Από: history-point.gr
Όλα άλλαξαν όμως το βράδυ της 24η Μαρτίου 1944. Εκείνο το βράδυ η RAF εξαπέλυσε μια ακόμα μεγάλης κλίμακας αεροπορική επιδρομή κατά της Γερμανίας με 811 βομβαρδιστικά. Στόχος ήταν αυτή τη φορά το Βερολίνο, η ίδια η πρωτεύουσα του Χίτλερ. Η επιδρομή εκτελέστηκε κανονικά παρά τα σφοδρά γερμανικά αντιαεροπορικά πυρά και τα νυκτερινά καταδιωκτικά που καραδοκούσαν.
Η επιστροφή όμως ήταν λιγότερο ευχάριστη για τους Βρετανούς. Πάνω από το Σμάλενμπεργκ ο “Λυκάνθρωπος” δέχτηκε επίθεση από ένας γερμανικό νυκτερινό καταδιωκτικό Ju-88 το οποίο είχε χειριστή τον σμηναγό Γκέρχαρντ Φρίντριχ της 6ης Μοίρας Νυκτερινής Δίωξης. Το βομβαρδιστικό επλήγη βαριά από τα εύστοχα πυρά του Γερμανού πιλότου, τυλίχθηκε στις φλόγες και έπεσε σε περιδίνηση. Ήδη τέσσερα από τα επτά μέλη του πληρώματος του βομβαρδιστικού, του πιλότου Τζακ Νιούμαν περιλαμβανομένου, ήταν νεκρά.
Το αεροσκάφος καιγόταν πλέον από άκρη σ’ άκρη. Οι φλόγες έφτασαν και τον Άλκαμαντ και το χειρότερο έκαψαν το αλεξίπτωτό του. Το αεροπλάνο βρισκόταν σε ύψος 18.000 ποδών αλλά ο Άλκαμαντ αποφάσισε πως δεν ήθελε να πεθάνει φρικτά απ’ τη φωτιά. Προτιμούσε ένα πιο γρήγορο και ανώδυνο τέλος. Έτσι αποφάσισε να πηδήξει έστω και χωρίς αλεξίπτωτο από το καιόμενο αεροσκάφος.
Αυτό και έκανε. Φαίνεται πάντως πως ο Θεός τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Έτσι κατά την πτώση του έπεσε πρώτα σε χιονισμένα πεύκα και κατόπιν σε μια μάζα φρέσκου και κατά συνέπεια μαλακού χιονιού. Όταν συνήλθε από το αρχικό σοκ διαπίστωσε ότι μπορούσε να κινήσει κανονικά χέρια και πόδια, έχοντας υποστεί μόνο ένα διάστρεμμα!
Ο Άλκαμαντ συνελήφθη σε λίγο αιχμάλωτος από τους Γερμανούς που δεν μπορούσαν να κρύψουν την έκπληξή τους. Αρχικά δεν πίστεψαν την ιστορία του και τον παρέδωσαν για ανάκριση στην GESTAPO, μέχρι που εξέτασαν τα συντρίμμια του αεροσκάφους του και πείστηκαν. Του χορήγησαν μάλιστα και σχετικό πιστοποιητικό. Ο Άλκαμαντ παρέμεινε αιχμάλωτος μέχρι τον Μάιο του 1945, οπότε και απελευθερώθηκε. Ήταν πάντως “προνομιούχος” αιχμάλωτος καθώς ακόμα κι οι Γερμανοί δεν ήθελαν να πειράξουν τον ευνοούμενο της τύχης. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε στην χημική βιομηχανία. Πέθανε ήσυχα στις 22 Ιουνίου 1987.