Του Στρατή Μαζίδη
Οι συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο και οι γενναίες παραχωρήσεις που έδωσε στις δύο χώρες απέδειξαν ότι ο πατριωτισμός του είναι εξαρχής οριοθετημένος.
Το κακό με τον κ. Δένδια είναι ότι όλοι προσφωνούνται ως...φίλοι του. Ο φίλος του ο Λουίτζι (Ντι Μάιο) που εκτός του γεγονότος πως δεν αναγνωρίσαμε πλήρη επήρεια στις Διαπόντιες νήσους, δώσαμε το δικαίωμα σε Ιταλούς ψαράδες να ψαρεύουν εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και τη ζώνη των 6-12 ν.μ.
Ο άλλος φίλος του, ο Σάμεχ (Σούκρι) πέτυχε να μην αναγνωριστεί πλήρης επήρεια στο πέμπτο μεγαλύτερο νησί της Μεσογείου, την Κρήτη! Οπότε όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, τι να λέμε τώρα για την Κάρπαθο, την Κάλυμνο, τη Ρόδο και κάποια στιγμή το...Καστελόριζο.
Τώρα έχουμε το συνήθη φίλο του, το Μεβλούτ. Ο Μεβλούτ είναι υπουργός εξωτερικών μιας χώρας που επί των ημερών του έτρεξαν τρεις εισβολές στη Συρία, άλλη μία στο Ιράκ, ένας βρώμικος πόλεμος στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μια αποστολή κατσαπλιάδων στη Λιβύη κάτω από τη μύτη μας και φυσικά όλες αυτές οι διεκδικήσεις και παραβιάσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας - Κύπρου.
Ένας Θεός ξέρει, τι είμαστε έτοιμοι να χαρίσουμε στο φίλο μας το Μεβλούτ. Η τροπή μάλιστα που δείχνει να λαμβάνει η ιστορία με τις φρεγάτες (κίνδυνος να οδηγηθούν στις καλένδες) προξενεί επιπλέον ανησυχία.
Σε κάθε περίπτωση ο κ. Δένδιας επιχειρήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι να παρουσιαστεί ως ο...σκληρός πατριώτης της Νέας Δημοκρατίας. Τελικά αυτό το προφίλ πνίγηκε κάπου ανάμεσα στις αγκαλιές και τα φιλιά με το φίλο του το Μεβλούτ.
Ο σοφός λαός λέει "δείξε μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι". Εν προκειμένω όμως ποιος δεν είσαι αφού οι φίλοι μας πήραν από εμάς, ενώ εμείς δεν κερδίσαμε τίποτε. Μια φορά πάντως φονιάδες και εγκληματίες σε βάρος των λαών, δεν μπορούν να είναι φίλοι της Ελλάδας.