Freepen.gr - Η χρήση ήπιας ισχύος από την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της διπλωματίας και του εμπορίου, έθεσε τα θεμέλια για υπολογισμένα ρίσκα και στρατιωτικά και γεωστρατηγικά κέρδη, δήλωσε ο Rich Outzen, συνταγματάρχης ε.α. του αμερικανικού στρατού και γεωπολιτικός στρατηγιστής.
Οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιντλίμπ της Συρίας, τη Λιβύη και την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ έδειξαν ότι αξίζει να αναληφθούν ορισμένα ρίσκα, είπε ο Outzen σε μια συνομιλία με τον Edward Stafford για τη σειρά podcast του Ahval's Anatolian Dispatch με τον Edward G. Stafford.
«Βλέπουμε ένα πρότυπο διπλωματικής εμπλοκής. Η διπλωματική δέσμευση γεννά την εμπορική δραστηριότητα, η εμπορική δραστηριότητα γεννά τη στρατιωτική συνεργασία και η στρατιωτική συνεργασία οδηγεί σε βιομηχανικές ανταλλαγές και σε ορισμένες περιπτώσεις αμυντική και βιομηχανική συνεργασία», είπε ο Outzen. «Και πολύ σύντομα ως αποτέλεσμα, έχετε ένα δίκτυο πρόσβασης και η πρόσβαση περιλαμβάνει μέρη στα Βαλκάνια, μέρη στον Καύκασο, μέρη στη Βόρεια Αφρική και τον Κόλπο, καθώς και την Κεντρική Ασία».
Ο Outzen μίλησε με τον Stafford προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα το άρθρο του στις 9 Ιουλίου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Washington Institute for Near East Policy με τίτλο "Deals, Drones, and National Will: The New Era in Turkish Power Projection (Συμφωνίες, drones και εθνική επιθυμία: Η νέα εποχή στην τουρκική προβολή ισχύος).
Ο προϋπολογισμός της Τουρκίας για διπλωματία στο εξωτερικό έχει επεκταθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, με τη χώρα να τριπλασιάζει τις διπλωματικές της αντιπροσωπείες στην Αφρική και περισσότερο από τον υπερδιπλασιασμό του ποσού του εμπορίου με την ήπειρο, δήλωσε ο Outzen.
Η Τουρκία έχει επίσης υποστεί ένα είδος επανάστασης στη στρατιωτική τεχνολογία, αναπτύσσοντας νέα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, δορυφόρους και ηλεκτρονικό πόλεμο στο δίκτυο προβολής ισχύος της, είπε.
Η παραδοσιακή εξωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια της δημοκρατικής περιόδου ήταν επιφυλακτική και ρεαλιστική σε αντίθεση με το σήμερα, είπε ο Outzen.
«Ακόμα και στον πρώιμο μετα-ψυχρό πόλεμο, είδαμε ότι η Τουρκία ήταν πολύ προσεκτική και ακολούθησαν αυτήν την «πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», η οποία προσπάθησε να εφαρμόσει ένα είδος ιδεαλιστικής πολυμερούς σχέσης και προσπάθησε να λύσει τα προβλήματα με τη Συρία, με το Ιράν, με Ρώσους, αλλά βρήκε την περιοχή γύρω από να καίγεται», είπε.
Το 2020, η Τουρκία προέβαλε σκληρή ισχύ σε πολλαπλά μέτωπα, όπως στη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, είπε ο Outzen.
«Τρία διαφορετικά θέατρα με τρεις διαφορετικές δραματικές εφαρμογές προβολής ισχύος και, παρεμπιπτόντως, ένα τέταρτο που τρέχει όλο το χρόνο, διασυνοριακά εναντίον του PKK, μικρότερη επέκταση στη Συρία και μεγαλύτερη επέκταση στο Ιράκ. Αυτό δεν συμβιβάζεται με την ιδέα μιας αδύναμης ή απομονωμένης Τουρκίας».
Οι στρατιωτικές επεμβάσεις στο Ιντλίμπ της Συρίας, τη Λιβύη και την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ έδειξαν ότι αξίζει να αναληφθούν ορισμένα ρίσκα, είπε ο Outzen σε μια συνομιλία με τον Edward Stafford για τη σειρά podcast του Ahval's Anatolian Dispatch με τον Edward G. Stafford.
«Βλέπουμε ένα πρότυπο διπλωματικής εμπλοκής. Η διπλωματική δέσμευση γεννά την εμπορική δραστηριότητα, η εμπορική δραστηριότητα γεννά τη στρατιωτική συνεργασία και η στρατιωτική συνεργασία οδηγεί σε βιομηχανικές ανταλλαγές και σε ορισμένες περιπτώσεις αμυντική και βιομηχανική συνεργασία», είπε ο Outzen. «Και πολύ σύντομα ως αποτέλεσμα, έχετε ένα δίκτυο πρόσβασης και η πρόσβαση περιλαμβάνει μέρη στα Βαλκάνια, μέρη στον Καύκασο, μέρη στη Βόρεια Αφρική και τον Κόλπο, καθώς και την Κεντρική Ασία».
Ο Outzen μίλησε με τον Stafford προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα το άρθρο του στις 9 Ιουλίου που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Washington Institute for Near East Policy με τίτλο "Deals, Drones, and National Will: The New Era in Turkish Power Projection (Συμφωνίες, drones και εθνική επιθυμία: Η νέα εποχή στην τουρκική προβολή ισχύος).
Ο προϋπολογισμός της Τουρκίας για διπλωματία στο εξωτερικό έχει επεκταθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, με τη χώρα να τριπλασιάζει τις διπλωματικές της αντιπροσωπείες στην Αφρική και περισσότερο από τον υπερδιπλασιασμό του ποσού του εμπορίου με την ήπειρο, δήλωσε ο Outzen.
Η Τουρκία έχει επίσης υποστεί ένα είδος επανάστασης στη στρατιωτική τεχνολογία, αναπτύσσοντας νέα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, δορυφόρους και ηλεκτρονικό πόλεμο στο δίκτυο προβολής ισχύος της, είπε.
Η παραδοσιακή εξωτερική πολιτική κατά τη διάρκεια της δημοκρατικής περιόδου ήταν επιφυλακτική και ρεαλιστική σε αντίθεση με το σήμερα, είπε ο Outzen.
«Ακόμα και στον πρώιμο μετα-ψυχρό πόλεμο, είδαμε ότι η Τουρκία ήταν πολύ προσεκτική και ακολούθησαν αυτήν την «πολιτική μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες», η οποία προσπάθησε να εφαρμόσει ένα είδος ιδεαλιστικής πολυμερούς σχέσης και προσπάθησε να λύσει τα προβλήματα με τη Συρία, με το Ιράν, με Ρώσους, αλλά βρήκε την περιοχή γύρω από να καίγεται», είπε.
Το 2020, η Τουρκία προέβαλε σκληρή ισχύ σε πολλαπλά μέτωπα, όπως στη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο Καραμπάχ, είπε ο Outzen.
«Τρία διαφορετικά θέατρα με τρεις διαφορετικές δραματικές εφαρμογές προβολής ισχύος και, παρεμπιπτόντως, ένα τέταρτο που τρέχει όλο το χρόνο, διασυνοριακά εναντίον του PKK, μικρότερη επέκταση στη Συρία και μεγαλύτερη επέκταση στο Ιράκ. Αυτό δεν συμβιβάζεται με την ιδέα μιας αδύναμης ή απομονωμένης Τουρκίας».