 |
| sebadelval / pixabay |
Ας δούμε λοιπόν τώρα, ποια είναι η όψη του πολιτισμού που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και ποια είναι η πραγματική του όψη. Αν ανατρέξουμε στο βικιλεξικό θα διαβάσουμε : Πολιτισμός είναι το σύνολο των ανθρωπίνων επιτευγμάτων στον τεχνικό και πνευματικό τομέα ή, προσδίδοντάς του και ένα χρονικό προσδιορισμό, είναι τα ιδιαίτερα επιτεύγματα μιας κοινωνίας σε μια συγκεκριμένη εποχή στον τεχνικό και πνευματικό τομέα . Τον ίδιο περίπου ορισμό της έννοιας «πολιτισμός» μπορούμε να δούμε επίσης και στο λεξικό της κοινής νεοελληνικής γλώσσας: Πολιτισμός είναι το σύνολο των υλικών, πνευματικών, τεχνικών επιτευγμάτων και επιδόσεων, που είναι αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και ικανοτήτων του ανθρώπου και που εκφράζεται ιστορικά στους τύπους και στις μορφές οργάνωσης και δράσης της κοινωνίας, καθώς και στη δημιουργία (υλικών και πνευματικών) αξιών.
Από τον ορισμό λοιπόν που δώσαμε στον πολιτισμό, συνάγονται αβίαστα τα ακόλουθα συμπεράσματα :
Θεωρούμε ότι πολιτισμός είναι το σύνολο των πνευματικών και τεχνικών επιτευγμάτων του ανθρώπου . Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι όλα τα πνευματικά επιτεύγματα του ανθρώπου είναι πολιτισμός, γιατί εκφράζονται από τα τρία βασικότερα στοιχεία του που είναι η τέχνη, η επιστήμη και τα γράμματα . Όμως, μπορούμε να πούμε το ίδιο και για όλα τα τεχνικά επιτεύγματά του ; Είναι πολιτισμός η ανακάλυψη και χρησιμοποίηση της ατομικής βόμβας κατά των συνανθρώπων του ; Είναι πολιτισμός, η διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή και εκσυγχρονισμός των οπλικών συστημάτων, από τις χώρες εκείνες που θεωρούνται σήμερα ότι είναι οι πλέον αναπτυγμένες;
Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός αφορά σε μία συγκεκριμένη κοινωνία, χώρα ή λαό και όχι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα . Δηλαδή θεωρούμε ότι σ’ αυτόν τον πλανήτη που ζούμε, υπάρχουν χώρες ή λαοί περισσότερο, ή λιγότερο πολιτισμένοι, ή ακόμα και τελείως απολίτιστοι . Ποιες είναι λοιπόν οι πολιτισμένες χώρες; Θεωρούμε ασφαλώς ότι είναι μόνον εκείνες, οι οποίες είναι τεχνολογικά αναπτυγμένες . Ώστε όλες αυτές που θεωρούνται υποανάπτυκτες είναι απολίτιστες; Και πώς είναι δυνατόν να θεωρείται πολιτισμένη μία χώρα, της οποίας ο λαός ανέχτηκε να κυριαρχείται από έναν ηγέτη, ο οποίος εμφορούμενος από μία απύθμενη φιλοδοξία, προκάλεσε έναν παγκόσμιο πόλεμο- εννοώ τον δεύτερο-, ο οποίος έπληξε την ανθρωπότητα με 80 εκατομμύρια νεκρούς; Και δεν υπήρξε μόνον αυτή. Υπάρχουν και σήμερα ακόμη χώρες, στον γήινο χώρο, οι οποίες εξουσιάζονται από τέτοιους ηγέτες, με διεστραμμένα μυαλά και οι λαοί τους δεν τολμούν να τους ανατρέψουν. Είναι λοιπόν και αυτές πολιτισμένες;
Και επειδή βέβαια δεν μπορούμε να θεωρήσουμε πολιτισμένες, όσες απ΄ αυτές είναι φιλοπόλεμες, ας δούμε τώρα ποιές θεωρούνται, στον πολιτισμένο κόσμο μας, ότι είναι φιλειρηνικές .
Σύμφωνα λοιπόν με τον Παγκόσμιο Δείκτη Ειρήνης, που δόθηκε στη δημοσιότητα στο Λονδίνο από το Ινστιτούτο Οικονομίας και Ειρήνης, οι πιο φιλειρηνικές χώρες του κόσμου είναι η Ισλανδία, η Νέα Ζηλανδία και η Αυστρία, ενώ το Νότιο Σουδάν, η Συρία και το Αφγανιστάν, βρίσκονται στον αντίποδα και κρίνονται ουσιαστικά σαν να είναι φιλοπόλεμες. Αν διαβάσει όμως κανείς την ιστορία τους, θα διαπιστώσει ότι, πράγματι, αυτό αληθεύει για τις δύο πρώτες χώρες, οι οποίες δεν προκάλεσαν ούτε συμμετείχαν σε επιθετικούς πολέμους, εναντίων άλλων χωρών, από της συστάσεώς τους μέχρι σήμερα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και για την Αυστρία, η οποία έχει συμμετάσχει σε αρκετούς πολέμους, εναντίον άλλων γειτονικών χωρών . Όσο για τις τρείς τελευταίες, που έχουν τοποθετηθεί στη δυσμενέστερη περιοχή του Παγκοσμίου Δείκτη Ειρήνης, φαίνεται ότι έχουν κριθεί μόνον από τους πολλούς και ατέρμονους εμφυλίους πολέμους, που διεξάγονται σ’ αυτές τις χώρες, γιατί δεν προκύπτει να έχουν διαπράξει και επιθετικούς πολέμους εναντίον άλλων χωρών.
Οι κύριοι όμως αυτοί, που απαρτίζουν το Ινστιτούτο Οικονομίας και Ειρήνης, δεν μας διευκρινίζουν αν αυτοί οι εμφύλιοι πόλεμοι διεξάγονται αυτοβούλως, από τους λαούς αυτών των χωρών, ή προκαλούνται τεχνηέντως, από άλλες «πολιτισμένες» χώρες, για να στηρίξουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή τους.
Θεωρούμε ότι ο πολιτισμός μιας χώρας είναι συνάρτηση της εποχής. Όμως, αν εξετάσουμε τον πολιτισμό τριών χωρών, για τις οποίες γνωρίζουμε από την ιστορία, ότι υπήρξαν από τους αρχαιότερους χρόνους, της Αιγύπτου, της Κίνας και της Ελλάδας, και συγκρίνουμε τον πολιτισμό που είχαν πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια, με τον σημερινό πολιτισμό τους, θα διαπιστώσουμε ότι, με τον ορισμό που έχουμε δώσει στον πολιτισμό, δεν θα μπορέσουμε να κρίνουμε πότε ήσαν περισσότερο πολιτισμένες, τότε ή τώρα, διότι τότε υπερτερούσαν τα πνευματικά τους επιτεύγματα, έναντι των τεχνικών, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο . Πάντως, κατά την άποψή μου, ο παλαιότερος πολιτισμός τους ήταν πολύ ανώτερος από τον σημερινό και πιστεύω ότι, θα πρέπει να είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι εκείνοι, που θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν.
Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα του πολιτισμού που εμείς οι ίδιοι, με τα δικά μας μέτρα, δημιουργήσαμε και την πραγματική εικόνα του την αποκρύψαμε. Δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ πολιτισμός, χωρίς τον σεβασμό στους συνανθρώπους μας και την αγάπη, εκείνη που μας δίδαξε ο Χριστός. Και εγώ προσωπικά πιστεύω ότι, ο Χριστός ήλθε στον κόσμο μας για να μας εκπολιτίσει, αλλά δυστυχώς εμείς δεν κατανοήσαμε την πρόθεσή του και προτιμήσαμε να διατηρήσουμε τον δικό μας κίβδηλο πολιτισμό.
Αιμίλιος Κομίνης Διπλωματούχος ηλεκτρολόγος μηχανικός