 |
| malauimas / pixabay |
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Όταν η διακυβέρνηση έχει περιοριστεί στην εκλογή μιας κομματικής ομάδας που, συνήθως, λυμαίνεται το κράτος, όταν η εκλογή αυτή γίνεται με μικρά ποσοστά στο σύνολο του πληθυσμού και όταν η κοινή γνώμη χειραγωγείται με πολλούς τρόπους για την επιλογή της, πριν περάσει στο περιθώριο, τότε υπάρχει σοβαρό θέμα δημοκρατίας.
ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ-ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ: Το κράτος αναγκάζεται να καταφύγει σε επικίνδυνες μεθόδους, όπως τα 150 ευρώ, για να εξαγοράσει την έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών. Ουσιαστικά το κράτος αγοράζει εμπιστοσύνη, δεν την έχει. Ποιος αποκλείει, αν η μέθοδος αυτή γίνει αποδεκτή, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση να νομιμοποιηθεί το εκλογικό φακελάκι;
ΣΚΟΠΙΑΝΟ: Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετώπισαν το σκοπιανό, στην καλύτερη περίπτωση, ως μια υπερβολική ιδιαιτερότητα και ευαισθησία των βορειοελλαδιτών (στην χειρότερη ως εθνικισμό που έπρεπε να παταχθεί) και το διαχειρίσθηκαν επιπόλαια και αρκετά ελαφρά. Αφού το οδήγησαν στην Συμφωνία των Πρεσπών, οι κήνσορες της πολιτικής τους μας κραδαίνουν, τώρα, το μαστίγιο που θα υποστούμε αν δεν συμφωνήσουμε στην υλοποίησή της.
ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΣΜΟΣ: Τη δημοκρατία και τον εκσυγχρονισμό της χώρας νοθεύει, επίσης, η χαμηλή κατάταξη της Ελλάδας στην κλίμακα των χωρών που αντιμετωπίζουν την διαφθορά. Αλλά και η άρνηση της πολιτείας να μετασχηματίσει τη λειτουργία θεσμών εξυπηρέτησης του πολίτη. Ο πολίτης βασανίζεται καθημερινά.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ- ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Η οικονομική ανάπτυξη της χώρας ήταν και είναι κομπραδόρικη, όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας. Μια κρατικοδίαιτη ομάδα λυμαίνεται τον τόπο. Τώρα γίνεται οικονομία καζίνου αφού όλα θα περιστρέφονται γύρω από το Ελληνικό.
Η Ελλάδα περιστρεφόταν γύρω από την Αθήνα, ούτως η άλλως. Και επιβίωνε από τα αποφάγια της. Τώρα, θα περιστρέφεται γύρω από το Ελληνικό. Ούτε καν την Αθήνα. Τέτοιο είναι το όραμα της πολιτικής, οικονομικής και πνευματικής της ελίτ. Την έχουν τελειώσει τη χώρα. Υπάρχει κανείς που θέλει να αντιδράσει; Και αν υπάρξει θα μπορέσει;
Κυρίες και κύριοι όσοι δεν φροντίσαμε να στοιβαχτούμε στο λεκανοπέδιο επειδή, αφελώς, πιστέψαμε πως η Ελλάδα δεν περιορίζεται σ αυτό, πρέπει να συνηθίσουμε στο βουκολισμό.
Υπάρχει η εναλλακτική να πείσουμε τον κ. Πάγιατ (είναι περισσότερο πιθανό από το να πείσουμε το Μητσοτάκη) να κάνει κάτι και για μας.
Μέχρι τότε καληνύχτα σας.