Του Στρατή Μαζίδη
Το θέμα είναι ότι ο Ερντογάν άνοιξε το πρώτο κομμάτι της πόλης ενώ έχει ήδη ρίξει και το τυράκι στο οποίο πολλοί έχουν τσιμπήσει από την Ελληνική πλευρά με την υποτιθέμενη διεκδίκηση της επιστροφής των περιουσιών τους στην περιοχή αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό τις αρχές του ψευδοκράτους.
Με χαρτιά και ψηφίσματα καθώς επίσης διπλωματικές επαφές, δεν πρόκειται να απελευθερωθεί η Κύπρος, ούτε ο Ερντογάν να μην εκμεταλλευτεί την Αμμόχωστο την οποία στο κάτω-κάτω της γραφή η Ελληνική πλευρά του παρέδωσε αφήνοντάς την ανοχύρωτη και με έναν εντελώς προδοτικό τρόπο.
Ότι κατακτιέται με σφαίρες και αίμα, έστω και αν το τούρκικο αίμα που χύθηκε στην Κύπρο ήταν ελάχιστο λόγω των γνωστών συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο κατά τις δύο φάσεις της τουρκικής επιχείρησης, δεν επιστρέφεται με διαπραγματεύσεις ειδικά όταν δεν υπάρχει καμία πίεση από το διεθνή παράγοντα.
Από το 1974 μέχρι σήμερα είναι φανερό μέσα από τις κινήσεις και τις αποφάσεις των κυβερνήσεων σε Ελλάδα και Κύπρο πώς η απελευθέρωση του νησιού και η εκδίωξη των εισβολέων δεν ήταν ποτέ ο στόχος της επόμενης ημέρας. Την ίδια ώρα η απέναντι πλευρά μεθοδικά και με συνέπεια αφού πέτυχε να πατήσει το πόδι της στο νησί κατάφερε να το διατηρήσει γνωρίζοντας πώς όσο κυλά ο χρόνος τόσο το καλύτερο για την ίδια.