Από: menshouse.gr
Τότε 70 άνθρωποι είχαν χάσει την ζωή τους κατά την διάρκεια του σόου, βυθίζοντας στην θλίψη τον πλανήτη, φαινόταν όμως ότι αυτές οι μέρες βρισκόταν οριστικά πίσω μας. Άλλωστε εκείνο το γεγονός είχε φέρει αλλαγές στα μέτρα προστασίας, ενώ για το συγκεντρωμένο πλήθος επιπλέον αίσθηση ασφάλειας έδινε το brand name των «γερακιών της Ουκρανίας», όπως ονομαζόταν το σώμα των επίλεκτων αεροπόρων που θα επιχειρούσαν μανούβρες που κόβουν την ανάσα, με αφορμή την συμπλήρωση 60 ετών από την δημιουργία του σώματος.
Στις 27 Ιουλίου 2002 περισσότεροι από 10.000 άνθρωποι βρίσκονταν εκεί για να θαυμάσουν τους καλύτερους πιλότους να πετούν με τα –ανάμεσα σε άλλα- εντυπωσιακά μαχητικά Sukhoi Su-27, τα επιβλητικά αεροσκάφη-ενθύμιο της Σοβιετικής εποχής.
Ένα από αυτά, με πλήρωμα τους Βολοντίμιρ Τόποναρ και Γιούρι Γεγκόροφ απογειώθηκε λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι, τοπική ώρα, και αμέσως κέρδισε το ενδιαφέρον των θεατών που με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαν τι ήταν ικανό να κάνει αυτό το «θαύμα» της αεροναυπηγικής στα χέρια δύο έμπειρων χειριστών. Αλλά τα πράγματα και τα συναισθήματα θα άλλαζαν πολύ σύντομα…
Λίγα λεπτά αργότερα το Su-27 άρχισε να στροβιλίζεται και να κατεβαίνει με ταχύτητα προς το έδαφος, χωρίς ωστόσο να προκληθεί κάποια ανησυχία, αφού αυτό ήταν απλά μέρος του σόου. Αποδείχτηκε πως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος ώσπου να γίνει αντιληπτό πως κανένας πιλότος στον κόσμο, όσο πεπειραμένος ή ικανός και να ήταν, δεν θα δοκίμαζε να πλησιάσει τόσο κοντά στο έδαφος, ειδικά παρουσία χιλιάδων ανυπεράσπιστων θεατών.
Έντρομοι οι συγκεντρωμένοι κατάλαβαν τι ακριβώς συμβαίνει όταν ήδη η τραγωδία εξελισσόταν… Το αεροπλάνο δεν μπόρεσε ποτέ να κερδίσει ξανά ύψος, παρά τις αγωνιώδεις απόπειρες των χειριστών και χτύπησε με ταχύτητα πρώτα πάνω σε ένα μεταγωγικό τύπου Ilyushin Il-76 και στη συνέχεια στο έδαφος, εκεί που βρισκόταν το πλήθος.
Οι δύο πιλότοι πρόλαβαν οριακά να το εγκαταλείψουν και όπως αποδείχτηκε, γλίτωσαν με ελαφρά τραύματα. Όμως η τραγωδία δεν είχε αποφευχθεί. Μετά το χάος που προκλήθηκε και τον πανικό που ακολούθησε, έφτασε και η ώρα του απολογισμού. Σύμφωνα με τις αρχές 77 άτομα, εκ των οποίων 28 παιδιά, είχαν χάσει την ζωή τους από τα θραύσματα και την φωτιά, ενώ οι τραυματίες ήταν περισσότεροι από 100. Το Λβιβ πλέον μπορούσε να φέρει τον «τίτλο» της πιο πολύνεκρης τραγωδίας κατά την διάρκεια αεροπορικού σόου στην ιστορία…
Την ώρα του θρήνου και του οδυρμού ξεκίνησε και η απόπειρα διαλεύκανσης των αιτίων του δράματος. Οι πληροφορίες ήταν αντικρουόμενες. Οι δύο πιλότοι υποστήριξαν ότι δεν τους είχε δοθεί σχέδιο πτήσης με επαρκείς πληροφορίες για τις συνθήκες που θα συναντούσαν και παράλληλα έκαναν λόγο για μηχανικά προβλήματα στο αεροσκάφος. Την ίδια ώρα άλλοι έλεγαν ακριβώς το αντίθετο. Ότι, δηλαδή, εκείνοι έφεραν ατόφια την ευθύνη για το δράμα καθώς φέρθηκαν με απερισκεψία που δεν ταίριαζε σε τόσο πεπειραμένους χειριστές.
Στην πορεία καταλογισμού ευθυνών οι πρώτοι που πλήρωσαν το «μάρμαρο» ήταν τα ηγετικά στελέχη της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουκρανίας. Όλοι «ξηλώθηκαν» από τις θέσεις τους, ενώ ο υπουργός Εθνικής Άμυνας υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία πάντως δεν έγινε δεκτή και ακολούθησε το δικαστήριο από το οποίο η κοινή γνώμη περίμενε με αγωνία απαντήσεις.
Η ετυμηγορία ήρθε τρία χρόνια αργότερα. Στις 24 Ιουνίου 2005 το στρατοδικείο καταδίκασε τον κυβερνήτη Βολοντίμιρ Τόποναρ σε 14ετή κάθειρξη και τον συγκυβερνήτη Γιούρι Γεγκόροφ σε 8ετή. Παράλληλα ποινές φυλάκισης επιβλήθηκαν σε άλλους τρεις αξιωματούχους που έφεραν την ευθύνη του σχεδιασμού του σόου, ενώ οι δύο πιλότοι κλήθηκαν να καταβάλουν αποζημιώσεις συνολικού ύψους περίπου 1.500.000 ευρώ.
Αργότερα
ο μετέπειτα πρόεδρος της χώρας, Βίκτορ Γιούσενκο, μείωσε αυτές τις
ποινές με αποτέλεσμα την αποφυλάκιση των εμπλεκομένων, αλλά αυτό δεν
άλλαξε την ιστορία που κατέγραψε το δυστύχημα του Λβιβ ως το πλέον
αιματηρό όλων των εποχών ούτε –φυσικά- απάλυνε τον πόνο των συγγενών των
77 θυμάτων που τόσο άδικα και αναπάντεχα έχασαν την ζωή τους.