 |
| AJS1 / pixabay |
Ας σταθούμε λίγο στο ύφος και τη ρητορική της πρωθυπουργικής απαγόρευσης. Ένας Καρλ Πόππερ, ένας Τόμας Κουν θα γελούσαν με δαύτη. Το να απαγορεύεις εν ονόματι της επιστήμης (!) την αμφισβήτηση των (εξ ορισμού διαψεύσιμων, εξου και επιστημονικών!) πορισμάτων της, είναι σαν να κόβεις τα πόδια σου για να τρέξεις γρηγορότερα.
Το κωμικό είναι ότι η πολιτική νομενκλατούρα μας επικαλείται την επιστήμη όχι βεβαίως επειδή δίνει δυάρα για κείνη, αλλά για να παρουσιάσει τον εντελώς αλλοπρόσαλλο τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε την πανδημία ως υπαγορευόμενο από τα επιδημιολογικά εγχειρίδια! Λεπτές διακρίσεις θα πει κανείς, χαμένες μες στη φούρια της προπαγάνδας - πού καιρός για δαύτες...
Ομολογώ ότι στην αρχή αυτής της υπόθεσης, ενάμιση χρόνο πίσω, άκουγα με ιδιαίτερη δυσπιστία όσους επέσειαν τον κίνδυνο της εργαλειοποίησης της επιδημικής κρίσης από μέρους των κρατικών μηχανισμών για αλλότριους σκοπούς και συμφέροντα. Τώρα είμαι πολύ λιγότερο βέβαιος. Το προσωνύμιο επιστημονικός το επικαλέστηκαν για λογαριασμό τους στο παρελθόν και τα ερυθρά και τα φαιά καθεστώτα. Για "επιστημονικό σοσιαλισμό" μιλούσαν οι Σοβιετικοί, για τις επιταγές της επιστήμης κόπτονταν οι χιτλερικοί στα ευγονικά και φυλετικώς καθαρτικά τους προγράμματα.
Τώρα κάποιοι φαίνεται έχουν αρχίσει να οραματίζονται έναν "επιστημονικό φιλελευθερισμό". Ας αφήσουν την επιστήμη ήσυχη, δεν πρόκειται να τους προστατεύσει το κύρος της. Το αντίθετο είναι βέβαιο ότι θα γίνει: θα κυλήσουν στη λάσπη όσο της απόμεινε. Η αμφισβήτηση είναι ο θεμέλιος λίθος της κριτικής σκέψης.
Όποιος αποπειράται να ποινικοποιήσει την αμφισβήτηση για να γλιτώσει τη λογοδοσία, όποια ανάγκη κι αν επικαλείται, σε ό,τι θεό κι αν πιστεύει, δεν είναι φιλεπιστήμων και πεφωτισμένος που γιγαντομαχεί τάχα κατά των "ψεκασμένων" και των "deplorables". Είναι νέτα σκέτα σκοταδιστής.