Υπάρχουν κάποιες φήμες το τελευταίο διάστημα, οι οποίες έρχονται από ξένα δίκτυα και μιλούν για εκτροπή Ερντογάν από την εξουσία.
Από: militaire.gr
Οι φήμες αυτές βασίζονται κυρίως στις πολλαπλές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί στο εσωτερικό της Τουρκίας λόγω της φτώχειας που βιώνει ο τουρκικός λαός με αποτέλεσμα την μείωση στην αποδοχή του σε πρόβλεψη ψήφων, αλλά και στην έξαρση αντιδράσεων από κοινωνικές ομάδες.
Η Δύση δίνει ιδιαίτερη σημασία στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πάνω σε αυτό αναμένεται να βρουν αφορμή προκειμένου να ανατρέψουν τον νέο-οθωμανό Ερντογάν, λένε οι πληροφορίες και τα σενάρια.
Φυσικά υπάρχουν πολλές ακόμη αφορμές, όπως το γεγονός ότι η Τουρκία τοποθετείται σε λίστα του State Department σύμφωνα με την οποία στρατολογεί παιδιά προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στα πεδία των επιχειρήσεων σε Συρία – Ιράκ και Λιβύη.
Επιπλέον οι πρόσφατες αποκαλύψεις για δαπάνες εκατομμυρίων ευρώ που αφορούν στην κατασκευή εξοχικής κατοικίας στη Μαρμαρίδα, προκαλούν την οργή του χειμαζόμενου μέσου Τούρκου πολίτη, ο οποίος τα τελευταία 2-3 χρόνια ζει σε συνθήκες απόλυτης ένδειας.
Οι φήμες περί εκτροπής αναφέρονται σε αντιδράσεις οι οποίες θα προκληθούν οργανωμένα από τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων, την πολιτική σκηνή της αντιπολίτευσης στην Τουρκία και πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εδώ βέβαια θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι άγνωστο ποια θα είναι η υποστήριξη από το λαό καθώς και αν θα υπάρξουν αντιδράσεις που Τούρκους πολίτες που ζουν και εργάζονται στο εσωτερικό της χώρας, στους οποίους ο Ερντογάν έχει καθολική αποδοχή.
Εμάς ως χώρα πρέπει να μας ενδιαφέρει μια πιθανή αποβολή του Ερντογάν από την εξουσία, ειδικά εάν οι Κεμαλιστές επανέλθουν με κάποιο πρόσωπο ευρείας αποδοχής εντός αλλά και εκτός συνόρων. Aς ρίξουμε μια ματιά στα κόμματα που απαρτίζουν το τουρκικό πολιτικό σύστημα και τους επικεφαλής αυτών και ας αναλογιστούμε ποιος κυβερνούσε την Τουρκία την περίοδο της κρίσης των Ιμίων και θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Επιπρόσθετα ας αναλογιστούμε το γεγονός ότι το σύνολο των τουρκικών κομμάτων υποστηρίζει (με υπογραφές…) τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και συναίνεσε στην αποστολή των τουρκικών ΕΔ σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη και αλλού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι συνεχείς επερωτήσεις βουλευτών του CHP για δήθεν παράνομη κατοχή νησιών από την Ελλάδα, καθώς και οι αναρτήσεις του “αντίπαλου δέους” του Ερντογάν, του δημάρχου Κων/πολης Ιμάμογλου (μέλους του CHP), ο οποίος χαιρέτισε την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί..
Αυτή τη στιγμή, ο Ερντογάν είναι το «μαύρο πρόβατο» για πολλούς στο ΝΑΤΟ αλλά και σε άλλες χώρες. Τον θεωρούν ως άτομο μη έμπιστο και εχθρικό.
Όμως, αυτό δεν έχει αλλάξει τις θέσεις τους προς την Τουρκία, καθώς είναι μια χώρα που παίζει σημαντικό στρατηγικό ρόλο για αυτούς (κατά συχνές πυκνές δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ, της επιτρόπου της ΕΕ και του Προέδρου των ΗΠΑ).
Οπότε καλό θα ήταν να σκεφτούμε τι μπορεί να συμβεί αν η Τουρκία ξαφνικά αλλάξει ηγετικό πρόσωπο, με ένα πολιτικό αρχηγό πιο φιλικό προς την Δύση, ο οποίος όμως δεν διαφοροποιήσει τους στρατηγικούς αντικειμενικούς σκοπούς της χώρας, παρά μόνο κάποιες μεθόδους για να προσεγγίσει εκ νέου την Δύση.
Μια τέτοια εξέλιξη θα αφαιρέσει από την χώρα μας δικαιολογίες περί τουρκικής επιθετικότητας, αδιαλλαξίας και είναι εξαιρετικά πιθανό θέματα όπως το μεταναστευτικό-προσφυγικό να γυρίσουν εναντίον μας.
Οπότε το σκεπτικό των αναλυτών οι οποίοι προσμένουν με ανυπομονησία την πτώση Ερντογάν και την πλασάρουν ως τη μοναδική λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας με τη γείτονα, κρίνεται ως λανθασμένο, το δε μεγάλο ζητούμενο είναι φυσικά πως προετοιμάζεται το Ελληνικό πολιτικό σύστημα για τις τυχόν εξελίξεις στην Τουρκία.
Οι φήμες αυτές βασίζονται κυρίως στις πολλαπλές αντιδράσεις που έχουν προκληθεί στο εσωτερικό της Τουρκίας λόγω της φτώχειας που βιώνει ο τουρκικός λαός με αποτέλεσμα την μείωση στην αποδοχή του σε πρόβλεψη ψήφων, αλλά και στην έξαρση αντιδράσεων από κοινωνικές ομάδες.
Η Δύση δίνει ιδιαίτερη σημασία στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πάνω σε αυτό αναμένεται να βρουν αφορμή προκειμένου να ανατρέψουν τον νέο-οθωμανό Ερντογάν, λένε οι πληροφορίες και τα σενάρια.
Φυσικά υπάρχουν πολλές ακόμη αφορμές, όπως το γεγονός ότι η Τουρκία τοποθετείται σε λίστα του State Department σύμφωνα με την οποία στρατολογεί παιδιά προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στα πεδία των επιχειρήσεων σε Συρία – Ιράκ και Λιβύη.
Επιπλέον οι πρόσφατες αποκαλύψεις για δαπάνες εκατομμυρίων ευρώ που αφορούν στην κατασκευή εξοχικής κατοικίας στη Μαρμαρίδα, προκαλούν την οργή του χειμαζόμενου μέσου Τούρκου πολίτη, ο οποίος τα τελευταία 2-3 χρόνια ζει σε συνθήκες απόλυτης ένδειας.
Οι φήμες περί εκτροπής αναφέρονται σε αντιδράσεις οι οποίες θα προκληθούν οργανωμένα από τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων, την πολιτική σκηνή της αντιπολίτευσης στην Τουρκία και πολλές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εδώ βέβαια θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι άγνωστο ποια θα είναι η υποστήριξη από το λαό καθώς και αν θα υπάρξουν αντιδράσεις που Τούρκους πολίτες που ζουν και εργάζονται στο εσωτερικό της χώρας, στους οποίους ο Ερντογάν έχει καθολική αποδοχή.
Εμάς ως χώρα πρέπει να μας ενδιαφέρει μια πιθανή αποβολή του Ερντογάν από την εξουσία, ειδικά εάν οι Κεμαλιστές επανέλθουν με κάποιο πρόσωπο ευρείας αποδοχής εντός αλλά και εκτός συνόρων. Aς ρίξουμε μια ματιά στα κόμματα που απαρτίζουν το τουρκικό πολιτικό σύστημα και τους επικεφαλής αυτών και ας αναλογιστούμε ποιος κυβερνούσε την Τουρκία την περίοδο της κρίσης των Ιμίων και θα βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Επιπρόσθετα ας αναλογιστούμε το γεγονός ότι το σύνολο των τουρκικών κομμάτων υποστηρίζει (με υπογραφές…) τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο και συναίνεσε στην αποστολή των τουρκικών ΕΔ σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη και αλλού.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι συνεχείς επερωτήσεις βουλευτών του CHP για δήθεν παράνομη κατοχή νησιών από την Ελλάδα, καθώς και οι αναρτήσεις του “αντίπαλου δέους” του Ερντογάν, του δημάρχου Κων/πολης Ιμάμογλου (μέλους του CHP), ο οποίος χαιρέτισε την μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί..
Αυτή τη στιγμή, ο Ερντογάν είναι το «μαύρο πρόβατο» για πολλούς στο ΝΑΤΟ αλλά και σε άλλες χώρες. Τον θεωρούν ως άτομο μη έμπιστο και εχθρικό.
Όμως, αυτό δεν έχει αλλάξει τις θέσεις τους προς την Τουρκία, καθώς είναι μια χώρα που παίζει σημαντικό στρατηγικό ρόλο για αυτούς (κατά συχνές πυκνές δηλώσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ, της επιτρόπου της ΕΕ και του Προέδρου των ΗΠΑ).
Οπότε καλό θα ήταν να σκεφτούμε τι μπορεί να συμβεί αν η Τουρκία ξαφνικά αλλάξει ηγετικό πρόσωπο, με ένα πολιτικό αρχηγό πιο φιλικό προς την Δύση, ο οποίος όμως δεν διαφοροποιήσει τους στρατηγικούς αντικειμενικούς σκοπούς της χώρας, παρά μόνο κάποιες μεθόδους για να προσεγγίσει εκ νέου την Δύση.
Μια τέτοια εξέλιξη θα αφαιρέσει από την χώρα μας δικαιολογίες περί τουρκικής επιθετικότητας, αδιαλλαξίας και είναι εξαιρετικά πιθανό θέματα όπως το μεταναστευτικό-προσφυγικό να γυρίσουν εναντίον μας.
Οπότε το σκεπτικό των αναλυτών οι οποίοι προσμένουν με ανυπομονησία την πτώση Ερντογάν και την πλασάρουν ως τη μοναδική λύση για τα προβλήματα της Ελλάδας με τη γείτονα, κρίνεται ως λανθασμένο, το δε μεγάλο ζητούμενο είναι φυσικά πως προετοιμάζεται το Ελληνικό πολιτικό σύστημα για τις τυχόν εξελίξεις στην Τουρκία.