Μας αρέσει ο ρόλος του κορόιδου; Εμείς θα βγάλουμε τα αντιρωσικά κάστανα από τη φωτιά;

Χωροφύλαξ τών Βαλκανίων - ΘΑ σάς μυήσω σήμερα στόν τρόπο σκέψης ενός ισχυρού μπλόκ τής εξωτερικής μας πολιτικής τό οποίο ευρίσκεται σήμερα μέσα καί έξω από τούς θεσμούς. Εντός τής Κυβέρνησης αλλά καί εντός τής αντιπολίτευσης. Μέσα στά Πανεπιστήμια αλλά καί έξω από τά Πανεπιστήμια. Στά ΜΜΕ καί στήν διανόηση. Μπλόκ πού εισηγείται τήν επιστροφή τής πατρίδας μας στήν αντίληψη πού υπήρχε στήν Αθήνα γιά τόν ρόλο τής Ελλάδος καί τό περιφερειακό περιβάλλον στίς αρχές τής δεκαετίας τού 2000, επί εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Αντίληψη τήν οποία υιοθέτησε μεταγενεστέρως καί ο ΣΥΡΙΖΑ στήν κυβέρνηση. Η σχολή σκέψεως αυτή εκκινεί σήμερα από τήν βεβαιότητα, ότι οι ΗΠΑ αναθεωρούν τίς σχέσεις τους μέ τήν Τουρκία χωρίς νά τήν εγκαταλείπουν. Από τήν εκτίμηση, ότι η Ουάσιγκτων είναι πεπεισμένη πλέον ότι ο Ερντογάν δρά ωσάν νά ευρίσκεται σέ «θρησκευτική αποστολή», ότι αυτονοήτως δέν μπορεί νά συνεννοηθεί μαζί του, αλλά μή εναλλακτικής λύσης υπαρχούσης (ο Ιμάμογλου ζυγίστηκε καί ευρέθη ελλιπής) θά τόν ανεχθεί μέχρι νά ισχυροποιηθεί η νέα γενιά πολιτικών.

 

Από: https://www.estianews.gr/apopseis/chorofylaks-ton-valkanion/ - Μανώλης Κοττάκης

Η σχολή σκέψης αυτή επηρεασμένη καί από τήν ατμόσφαιρα πού επικρατεί στήν περιοχή θεωρεί ότι η εξασθένηση τής συμμαχίας ΗΠΑ Τουρκίας επιτρέπει τήν υποκατάσταση τής γείτονος από τήν πατρίδα μας καί τήν ανάδειξη τής Ελλάδος σέ χωροφύλακα τών Βαλκανίων. Στό πόδι τής Δύσεως καί τής Ουάσιγκτων βεβαίως. Αλλά γιά νά καταστεί αυτό εφικτό η Ελλάς πρέπει νά αποκτήσει εξωτερική πολιτική «μηδενικών προβλημάτων» κατ αντιστοιχίαν μέ τό Νταβουτόγλειον δόγμα: ήτοι νά τά έχει καλά μέ όλους τούς βόρειους γείτονές της. Ήτοι νά «ενσωματώσει» σέ βάθος χρόνου στήν ενδοχώρα της τά Σκόπια πού απειλούνται από τήν Μεγάλη Αλβανία καί τήν Βουλγαρία, ακόμη καί άν αυτό σημαίνει ότι πρέπει νά κυρώσει τά αχρείαστα μνημόνια. Ήτοι νά τά βρεί μέ τήν Αλβανία ακόμη καί άν πρέπει νά άρει τό εμπόλεμο καί νά καταβάλλει αναδρομικά γιά περιουσίες Αλβανών υπηκόων πού τελούν υπό μεσεγγύηση από τήν Κατοχή. Ήτοι νά τά βρεί μέ τό Κόσσοβο, ακόμη καί άν χρειαστεί νά δυσαρεστήσει τούς αδερφούς μας Σέρβους. Ήτοι νά έχει διαρκή παρουσία στήν Βοσνία-Ερζεγοβίνη όπου πλειοψηφούν ισλαμικοί πληθυσμοί.

Τό αντάλλαγμα γιά τό κλείσιμο όλων τών ανοικτών μετώπων τής εξωτερικής μας πολιτικής θά είναι σύμφωνα μέ αυτή τήν σχολή σκέψης η μετατροπή τής Ανατολικής Μακεδονίας καί τής Θράκης σέ προπύργιο ευέλικτων αμερικανικών βάσεων. Τό αντάλλαγμα θά είναι νά αποτελέσει η Ελλάς, σέ μιά εποχή πού οι ΗΠΑ τά βρίσκουν μέ τήν Ρωσσία, τήν δεύτερη γραμμή τής αντιρωσσικής νατοϊκής άμυνας, μέ πρώτη τήν Ρουμανία στήν οποία καί πρόκειται νά μεταφερθούν δραστηριότητες τού Ινσιρλίκ. Τό αντάλλαγμα θά είναι η εμπορική αξιοποίηση τού Λιμένος τής Αλεξανδρουπόλεως ο οποίος λόγω χωρητικότητας είναι δυνατόν νά ακυρώσει τήν στρατηγική σημασία τού Λιμένος τής Κωνσταντινουπόλεως στό σκέλος τής μεταφοράς εμπορευμάτων (θά μειωθεί τό κόστος μεταφοράς τους). Τό αντάλλαγμα θά είναι νά αποτελεί η Ελλάς τόν επίσημο αντιπρόσωπο τής Δύσεως, τήν μεσολάβηση τού οποίου πρέπει νά αναζητούν οι βόρειοι γείτονές μας πρίν προσφύγουν στό «Εφετείο» τής Ουάσιγκτων. Αυτή η στρατηγική δοκιμάστηκε όμως καί στό παρελθόν. Στήν δεκαετία τού 2000. Μέ τήν περίφημη πρωτοβουλία τής Θεσσαλονίκης γιά τήν ένταξη τών Δυτικών Βαλκανίων. Μέ τήν τελετή διεύρυνσης τής ΕΕ Ανατολικώς, στήν Στοά τού Αττάλου. Μέ τήν διεύρυνση τού δικτύου τών τραπεζών μας στά Βαλκάνια καί τήν εξαγορά εμβληματικών ΔΕΚΟ ενέργειας καί τηλεπικοινωνιών στήν Σερβία, τήν Ρουμανία καί τά Σκόπια. Χωροφύλακας τής Δύσης ήμασταν καί τότε! Φθάσαμε νά αναμιγνυόμαστε στά εσωτερικά γειτονικών χωρών επί ΓΑΠ στό Υπουργείο Εξωτερικών καί νά πρωταγωνιστούμε στό όνομα τής Δύσης σέ ανατροπές ηγετών όπως ο Μιλόσεβιτς καί στήν εγκαθίδρυση άλλων όπως ο Κοστούνιτσα. Τί κερδίσαμε άραγε τότε ως αντάλλαγμα στίς ελληνοτουρκικές σχέσεις; Τήν Μαδρίτη μήπως, στήν οποία υποχρεωθήκαμε νά αναγνωρίσουμε νόμιμα καί ζωτικά συμφέροντα τής Τουρκίας στό Αιγαίο; Ή τό Ελσίνκι όπου κληθήκαμε νά παραπέμψουμε στήν Χάγη θέματα κυριαρχίας τών ελληνικών νήσων καί αποστρατιωτικοποίησης όπως προκύπτει από τά επίσημα τηλεγραφήματα τού Σταίητ Ντηπάρτμεντ; Μήπως άραγε υποχώρησαν τότε στό παραμικρό τά Σκόπια γιά τό όνομα; Ή μήπως κερδίσαμε κάτι από τούς Αλβανούς έως τήν ημέρα πού ο Καραμανλής τούς έβαλε τό μαχαίρι στό λαιμό καί υπέγραψαν τήν συμφωνία γιά τήν ΑΟΖ;

Η εμπειρία από τήν άσκηση καθηκόντων χωροφύλακος στά Βαλκάνια τήν δεκαετία τού 2000 είναι οδυνηρά: Άν καί στό εσωτερικό κάναμε τήν φιγούρα περί «ισχυρής Ελλάδος» μέ ρόλο στά Βαλκάνια, στήν πραγματικότητα είχαμε γίνει ψυχογυιοί τής Δύσεως χωρίς ανταλλάγματα, καί μέ κόστος από πάνω. Εάν λοιπόν δέν καταφέραμε νά φέρουμε βόλτα τήν Αλβανία, τά Σκόπια καί άλλους δέκα-δεκαπέντε χρόνια μετά τήν πτώση τού υπαρκτού σοσιαλισμού, τόν καιρό πού ήταν ζαλισμένοι, απαξιωμένοι, χωρίς αυτοπεποίθηση, μέ τεράστια οικονομικά προβλήματα, θά τά καταφέρουμε νά τό κάνουμε τώρα, τριάντα χρόνια μετά; Πώς; Εδώ ούτε φανέλλα στό Euro δέν καταφέραμε νά τούς αλλάξουμε. Μέ τίς παλαιές τής «Μακεδονίας» έπαιξαν. Έτσι θά τά «ενσωματώσουμε»; Ο δέ Πρωθυπουργός τής Αλβανίας Ράμα πετά συνεχώς μέ τό λίαρ τζέτ πού τού δανείζει ο Ερντογάν καί δέν κρύβει από τήν Αθήνα τήν σχέση του μέ τόν Σουλτάνο. Ακόμη καί τώρα πού κρούει τήν θύρα τής Ενώσεως. Καί όχι μόνο αυτό! Επιτρέπει νά μετασταθμεύουν στήν Βόρειο Ήπειρο πάνω από τά σύνορά μας μεταμφιεσμένοι σέ μετανάστες 4.000 μουτζαχεντίν από τήν Τεχεράνη. Μέ αυτούς θά συνεννοηθούμε; Πού ανά πάσα στιγμή μπορούν νά εγείρουν μείζον ζήτημα ασφαλείας στά σύνορά μας; Γιά δέ τήν Τουρκία δέν χρειάζεται κάν συζήτηση. Δέν γίνεται νά τά βρούμε πουθενά χωρίς δική μας ζημία, εκτός καί άν θέλουμε νά αυτοκτονήσουμε.

Τό ερώτημα επιστρέφει λοιπόν: Χωροφύλακες τής Δύσεως, ναί, γιά νά κερδίσουμε τί; Υπάρχει κάτι; Εάν ναί, θέλουμε νά τό ξέρουμε. Νά τό συζητήσουμε! Τό μόνο πού γνωρίζουμε μέχρι στιγμής όμως είναι πώς όταν τολμήσαμε νά διαρρεύσουμε στόν Τύπο ότι σκεπτόμαστε νά μήν αγοράσουμε τίς αντιλειτουργικές κατά κοινή ομολογία αμερικανικές φρεγάτες, η Ουάσιγκτων έβαλε έναν τέως διπλωμάτη της νά δηλώσει περίφροντις τό εξευτελιστικό γιά εμάς «οι ζητιάνοι δέν δικαιούνται νά έχουν άποψη». Αυτό μάς θεωρούν! Όχι χωροφύλακες μέ χακί καί πηλίκιο. Πλέον αυτών στήν ανάλυσή μας πρέπει νά προστεθεί καί η εξής παράμετρος: η ανάθεση τού ρόλου τού χωροφύλακα είναι κατά βάσιν αντιρωσσική αποστολή. Εντελλόμεθα νά γίνουμε οι παιδονόμοι τών Βαλκανίων μή τυχόν καί ξεφύγει κανένα κράτος από τό κοπάδι. Ερώτημα: Μάς αρέσει ο ρόλος τού κορόιδου; Τήν ώρα πού οι ίδιες οι ΗΠΑ δηλώνουν διά τού Προέδρου τους ότι «δέν έχουμε ατζέντα κατά τής Ρωσσίας» καί ερωτοτροπούν γιά νά τήν έχουν σιωπηρά μαζί τους στήν τιτανομαχία κατά τής Κίνας. Εμείς θά βγάλουμε τά αντιρωσσικά κάστανα από τήν φωτιά στά Βαλκάνια; Ολίγον περίεργο δέν είναι; Κλείνω μέ μία παρατήρηση ιστορικού καί φιλοσοφικού χαρακτήρα: Σέ ποιά θέση ευρέθη η Ελλάς κάθε φορά πού αποτέλεσε τήν πρόθυμο εμπροσθοφυλακή τής Δύσεως στήν ιστορία της; Η Μικρασιατική Εκστρατεία κατά τήν οποία αφελώς πιστέψαμε τούς συμμάχους καί τήν πραγματοποιήσαμε άνευ εγγυήσεων, είχε γνωστή κατάληξη: τήν Μικρασιατική Καταστροφή. Ρόλους δύσκολους, γεωπολιτικούς, δυτικούς, μπορούμε νά αναλάβουμε βεβαίως, δέν τό αρνούμεθα. Χάριν τού εθνικού μας συμφέροντος. Αρκεί νά γείρει η πλάστιγγα καί μία φορά πρός εμάς όμως πραγματικά. Εμπράκτως. Όχι μέ θεωρίες. Τότε ναί, νά τό συζητήσουμε. Τότε καί μόνον τότε.