4 περιπολικά εναντίον χιλιάδων μαφιόζων
Το οργανωμένο έγκλημα στην Ευρώπη είναι συνυφασμένο με τις ξακουστές ιταλικές μαφιόζικες φατρίες και τις αντίστοιχες ιεραρχούμενες οργανώσεις της πρώην ΕΣΣΔ, που ξεφύτρωσαν κατά χιλιάδες μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ.
Από: menshouse.gr
Ωστόσο η πόλη που θεωρείται σήμερα η ευρωπαϊκή «πρωτεύουσα» του οργανωμένου εγκλήματος δεν εδρεύει ούτε στην Ιταλία, ούτε στη Ρωσία ή σε κάποια χώρα που ανεξαρτητοποιήθηκε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πρόκειται για μια παραθαλάσσια πόλη στις μεσογειακές ακτές της Μεσογείου, που λόγω της ομορφιάς της και των σχετικών υποδομών αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Ισπανίας. Αν και μάλλον σε λίγο καιρό το «αποτελεί» θα αντικατασταθεί από το «αποτελούσε», καθώς αυτή η πάλαι ποτέ φιλήσυχη περιοχή των 10.000 κατοίκων και της «ψαράδικης» παράδοσης έχει εξελιχθεί σε λίκνο βίας και ανομίας και έρμαιο συμμοριτών απ’ όλες τις… φυλές του Ισραήλ.
Αναφερόμαστε στην Μαρμπέγια της Ανδαλουσίας, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία της Μάλαγα, με προνομιακή γεωγραφική θέση στην «Ακτή του Ήλιου» (Costa del Sol). Χτισμένη στους πρόποδες της Σιέρα Μπλάνκα (Λευκή Οροσειρά) είναι προστατευμένη από τους ανέμους και ξακουστή για το ιδανικό κλίμα της. Μετά τα 60s ξεκίνησε να αναπτύσσεται ραγδαία και έφτασε να ανταγωνίζεται τη γαλλική Ριβιέρα, ως αγαπημένος προορισμός του διεθνούς jet set. Πέρα από τις παραλίες της τουριστική attraction είναι και η ιστορική παλαιά πόλη με το έντονο αραβικό στοιχείο (εξαιτίας της μαυριτανικής κατοχής).
Η ανάπτυξη της περιοχής, εντεταγμένη στο «οικονομικό θαύμα» της Ισπανίας τη δεκαετία του ‘60 επιτεύχθηκε μεν, με μεγάλο αντίτιμο δε. Πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian ανέφερε ότι σήμερα η πόλη των 140.000 κατοίκων λυμαίνεται από 113 συμμορίες τουλάχιστον 59 διαφορετικών εθνικοτήτων!
Εξηγώντας το φαινόμενο στη βρετανική εφημερίδα ο συγγραφέας και ερευνητής, Αντόνιο Ρομέρο, το απέδωσε σε μια «ανίερη» συμφωνία των φρανκιστών. «Εσείς οι εγκληματίες ελάτε εδώ να… χαλαρώσετε και φέρτε μαζί τα κεφάλαιά σας». Όπερ και εγένετο. Η πόλη εξελίχθηκε σε προσφιλή προορισμό για κάθε καρυδιάς καρύδι από Μαρόκο, Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία, ενώ μετά το 1990 εποικίστηκε κατά συρροή από Ρώσους, Γεωργιανούς, Κροάτες, Σέρβους και Ολλανδούς, που είχαν ως μοναδικό στόχο το παράνομο κέρδος.
Και βέβαια υπάρχει ένα βασικός λόγος που προσφέρει ευκαιρίες για τέτοιο στη Μαρμπέγια: η γεωγραφική θέση της. η Κόστα δελ Σολ συνδέεται προς το νότο μέσω της θάλασσας με το Μαρόκο, τον μεγαλύτερο παραγωγό χασίς στον κόσμο, ενώ μόλις μια ώρα μακριά με το αυτοκίνητο είναι το βασικό σημείο εισόδου της κοκαΐνης στην Ευρώπη, το λιμάνι Αλχεθίρας.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι πολύ κοντά στη Μαρμπέγια βρίσκεται το Γιβραλτάρ, ένας φορολογικός παράδεισος που χωρίζεται από την Ισπανία με ένα απλό συρματόπλεγμα. «Αν συνυπολογιστεί το ότι στα γύρω βουνά της Μάλαγα και της Γρανάδα καλλιεργείται το μεγαλύτερο τμήμα της ευρωπαϊκής μαριχουάνας, γίνεται απόλυτα κατανοητό, γιατί η πόλη έχει γίνει το κέντρο του οργανωμένου εγκλήματος», προσθέτει το άρθρο του Guardian.
Οι ντόπιοι μαφιόζοι, άνθρωποι πλούσιοι που κερδίζουν και ξοδεύουν πολλά, είναι μαζί με τους σεΐχηδες εκείνοι που συνέβαλαν καίρια στην ανάπτυξη της Μαρμπέγια. Για πολλά χρόνια κανείς δεν είχε πρόβλημα με αυτό και η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρόσφατα «το οργανωμένο έγκλημα ήταν στο μεγαλύτερο τμήμα του εντελώς αόρατο στην περιοχή», όπως δήλωσε στον Guardian ένας δικηγόρος πολλών ντόπιων μαφιόζων, ονόματι Ρικάρντο Αλβάρεζ Οσόριο.
Πλέον ωστόσο η κατάσταση τείνει να γίνει αφόρητη για την τοπική κοινωνία και ιδίως την τοπική… αστυνομία. Κάθε εθνική, εγκληματική ομάδα, έχει τη δική της «εξειδίκευση». Οι Ρώσοι μοιάζουν να κινούν τα νήματα και καταπιάνονται με κάθε είδους παρανομία, για τους υπόλοιπους όμως ισχύει το «έκαστος στο είδος του». Για παράδειγμα οι Γάλλοι φέρνουν χασίς από το Μαρόκο και οι Ιρλανδοί ελέγχουν τις εισαγωγές κοκαΐνης και όπλων. Στο κάδρο και οι βίαιες συμμορίες από τη Σερβία και άλλες βαλκανικές χώρες, αλλά και οι σκληρόπετσες βρετανικές από το Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ, που αντιμάχονται για κομμάτια της πίτας στη βάση της πυραμίδας.
Τα πράγματα μόνο… χειρότερα μπορούν να πάνε χωρίς κρατική παρέμβαση, από τη στιγμή που στην περιοχή άρχισε να δραστηριοποιείται και η ναπολιτάνικη Καμόρα.
Το αστυνομικό τμήμα της πόλης λαμβάνει περίπου 150 κλήσεις την ημέρα και χειρίζεται περίπου 32.000 υποθέσεις ετησίως. Είναι αριθμοί που «αρμόζουν» σε πόλεις τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερες και δεν θα περίμενε βέβαια κάποιος να αφορούν ένα τουριστικό θέρετρο της Μεσογείου. Η «μάχη» είναι κάτι παραπάνω από άνιση, καθώς η έλλειψη πόρων και προσωπικού στις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής συνθέτουν το σκηνικό της εγκληματικότητας. «Έχουμε μόνο τέσσερα περιπολικά (!)», λέει ένας αξιωματικός που υπηρετεί στη Μαρμπέγια, ενώ ένας άλλος τονίζει ότι “κακοί” είναι μίλια μπροστά, ενώ εμείς εμποδιζόμαστε από κάθε είδους νομική γραφειοκρατία».
Η ισπανική εφημερίδα El Pais παρουσίασε ένα εκτενές ρεπορτάζ για τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος στην πόλη και σε αυτό ένας αξιωματούχος της ντόπιας αστυνομίας την περιέγραψε ως τον «ΟΗΕ των γκάνγκστερ».
Τίποτα δεν προδικάζει ότι η κατάσταση είναι δυνατόν να αλλάξει προς το καλύτερο, αν η κεντρική κυβέρνηση δεν αποφασίσει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Έως τότε η Μαρμπέγια θα αποτελεί – εν εξελίξει – case study στα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά και οι μαφιόζοι θα καυχιούνται ανενόχλητοι ότι διαθέτουμε «πολύ μεγαλύτερους πόρους και καλύτερη τεχνολογία» από την αστυνομία.
Από: menshouse.gr
Ωστόσο η πόλη που θεωρείται σήμερα η ευρωπαϊκή «πρωτεύουσα» του οργανωμένου εγκλήματος δεν εδρεύει ούτε στην Ιταλία, ούτε στη Ρωσία ή σε κάποια χώρα που ανεξαρτητοποιήθηκε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Πρόκειται για μια παραθαλάσσια πόλη στις μεσογειακές ακτές της Μεσογείου, που λόγω της ομορφιάς της και των σχετικών υποδομών αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Ισπανίας. Αν και μάλλον σε λίγο καιρό το «αποτελεί» θα αντικατασταθεί από το «αποτελούσε», καθώς αυτή η πάλαι ποτέ φιλήσυχη περιοχή των 10.000 κατοίκων και της «ψαράδικης» παράδοσης έχει εξελιχθεί σε λίκνο βίας και ανομίας και έρμαιο συμμοριτών απ’ όλες τις… φυλές του Ισραήλ.
Αναφερόμαστε στην Μαρμπέγια της Ανδαλουσίας, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία της Μάλαγα, με προνομιακή γεωγραφική θέση στην «Ακτή του Ήλιου» (Costa del Sol). Χτισμένη στους πρόποδες της Σιέρα Μπλάνκα (Λευκή Οροσειρά) είναι προστατευμένη από τους ανέμους και ξακουστή για το ιδανικό κλίμα της. Μετά τα 60s ξεκίνησε να αναπτύσσεται ραγδαία και έφτασε να ανταγωνίζεται τη γαλλική Ριβιέρα, ως αγαπημένος προορισμός του διεθνούς jet set. Πέρα από τις παραλίες της τουριστική attraction είναι και η ιστορική παλαιά πόλη με το έντονο αραβικό στοιχείο (εξαιτίας της μαυριτανικής κατοχής).
Η ανάπτυξη της περιοχής, εντεταγμένη στο «οικονομικό θαύμα» της Ισπανίας τη δεκαετία του ‘60 επιτεύχθηκε μεν, με μεγάλο αντίτιμο δε. Πρόσφατο ρεπορτάζ του Guardian ανέφερε ότι σήμερα η πόλη των 140.000 κατοίκων λυμαίνεται από 113 συμμορίες τουλάχιστον 59 διαφορετικών εθνικοτήτων!
Εξηγώντας το φαινόμενο στη βρετανική εφημερίδα ο συγγραφέας και ερευνητής, Αντόνιο Ρομέρο, το απέδωσε σε μια «ανίερη» συμφωνία των φρανκιστών. «Εσείς οι εγκληματίες ελάτε εδώ να… χαλαρώσετε και φέρτε μαζί τα κεφάλαιά σας». Όπερ και εγένετο. Η πόλη εξελίχθηκε σε προσφιλή προορισμό για κάθε καρυδιάς καρύδι από Μαρόκο, Σοβιετική Ένωση και Γιουγκοσλαβία, ενώ μετά το 1990 εποικίστηκε κατά συρροή από Ρώσους, Γεωργιανούς, Κροάτες, Σέρβους και Ολλανδούς, που είχαν ως μοναδικό στόχο το παράνομο κέρδος.
Και βέβαια υπάρχει ένα βασικός λόγος που προσφέρει ευκαιρίες για τέτοιο στη Μαρμπέγια: η γεωγραφική θέση της. η Κόστα δελ Σολ συνδέεται προς το νότο μέσω της θάλασσας με το Μαρόκο, τον μεγαλύτερο παραγωγό χασίς στον κόσμο, ενώ μόλις μια ώρα μακριά με το αυτοκίνητο είναι το βασικό σημείο εισόδου της κοκαΐνης στην Ευρώπη, το λιμάνι Αλχεθίρας.
Εξίσου σημαντικό είναι ότι πολύ κοντά στη Μαρμπέγια βρίσκεται το Γιβραλτάρ, ένας φορολογικός παράδεισος που χωρίζεται από την Ισπανία με ένα απλό συρματόπλεγμα. «Αν συνυπολογιστεί το ότι στα γύρω βουνά της Μάλαγα και της Γρανάδα καλλιεργείται το μεγαλύτερο τμήμα της ευρωπαϊκής μαριχουάνας, γίνεται απόλυτα κατανοητό, γιατί η πόλη έχει γίνει το κέντρο του οργανωμένου εγκλήματος», προσθέτει το άρθρο του Guardian.
Οι ντόπιοι μαφιόζοι, άνθρωποι πλούσιοι που κερδίζουν και ξοδεύουν πολλά, είναι μαζί με τους σεΐχηδες εκείνοι που συνέβαλαν καίρια στην ανάπτυξη της Μαρμπέγια. Για πολλά χρόνια κανείς δεν είχε πρόβλημα με αυτό και η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρόσφατα «το οργανωμένο έγκλημα ήταν στο μεγαλύτερο τμήμα του εντελώς αόρατο στην περιοχή», όπως δήλωσε στον Guardian ένας δικηγόρος πολλών ντόπιων μαφιόζων, ονόματι Ρικάρντο Αλβάρεζ Οσόριο.
Πλέον ωστόσο η κατάσταση τείνει να γίνει αφόρητη για την τοπική κοινωνία και ιδίως την τοπική… αστυνομία. Κάθε εθνική, εγκληματική ομάδα, έχει τη δική της «εξειδίκευση». Οι Ρώσοι μοιάζουν να κινούν τα νήματα και καταπιάνονται με κάθε είδους παρανομία, για τους υπόλοιπους όμως ισχύει το «έκαστος στο είδος του». Για παράδειγμα οι Γάλλοι φέρνουν χασίς από το Μαρόκο και οι Ιρλανδοί ελέγχουν τις εισαγωγές κοκαΐνης και όπλων. Στο κάδρο και οι βίαιες συμμορίες από τη Σερβία και άλλες βαλκανικές χώρες, αλλά και οι σκληρόπετσες βρετανικές από το Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ, που αντιμάχονται για κομμάτια της πίτας στη βάση της πυραμίδας.
Τα πράγματα μόνο… χειρότερα μπορούν να πάνε χωρίς κρατική παρέμβαση, από τη στιγμή που στην περιοχή άρχισε να δραστηριοποιείται και η ναπολιτάνικη Καμόρα.
Το αστυνομικό τμήμα της πόλης λαμβάνει περίπου 150 κλήσεις την ημέρα και χειρίζεται περίπου 32.000 υποθέσεις ετησίως. Είναι αριθμοί που «αρμόζουν» σε πόλεις τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερες και δεν θα περίμενε βέβαια κάποιος να αφορούν ένα τουριστικό θέρετρο της Μεσογείου. Η «μάχη» είναι κάτι παραπάνω από άνιση, καθώς η έλλειψη πόρων και προσωπικού στις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής συνθέτουν το σκηνικό της εγκληματικότητας. «Έχουμε μόνο τέσσερα περιπολικά (!)», λέει ένας αξιωματικός που υπηρετεί στη Μαρμπέγια, ενώ ένας άλλος τονίζει ότι “κακοί” είναι μίλια μπροστά, ενώ εμείς εμποδιζόμαστε από κάθε είδους νομική γραφειοκρατία».
Η ισπανική εφημερίδα El Pais παρουσίασε ένα εκτενές ρεπορτάζ για τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος στην πόλη και σε αυτό ένας αξιωματούχος της ντόπιας αστυνομίας την περιέγραψε ως τον «ΟΗΕ των γκάνγκστερ».
Τίποτα δεν προδικάζει ότι η κατάσταση είναι δυνατόν να αλλάξει προς το καλύτερο, αν η κεντρική κυβέρνηση δεν αποφασίσει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Έως τότε η Μαρμπέγια θα αποτελεί – εν εξελίξει – case study στα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά και οι μαφιόζοι θα καυχιούνται ανενόχλητοι ότι διαθέτουμε «πολύ μεγαλύτερους πόρους και καλύτερη τεχνολογία» από την αστυνομία.