Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι αναλυτές προσπαθούν να ερμηνεύσουν το δημοσίευμα αυτού του Σαββατοκύριακου από την αξιόπιστη ρωσική επιχειρηματική εφημερίδα Kommersant, η οποία ανέφερε ανώνυμες πηγές του Κρεμλίνου που ισχυρίστηκαν ότι ο Πρόεδρος Πούτιν προσέφερε στον Αμερικανό ομόλογό του πρόσβαση στις βάσεις της χώρας του στο Κιργιζιστάν και στο Τατζικιστάν. Η πρόταση υποτίθεται πως υποβλήθηκε κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής στη Γενεύη τον περασμένο μήνα και είχε σκοπό να παράσχει στις ΗΠΑ αντιτρομοκρατικές πληροφορίες που προέρχονται από drones για το Αφγανιστάν. Η Kommersant συνέχισε λέγοντας ότι η ρωσική πλευρά δεν είχε ακόμη λάβει σαφή απάντηση από τις ΗΠΑ, η οποία συνεχίζει να διερευνά τη δυνατότητα μονομερούς εγκατάστασης των δικών της στρατιωτικών εγκαταστάσεων στην περιοχή παρά το ότι οι Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (CAR) και το Πακιστάν μέχρι στιγμής τις απορρίπτουν.
Το Κρεμλίνο δεν έχει ακόμη σχολιάσει το άρθρο, αλλά λαμβάνοντας υπόψη την αξιοπιστία της Kommersant, είναι πιθανό οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτό να είναι ακριβείς. Εάν συμβαίνει αυτό, τότε αξίζει να αναρωτηθούμε γιατί η Ρωσία θα επεκτείνει αυτό που μια ανώνυμη εσωτετική πηγή περιέγραψε ως «γενναιόδωρη προσφορά». Η μόνη ρεαλιστική εξήγηση είναι πως η Ρωσία είναι σοβαρή για την επίτευξη του λεγόμενου «συμφώνου μη επιθετικότητας» με τις ΗΠΑ μετά τη συνάντηση των ηγετών τους τον περασμένο μήνα. Κατανοεί ότι και οι δύο Μεγάλες Δυνάμεις έχουν νόμιμα αντιτρομοκρατικά συμφέροντα στο Αφγανιστάν μετά την απόσυρση λόγω της ανησυχίας τους ότι το ISIS-K και άλλες διεθνείς τρομοκρατικές ομάδες θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τον τρέχοντα εμφύλιο πόλεμο στη χώρα προκειμένου να δημιουργήσουν στρατόπεδα εκπαίδευσης, να επεκτείνουν την περιφερειακή επιρροή τους, και να σχεδιάσουν επιθέσεις στο εξωτερικό.
Η Ρωσία ήθελε επίσης να δοκιμάσει τις στρατηγικές προθέσεις των ΗΠΑ παρουσιάζοντάς τους μια «γενναιόδωρη προσφορά» η οποία, εάν γίνει αποδεκτή, θα έδειχνε πως δεν έχει απώτερα κίνητρα στην μονομερή αναζήτηση περιφερειακών βάσεων. Η Μόσχα υποψιάζεται ότι η Ουάσιγκτον θέλει απλώς να εκμεταλλευτεί τα νόμιμα αντιτρομοκρατικά της συμφέροντα στο Αφγανιστάν μετά την απόσυρση ως πρόσχημα για τη διατήρηση της στρατιωτικής επιρροής στην Ευρασιατική Καρδιά, η οποία είναι τώρα έτοιμη να φιλοξενήσει διασταυρούμενους διαδρόμους συνδεσιμότητας. Πρόκειται για τον τριμερή σιδηρόδρομο Πακιστάν-Αφγανιστάν-Ουζμπεκιστάν (PAKAFUZ) που συμφωνήθηκε το Φεβρουάριο και που τελικά θα μπορούσε να εκτείνεται τόσο βόρεια όσο η Ρωσία και ο «Περσικός διάδρομος» μεταξύ Κίνας και Ιράν μέσω Τατζικιστάν και Αφγανιστάν.
Κρίνοντας από όσα αναφέρθηκαν για τις ΗΠΑ που δεν έχουν ακόμη συμφωνήσει σε αυτήν την «γενναιόδωρη προσφορά», φαίνεται σίγουρα ότι εξακολουθεί να έχει απόκρυφα κίνητρα για την περιοχή. Ωστόσο, ο Ρώσος υφυπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα πως η χώρα του επικοινωνεί με τις ΗΠΑ για τις πιθανές συνέπειες της επικείμενης στρατιωτικής αποχώρησής τους.
Αυτό υποδηλώνει ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να σκοπεύουν να συνεργαστούν ρεαλιστικά με τη Ρωσία όποτε πιστεύουν πως τα συμφέροντά τους συμπίπτουν ακόμη και αν δεν έχουν ακόμη εξαντλήσει τη μονομερή αναζήτηση περιφερειακών στρατιωτικών βάσεων. Λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα να αποτύχει η εν λόγω αναζήτηση, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η Ουάσινγκτον θα αποδεχθεί τελικά τη «γενναιόδωρη προσφορά» της Μόσχας, η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να θέσει τη βάση για σταδιακή αποκατάσταση των σχέσεών τους.
Το ιδανικό σενάριο που θέλει να δει η Ρωσία είναι το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε σοβαρούς «αμοιβαίους γεωπολιτικούς συμβιβασμούς» σε όλη την Ευρασία, από την Ουκρανία έως τη Συρία, το Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Βόρεια Κορέα. Το Κρεμλίνο κατανοεί ότι το Πεντάγωνο θέλει να επαναπροσανατολίσει τη συντριπτική πλειοψηφία της προσοχής και των δυνάμεών του προς την «συγκράτηση» της Κίνας, για την οποία τερματίζεται αυτή η επιρροή φατριών των μόνιμων στρατιωτικών, μυστικών και διπλωματικών γραφείων της Αμερικής («βαθύ κράτος») που μπορεί να είναι πρόθυμο να κάνει «πολιτικά άβολους» συμβιβασμούς με τη Ρωσία. Αυτό που ένας συντελεστής του RT δικαίως περιέγραψε ως «αυτό που αντιμετωπίζει η Ρωσία στο Idlib της Συρίας» σε πρόσφατο άρθρο του μπορεί να θεωρηθεί ως χειρονομία καλής θέλησης προς το σκοπό αυτό από την πλευρά της Ρωσίας υπό το φως της τελευταίας δημοσίευσης της Kommersant.
Εάν οι ΗΠΑ συμφωνήσουν με τη «γενναιόδωρη προσφορά» της Ρωσίας, τότε η Μόσχα θα ήταν σίγουρη ότι η Ουάσιγκτον δεν θα είναι σε θέση να αναμιχθεί τόσο στην Κεντρική Ασία σε σύγκριση με το εάν κατάφερε να δημιουργήσει μονομερώς τη δική της στρατιωτική βάση σε μια από τις περιφερειακές χώρες. Αυτό με τη σειρά του θα αύξανε τη βιωσιμότητα των διασταυρούμενων διαδρόμων διαπεριφερειακής συνδεσιμότητας που περιγράφηκαν προηγουμένως, οι οποίοι θα ενισχύσουν έτσι την πολυπολικότητα στην Ευρασιατική Καρδιά.
Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός μηδενικού αθροίσματος μεταξύ των ΗΠΑ αφενός και της Ρωσίας και της Κίνας αφετέρου θα μπορούσε στη συνέχεια να μεταβεί σε έναν αμοιβαία επωφελές γεωοικονομικό status, καθώς η Αμερική εξετάζει να βασιστεί στο PAKAFUZ για να επεκτείνει την οικονομική της επιρροή στην περιοχή, όπως προτάθηκε με τη δημιουργία την περασμένη εβδομάδα του πλαισίου τετράπλευρης σύνδεσης μαζί με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
Υπό την προϋπόθεση ότι η δημοσίευση της Kommersant είναι αληθινή (η οποία φυσικά απομένει να φανεί), τότε η «γενναιόδωρη προσφορά» της Ρωσίας στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν από κοινού τις βάσεις της Κεντρικής Ασίας για την απόκτηση αντιτρομοκρατικών πληροφοριών που προέρχονται από drones για το Αφγανιστάν είναι μια σημαντική κίνηση προς την κατεύθυνση της ελπίδας για «σύμφωνο μη επιθετικότητας».
Η μπάλα θα βρεθεί τότε στο γήπεδο της Αμερικής και θα μπορούσε πολύ καλά να φέρει τη Ρωσία σε θέση οδηγού σε αυτό, καθώς είναι απίθανο να πετύχεουν οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν μονομερώς τις δικές της στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην περιοχή. Εάν συμβεί αυτό, τότε η στενή στρατιωτική συνεργασία μεταξύ αυτών των Μεγάλων Δυνάμεων θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο ολοκληρωμένους «αμοιβαίους γεωπολιτικούς συμβιβασμούς» σε όλη την Ευρασία, από την Ουκρανία έως τη Συρία, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα. Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τη μετάβαση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού μηδενικού αθροίσματος στην Ευρασιατική Γη σε ένα αμοιβαία επωφελές γεωοικονομικό status.