geralt / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Με βάση τη θεωρία των τζαμπατζήδων του εμβολίου, υπάρχει μία ομάδα ανθρώπων η οποία αναγνωρίζει τη χρησιμότητα των εμβολιασμών, πλην όμως για να αποφύγει τις παρενέργειες ενός εμβολίου, αναβάλλει ή αποφεύγει τον εμβολιασμό της ελπίζοντας ότι το αναγκαίο τείχος ανοσίας θα δομηθεί από τους υπόλοιπους που θα έχουν εμβολιαστεί ή νοσήσει.
Είναι μάλλον οξύμωρο για κάποιον ενώ είναι πεποισμένος για το σωτήριο ρόλο του εμβολίου να αποφεύγει να το κάνει επειδή φοβάται τις παρενέργειες. Όπως ένα μικρό τελικά ποσοστό στο τέλος αποθνήσκει λόγω του κορωνοϊού, ομοίως και ένα μικρό ποσοστό υφίσταται σοβαρές παρενέργειες μέχρι και απώλεια ζωής εξαιτίας των εμβολιασμών. Αυτή η σχέση και ισορροπία εξαρτάται καταλυτικά από την ηλικία και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ανθρώπου.
Συνεπώς δύσκολο να πιστεύεις ότι κάτι μπορεί να σε σώσει από κάτι το οποίο φοβάσαι και τελικά μετά που φεύγεις και να περιμένεις να σωθείς από άλλους.
Ωστόσο αυτή η θεωρία έχει και ένα κενό αφού μπορεί να βγήκε από το στρατόπεδο των εμβολιαστών αλλά παραδέχεται μέσα από τη φιλοσοφία της ότι τελικά τα εμβόλια και παρενέργειες έχουν και στο θάνατο είναι δυνατόν να οδηγήσουν.
Κακά τα ψέματα και οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο φόβος για την απώλεια της ζωής είναι ο πρωταρχικός παράγοντας που χαρακτηρίζει τόσο τους υποστηρικτές εμβολιασμού όσο και αυτούς οι οποίοι στέκονται με σκεπτικισμό. Εξαιρώ εκείνη τη μικρή μειοψηφία η οποία γενικώς δε δέχεται τίποτα και αντικρούει τα πάντα.
Ο φόβος απέναντι στον κορωνοϊό είναι εκείνος που οδηγεί τους ανθρώπους να εμβολιαστούν, ενίοτε και των συνεπειών στο περιβάλλον εργασίας μιας και ακούμε αρκετές τέτοιες ιστορίες τελευταία, ο φόβος είναι εκείνος κάνει κάποιους ανθρώπους να μεταθέτουν το εμβόλιο για αργότερα και όταν ενδεχομένως θα έχει βρεθεί τι φταίει για τις παρενέργειες ώστε να διορθωθεί. Το ερώτημα λοιπόν είναι τι φοβάται κανείς περισσότερο. Καλό λοιπόν θα είναι να σταματήσει όλη αυτή η ανθρωποφαγία και από τις δύο πλευρές και να σεβαστούμε την ανθρώπινη υπόσταση και την απόφαση του καθενός η οποία προκύπτει μέσα από τα δεδομένα που είναι μοναδικά για τον καθένα είτε αποφασίσει το Α, είτε το Β.
Η ανθρωποφαγία και τα στρατόπεδα δε βοηθούν.