Από: analyst.gr - Βασίλης Βιλιάρδος
Ανάλυση
Ξεκινώντας με την έκθεση του ΔΝΤ, προβλέπει ρυθμό ανάπτυξης 3,3% για το 2021 και 5,4% για το 2022, με την προϋπόθεση της ανάκαμψης του τουρισμού – ενώ πολύ σωστά προειδοποιεί για τα προβλήματα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, καθώς επίσης των κόκκινων δανείων των τραπεζών, μεταξύ άλλων όταν θα πάψει να στηρίζει το κράτος τις πληγείσες επιχειρήσεις.
Όπως αναφέρει, «τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μπορεί να επηρεάσουν τα σχέδια τιτλοποιήσεων των τραπεζών και να περιορίσουν την πιστωτική επέκταση – ενώ καθοδικό κίνδυνο για την ανάπτυξη αποτελεί και μία χαμηλότερη από την αναμενόμενη απορρόφηση των πόρων του Ταμείου ανάκαμψης». Ενδιαφέρον έχει ο υπολογισμός του δημοσίου χρέους ως προς το ΑΕΠ, ο οποίος είναι υψηλότερος σε σχέση με άλλους οίκους, ακόμη και το 2020 – στο 211,2% του ΑΕΠ, ενώ για το 2021 στο 213,8% (γράφημα).
Εξέλιξη εξωτερικού χρέους σε δις $
Με το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών πάντως στο 7,4% το 2020 και στο 6,6% το 2021 κατά το ΔΝΤ, καθώς επίσης με αρνητικό ρεκόρ στο εμπορικό μας έλλειμμα, εύλογα το εξωτερικό μας χρέος ξεπέρασε τα 500 δις $ (γράφημα) – ενώ φαίνεται καθαρά πως η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας συνεχίζει να υποχωρεί ανεξέλεγκτα, παρά τους χαμηλούς μισθούς συγκριτικά με άλλες χώρες. Όσο λοιπόν και να προσπαθεί η κυβέρνηση να κρύψει την καταστροφή που προκάλεσε στην Ελλάδα μέσα σε δύο μόλις χρόνια με τη σπατάλη χρημάτων με δανεικά πίσω από την πανδημία, η πραγματικότητα παραμένει ανελέητη.
Η επόμενη έκθεση της Fitch που περίμενε με αγωνία το υπουργείο οικονομικών, έχοντας την ψευδαίσθηση πως θα ήταν θετική, διατήρησε την Ελλάδα στην (μη) επενδυτική βαθμίδα ΒΒ, με σταθερές προοπτικές – προειδοποιώντας όμως για τις αδύναμες προοπτικές ανάπτυξης της οικονομίας μεσοπρόθεσμα, καθώς επίσης για τους κινδύνους του τραπεζικού τομέα από τα κόκκινα δάνεια.
Αναθεώρησε βέβαια προς το καλύτερο το βραχυπρόθεσμο ρυθμό ανάπτυξης, στο 4,3% το 2021 από 3% προηγουμένως, αλλά προς το χειρότερο το έλλειμμα – στο 9,5% του ΑΕΠ το 2021, από 9,7% το 2020, αναφέροντας πως είναι μεγαλύτερο από το μέσον όρο των χωρών με την ίδια αξιολόγηση. Σε απόλυτα νούμερα το έλλειμμα, η ζημία δηλαδή της Ελλάδας το 2020, ήταν περί τα 16 δις € – ενώ το 2021 προβλέπεται λίγο υψηλότερη, στα 16,4 δις € περίπου. Συνολικά λοιπόν στα δύο χρόνια θα υπερβεί τα 30 δις € – ένα τρομακτικό ποσόν για μία υπερχρεωμένη, εάν όχι χρεοκοπημένη χώρα.
Σε σχέση με το δημόσιο χρέος (Γενικής Κυβέρνησης), η Fitch το τοποθετεί στο 205,6% του ΑΕΠ το 2020 και στο 207% το 2021 – όταν το μέσο ποσοστό για όλες εκείνες της χώρες που αξιολογούνται με ΒΒ, είναι στο 60%! Το ελαφρυντικό της Ελλάδας εδώ, σε σχέση με τις άλλες χώρες ανάλογης αξιολόγησης, είναι το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους λόγω της στήριξης της ΕΚΤ – των τόκων δηλαδή στο 6% των εσόδων, έναντι 9,5% των υπολοίπων ΒΒ. Επίσης η μέση διάρκεια αποπληρωμής του στα περίπου 19 χρόνια για το χρέος της κεντρικής κυβέρνησης – όταν των άλλων ΒΒ στα 6,7 έτη.
Πώς τα κατάφερε η Ελλάδα; Κυρίως με την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, εθνικής κυριαρχίας δηλαδή σε βάθος χρόνου, με αντάλλαγμα την επιμήκυνση των 95 δις € που έληγαν το 2018 για μετά το 2032 – οπότε στην ουσία το δημόσιο χρέος της είναι κατά 95 δις € χαμηλότερο έως το 2032, από τα 380,8 δις € της κεντρικής κυβέρνησης στα τέλη Μαρτίου (229,6% του ΑΕΠ, πηγή).
Η Fitch δεν υποβάθμισε την Ελλάδα, κυρίως επειδή η ΕΚΤ έχει συμπεριλάβει χαριστικά τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ΡΕΡΡ – χαριστικά επειδή δεν έχουν επενδυτική βαθμίδα. Όπως αναφέρει, με βάση το μερίδιο αγοράς της Ελλάδας στην ΕΚΤ, η ΕΚΤ επιτρέπεται να αγοράσει ελληνικά ομόλογα έως και 37 δις € από τη δευτερογενή αγορά (22% του ΑΕΠ), πιέζοντας προς τα κάτω τα επιτόκια – όπου, έως τα τέλη Μαΐου, είχε αγοράσει 25,7 δις €.
Εξέλιξη ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών
Περαιτέρω η Fitch επισημαίνει, όπως και το ΔΝΤ, τη σημαντική άνοδο του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών το 2020, στο 6,7% του ΑΕΠ από 1,5% το 2019 (γράφημα) – σημειώνοντας πως ο μέσος όρος του συγκεκριμένου ελλείμματος των χωρών με αξιολόγηση ΒΒ ήταν 1,9%. Προβλέπει βέβαια μείωση του στο 5,7% το 2021 και στο 4,3% έως το 2023, αλλά την προβληματίζει η εκρηκτική άνοδος του καθαρού εξωτερικού χρέους – στο 169,1% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος των άλλων ΒΒ είναι μόλις 18,4%!
Όσον αφορά τον τραπεζικό τομέα αναφέρει μεν βελτιώσεις, όπως την πτώση των κόκκινων δανείων στα 30,1% από 40,6% το 2020, με την πώληση τους βέβαια με τεράστιες ζημίες στα funds από τις τράπεζες, αλλά παραμένουν πολύ υψηλά συγκριτικά με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες (γράφημα) – αν και ήταν ένας λόγος της αναβάθμισης των τραπεζών από CCC σε Β. Θεωρεί όμως πως οι τράπεζες θα στηριχθούν ακόμη περισσότερο με το πρόγραμμα «Ηρακλής Β» (ανάλυση) – με την επέκταση του σχεδίου δηλαδή για 18 μήνες και με το διπλασιασμό των κρατικών εγγυήσεων στα 24 δις €.
Μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα) δάνεια των τραπεζών ως ποσοστό επί των συνολικών
Το ποσόν αυτό ισοδυναμεί με το 14% του προβλεπόμενου ΑΕΠ του 2021 (173 δις €) – οπότε, εάν τυχόν εκπέσει, οι τράπεζες θα προκαλέσουν ακόμη μία αύξηση του δημοσίου χρέους, εις βάρος των Πολιτών που έχουν σκύψει πια το κεφάλι και δεν αντιδρούν σε τίποτα. Έχοντας μάθει δε να ζουν από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων που τις διασώζουν ξανά και ξανά, δεν έχουν καμία διάθεση να δανείσουν την πραγματική οικονομία, αναλαμβάνοντας ρίσκα – κάτι που ίσως αποδειχθεί μοιραίο για τα αναπτυξιακά σχέδια της κυβέρνησης, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης σε συνδυασμό με τα ΕΣΠΑ.
Επίλογος
Κλείνοντας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σχετικά με το ότι, η ελληνική οικονομία είναι προ πολλού ζόμπι, ζωντανή νεκρή δηλαδή – ενώ η σημερινή κυβέρνηση συνεχίζει τις σπατάλες του 2004/09 με τις προσλήψεις ΔΥ, με τις ενισχύσεις τύπου FRAPORT (ανάλυση), με τις συμβάσεις έργων τύπου ΤΕΡΝΑ (πηγή) κλπ. Συνεχίζει επίσης όλες τις άλλες «λαθροχειρίες» και τα Greek Statistics – όπως ήταν τότε η πλασματική άνοδος του ΑΕΠ με την πρόσθεση του υποθετικού τζίρου των ιερόδουλων κλπ., για να μειωθεί η σχέση χρέους προς ΑΕΠ.
Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα οδηγείται με αυξανόμενο ρυθμό στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος – τόσο όσον αφορά το δημόσιο μέσω του ξεπουλήματος των πάντων, όσο και τον ιδιωτικό τομέα, με τη βοήθεια του νέου πτωχευτικού νόμου. Η κατάληξη που προβλέπεται θα είναι στην καλύτερη περίπτωση αντίστοιχη της Γουατεμάλα (ανάλυση) – όπου η χώρα θα αναπτύσσεται μεν με σημαντικούς ρυθμούς, με την πλειοψηφία όμως των Ελλήνων να έχουν μετατραπεί σε φθηνούς σκλάβους χρέους των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους.