Free-Photos / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Ίσως η τηλεοπτική ρεπόρτερ να πρέπει να μας απαντήσει τι είδους διακοπές μπορεί να κάνει κανείς με 150 ευρώ. Μπορεί για παράδειγμα να πάει στο Costa Navarino; Πιθανότερο είναι κάποιος κοντινός προορισμός για ένα εικοσιτετράωρο.
Δυστυχώς αυτή η εκτενής και άστοχη προσέγγιση συνεχίζει να διατηρείται στην επικαιρότητα. Κυβέρνηση και μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν δίνεις χρήματα σε κάποιον για να προχωρήσει σε μία ιατρική πράξη, είναι στην ουσία σαν να τον δωροδοκείς, σαν να του δίνεις κάτι για να προβεί σε μία ενέργεια η οποία ενδεχομένως να του προκαλέσει προβλήματα. Όταν κάτι είναι σωτήριο, δεν χρειάζεται να τάξεις μπαξίσι σε κανέναν.
Επιπλέον σχηματίζει την εικόνα πως το κράτος θεωρεί τους πολίτες του φθηνούς και ικανούς να κάνουν ό,τι τους ζητήσει αρκεί να προταθεί το σωστό αντίτιμο. Με τον τρόπο αυτό προσβάλλεται η προσωπικότητα τόσο των νέων ανθρώπων όσο και εκείνων που τους μεγάλωσαν δίνοντάς τους ιδανικά και αξίες.
Αυτό δυστυχώς είναι το αποτέλεσμα όταν ένα πρόβλημα υγείας αποφασίζεις εξαρχής [και επιμένεις σε αυτό], να το αντιμετωπίζεις με όρους επικοινωνίας και πολιτικής ενώ παράλληλα η τέταρτη εξουσία απογοητεύει.