Tα είδατε τα πλήθη στις συγκεντρώσεις εναντίον της υποχρεωτικότητας των εμβολιασμών; Μπορεί και να τα παρεξηγήσατε. Για τον πρωθυπουργό πήγαν… Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «μάγος» της πολιτικής. Δημιούργησε αντιπολίτευση εκεί που δεν υπήρχε και την όποια εναντίωση εκδηλωνόταν προς τις πολιτικές του τη μετουσίωσε σε προσωπική αντιπάθεια, βεντέτα κανονική. Έριξε το γάντι σε εκατομμύρια Ελληνες και μπορεί να το πάρει πίσω, με φόρα και να είναι και βαρύ.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η αχτύπητη ομάς των τεράστιων επιτυχιών προσέφεραν στην παγκόσμια βιβλιογραφία μια σειρά από επιβεβαιώσεις των ήδη επιβεβαιωμένων νόμων πολιτικής επικοινωνίας. Αναφέρεται ενδεικτικά η βασική: Ποτέ δεν επιτίθεσαι σε πρόσωπα, αλλά σε επιλογές, συμπεριφορές, απόψεις. Για παράδειγμα, δεν λες «οι ψεκασμένοι», «οι τζαμπατζήδες» ή ακόμα και «οι ανεμβολίαστοι». Οταν εσύ, με τις απότομες κινήσεις και τις καρτουνίστικες εκφράσεις και γκριμάτσες σου, πρωταγωνιστείς στα ανέκδοτα που λένε πολίτες μεταξύ τους, δεν πρέπει να πηγαίνεις την μπάλα σε τερέν που δεν σε βολεύει. Το «ψεκασμένοι» ξέχνα το και για έναν επιπλέον λόγο: πιο «ψεκασμένοι» απ’ όλους μπορεί να είναι όσοι ψηφοφόροι σου πίστευαν αληθινά ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τη Συμφωνία των Πρεσπών πολιτικός που έδινε «γραμμή» σε στελέχη του κόμματος να μην πάνε στο πρώτο αντιπρεσπικό συλλαλητήριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη. Επιπλέον, το «τζαμπατζήδες» ηχεί σαν προσωπική επίθεση και προσβολή όταν ξεστομίζεται από τα χείλη πολιτικού γόνου, η οικογένεια του οποίου καλοταΐζεται από τους φόρους των «τζαμπατζήδων». Τέλος, όταν δαιμονοποιείται ο «ανεμβολίαστος» τότε ακόμα κι εκείνος που το σκέφτεται να εμβολιαστεί μπορεί να… τσινίσει και να ανακρούσει πρύμναν.
Ειδικά, όταν σου κουνάει το δάχτυλο, με σνομπ υφάκι, ένας εκατομμυριούχος κληρονόμος της πρωθυπουργίας, που δηλώνει 32 ακίνητα στο «πόθεν έσχες» του, που έκανε ποδηλατάδες στην Πάρνηθα εν μέσω καραντίνας και κορονοτσιμπούσια στην Ικαρία, πρέπει να είσαι ντιπ αναίσθητος για να μη σου μπαίνουν ιδέες… πολιτικής αντίδρασης, αντίστασης, αντεπίθεσης.
Και, φυσικά, το πετράδι στο στέμμα της οργής είναι το απίθανο που λένε: «οι ελευθερίες θα δίδονται σ’ αυτούς που τις αξίζουν». Ε, όχι, ρε φίλε. Οι Ελληνες δεν νιώθουν σκλάβοι, αντικείμενα που θα απελευθερώνονται ανάλογα με τα κέφια του ιδιοκτήτη.