Του Στρατή Μαζίδη
Διαβάζουμε λοιπόν:
Μητσοτάκης: Γι’ αυτό και θέλω να ζητήσω ακόμα μία φορά την παρότρυνσή σας, και ενδεχομένως μέσω των κηρυγμάτων των ιερέων στο ποίμνιο, ώστε να κάνουν οι καχύποπτοι αυτό το πρόσθετο βήμα. Να τους πείσουμε ότι αυτό είναι κάτι το οποίο δεν είναι απλά επιβεβλημένο για να επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς αλλά είναι στοιχειώδης αυτοπροστασία, δική τους και των οικογενειών τους. Το έχετε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν και θέλω να σας ευχαριστήσω. Θα σας ζητήσω να το κάνετε μία φορά ακόμα.
Ιερώνυμος: Ναι. Είναι πεποίθησή μας πλέον ότι στο πρόβλημα αυτό το μεγάλο, που όλοι αντιμετωπίζουμε και αγωνιούμε, είναι απαραίτητη η συνεργασία της Πολιτείας με την Εκκλησία, με εμπιστοσύνη στην επιστήμη. Όλα αυτά που ακούγονται είναι ανορθόδοξα. Δεν μπορεί η επιστήμη με τη θρησκεία, με την πίστη μας, στο προκείμενο θέμα να είναι αντίθετη.
Έτσι λοιπόν είναι βασική μας αρχή και το κάναμε και θα το κάνουμε συνέχεια, να γίνει πεποίθηση όλων των ανθρώπων. Ετσι μόνο μπορεί να δημιουργηθεί το τείχος που θα μας προφυλάξει από ό,τι πιθανόν καινούργιο προβάλει πάλι. Επομένως δεν έχουμε καμία αντίρρηση, θα το κάνουμε και πάλι και όσες φορές χρειαστεί.
Ο πρωθυπουργός είναι γνωστό από καιρό ότι η σχέση του με τα Ορθόδοξης Πίστης είναι από τυπική έως ανύπαρκτη. Αναφαίρετο δικαίωμά του. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου επιθυμεί ή και πουθενά. Όστις θέλει, είπε ο Χριστός, αράτω τον Σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Αλλά να παρεμβαίνει ωμά και να κάνει υποδείξεις πασπαλισμένες με παράκληση, στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας δεν είναι σωστό. Το κήρυγμα είναι ούτως ή άλλως μια δύσκολη υπόθεση. Άλλοι μιλούν λίγο, άλλοι πάρα πολύ, άλλοι δυσνόητα, άλλοι όχι. Γίνεται συνήθως μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου και λίγο πριν την κορύφωση της Θείας Ευχαριστίας.
Το δεύτερο είναι ότι ο πρωθυπουργός έντεχνα ταυτίζει τους ανεμβολίαστους με τους χριστιανούς. Οι χριστιανοί είναι οι δύσπιστοι, οι καχύποπτοι, οι έτσι, οι αλλιώς. Πώς το γνωρίζει αυτό άραγε; Κι έπειτα δεν ξέρει ότι έχουν αδειάσει οι ναοί;
Αλλά και ο αρχιεπίσκοπος πως τα ανέχθηκε αυτά; Τα κατάπιε σα λουκουμάκι συριανό λέγοντας και ευχαριστώ. Θα πει κανείς, γιατί θα ανταποκριθεί; Ή θα ακολουθήσουν οι κληρικοί την προτροπή του; Ποιος ξέρει; Και οι τύποι όμως έχουν τη σημασία τους.