν ανατρέπεται...
Η αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών και η αναπροσαρμογή του ΕΝΦΙΑ (λέει ο αντίλογος) είναι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη συμφωνία ενισχυμένης εποπτείας που υπογράψαμε με τους δανειστές. Υποχρεώσεις τις οποίες μάλιστα έχουμε καθυστερήσει, γιατί δυστυχώς μας βρήκε η πανδημία...
Οι νέες αντικειμενικές όμως καθώς και οι μεταβολές στον ΕΝΦΙΑ, (όπως τις "φωτογραφίζουμε" στο σημείωμα μας) δεν έχουν να κάνουν με την αιτία που "γεννήθηκαν" οι νέες αξίες στην αγορά ακινήτων, αλλά πως γίνεται να περπατήσουν, σε όφελος και της οικονομίας, αν κάποια από τα νοικοκυριά επενδύσουν, τα "έτοιμα", σε πιθανές ευκαιρίες αγορών ακινήτων. Θα δικαιωθούν επενδυτικά ή (ως συνήθως) θα τους περιμένει, στη γωνία, το Κρατιστάν, για να τους μαδήσει φορολογικά; Υπάρχει αντίλογος εδώ;
Του Γιώργου Κράλογλου
Ο Απρίλης του 2021 ήταν λαμπρός μήνας απαντήσεων στην αγωνία της οικονομίας, για το πού βαδίζουν και τα νοικοκυριά, μετά από 20 μήνες πανδημίας και μαρασμού στην αγορά και την εργασία.
Το πρώτο "κόκκινο αυγό" ήρθε πρόωρα. Ήταν οι ανακοινώσεις για αύξηση κατά 25 δισ. των καταθέσεων, παρά την πανδημία. Αύξηση στην οποία κυριάρχησαν τα νέα "έτοιμα" από τα νοικοκυριά.
Το επόμενο "δώρο" το έφερε, πασχαλιάτικα, η ΕΛΣΤΑΤ. Ήταν τα στοιχεία της, ότι κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2020 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών όχι μόνο κράτησε στην πανδημία αλλά από 30,52 δισ., του προ πανδημίας τέταρτου τριμήνου του 2019, πήγε στα 30,76.
Λίγα είναι αυτά όταν το 2020 έχεις την πανδημία να χορεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Την αγορά να έχει ξεχάσει τη σημασία της λέξης ρευστότητα. Και τα "μαξιλάρια" του κορβανά να γίνονται επιδόματα και να "ξεφουσκώνουν";
Λίγα είναι όταν, από την άλλη, η οικονομία στο ελληνικό "Κρατιστάν" έχει μετατρέψει σε καθεστώς τα γνωστά "κόλπα" του δήθεν ανοίγματος επενδυτικών ευκαιριών στην ιδιωτική οικονομία, αλλά το "φορολογικό αντάρτικο" είναι ακροβολισμένο στις Εφορίες και σου κάνει το κράτος συνεταίρο, από μια μέρα στην άλλη;
Και πού δεν το είδαμε αυτό...
Δεν το είδαμε στο φορολογικό σύστημα που ποτέ δεν είχε αρχή και τέλος, με περισσότερους από 70 νόμους και φορολογικές πράξεις στα χρόνια της μεταπολίτευσης; Κρατήθηκαν περισσότερο από 12 μήνες φορολογικές διατάξεις που υποτίθεται ότι προέβλεπαν αναπτυξιακά κίνητρα;
Δεν το είδαμε στο σύστημα επιστροφών ΦΠΑ, ως εξαγωγικό κίνητρο; Στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης το κράτος χρωστούσε στις επιχειρήσεις 17 δισ. από επιστροφές ΦΠΑ εξαγωγών, σερβιρισμένων... ως φορολογικά εξαγωγικά κίνητρα. Και αν δεν έβαζαν οι δανειστές "πλάτη" εντάσσοντας τα κρατικά φέσια στα προαπαιτούμενα των συμφωνιών ενισχυμένης εποπτείας, δεν θα φθάναμε ποτέ στα σημερινά 2 δισ. (ακόμη χρωστούμενα) τα οποία υποτίθεται πως κάποια στιγμή θα εισπράξουν οι εξαγωγικές μας επιχειρήσεις...
Δεν το είδαμε σε τακτικά και έκτακτα χαράτσια που αφάνιζαν αναδρομικά και άλλα χρέη του Κρατιστάν, προς τους πολίτες του, είτε αυτοί ήταν εργαζόμενοι είτε συνταξιούχοι είτε δικαιούχοι κληρονομιών που έκαναν την ανοησία και εμπιστεύτηκαν τις "προθέσεις" του Κρατιστάν, για δήθεν ορθολογισμό των φόρων;
Τι μας έπιασε τώρα και αναμασάμε παλαιές αμαρτίες του Κρατιστάν προς τους ιθαγενείς -θύματα σε παρακινήσεις (ύποπτες ως πονηρές τις περισσότερες φορές) για τις επενδυτικές ευκαιρίες που έδιναν κάποιες οικονομικές πολιτικές.
Πείτε μας καχύποπτους και δολοπλόκους. Σε εμάς όμως δεν μοιάζει σύμπτωση η αύξηση κατά 25 δισ. των καταθέσεων των νοικοκυριών και η "ανάπλαση" των αντικειμενικών των ακινήτων, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ.
Και δεν μας μοιάζει γιατί, μέχρι στιγμής, το Κρατιστάν δεν δείχνει να έχει σκαρφιστεί κάποιο τρόπο να περάσει στην αγορά (προς "ανακύκλωση" από την οικονομία) τα 25 δισ. των νέων καταθέσεων των νοικοκυριών.
Μας προκαλεί δε την περιέργεια γιατί οι αυξήσεις καταθέσεων ασφαλώς και είναι εισοδήματα ανάμεικτα και με τα επιδόματα των "μαξιλαριών" του κορβανά τα οποία το Κρατιστάν θα θελήσει να τα πάρει πίσω..., να τα επαναφέρει στην κοινωνία, από εκεί στην οικονομία και πάει λέγοντας..., όπως για 3-4 δεκαετίες.
Επίσημος αντίλογος στις καχυποψίες μας υπάρχει. Τον γνωρίζουμε πολύ καλά, έστω και αν όλα όσα σημειώσαμε είναι γραμμένη φορολογική ιστορία, που δεν ανατρέπεται...
Η αναθεώρηση των αντικειμενικών αξιών και η αναπροσαρμογή του ΕΝΦΙΑ (λέει ο αντίλογος) είναι υποχρεώσεις που προκύπτουν από τη συμφωνία ενισχυμένης εποπτείας που υπογράψαμε με τους δανειστές. Υποχρεώσεις τις οποίες μάλιστα έχουμε καθυστερήσει, γιατί δυστυχώς μας βρήκε η πανδημία...
Οι νέες αντικειμενικές όμως καθώς και οι μεταβολές στον ΕΝΦΙΑ, (όπως τις "φωτογραφίζουμε" στο σημείωμα μας) δεν έχουν να κάνουν με την αιτία που "γεννήθηκαν" οι νέες αξίες στην αγορά ακινήτων, αλλά πως γίνεται να περπατήσουν, σε όφελος και της οικονομίας, αν κάποια από τα νοικοκυριά επενδύσουν, τα "έτοιμα", σε πιθανές ευκαιρίες αγορών ακινήτων. Θα δικαιωθούν επενδυτικά ή (ως συνήθως) θα τους περιμένει, στη γωνία, το Κρατιστάν, για να τους μαδήσει φορολογικά; Υπάρχει αντίλογος εδώ;