Είναι να χάνει το βηματισμό του το μυαλό μας

12019 / pixabay

Νυχτωδία ηδονής ο δρόμος ανάμεσα στα επιχρυσωμένα λόγια των πολιτικών της "ξεφτίλας" και εκείνων των "στρατευμένων" λοιμωξιολόγων και των δημοσιογράφων της εξαγορασμένης επιβίωσης, στις παρυφές της διεφθαρμένης εξουσίας και την κόλαση.

Του Στέλιου Συρμόγλου

Ζούμε το αδιανόητο μέσα στη μήτρα του τρόμου, γιατί οι έκφρονες και άφρονες της πολιτικής μετεωρίζονται μεταξύ ψεμάτων, αντιφάσεων και συμφερόντων, πάντα εν ονόματι της "υγείας" μας ή της "σωτηρίας" μας. 

Και η πολιτική των ψεμάτων και του κενού άλλοτε με εκβιαστικά διλήμματα κι άλλοτε με την κορωνοιο-τρομοκρατία, και με την επιβολή ενός ευρέως αμφισβητούμενου εμβολιασμού, οδηγεί στον κοινωνικό θάνατο.

Μας παραπείθουν, ωστόσο, και μας μετατρέπουν σε άκριτους χειροκροτητές της ανερμάτιστης πολιτικής τους, αν και μια τέτοια πολιτική δεν είναι ούτε ιδεοπωλείο, ούτε ψωμοπωλείο. Είναι σαν να γράφεις στο νερό!

Τα γεγονότα σε τούτο τον τόπο καλπάζουν και κομίζουν το τραγικό τους μήνυμα, αλλά εμίς "ηρωποιούμε" τους γελωτοποιούς "ειδικούς" και "θεοποιούμε" τους πολιτικούς της υποκρισίας. Και τη ίδια ώρα πλεονάζουν τα κοινωνικά και εθνικά μας προβλήματα. Δεν φτιασιδώνεται οι κοινωνικός πόνος, ούτε η εθνική μας θολούρα.

Η ρεαλιστική όψη της πολιτικής ανικανότητας παραπέμπει σε δραματικές καταστάσεις και μαρτυρεί πολύμορφα τη μια και την αυτή αλήθεια: Πάμε κατά διαόλου! 

Συνειδητοποιούμε την έννοια της πιστότητας των εφηρμοσμένων πολιτικών στη ζωή μας την ώρα της προδοσίας. Είναι τότε που συνειδητοποιούμε πως όλοι αυτοί οι έρποντες της εξουσίας, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως "σωτήρες" μας και εσχάτως ένθερμοι "προστάτες" της υγείας μας, έχουν την αμαρτία στην αγκαλιά τους και τον Εωσφόρο στα μάτια τους!

Εντυπωσιαζόμαστε από τη φωνή των σκοταδιστών. Διαλέγουμε τη νύχτα μας ως ευαπάτητοι αποδέχτες της προπαγάνδας. Παλιά με τα μνημόνια. Τώρα με τον εμβολιασμό. Γινόμαστε και "εργαλεία" των προπαγανδιστικών πιέσεων για τον εμβολιασμό, κάνοντας επιπολαίως και το σύμβολο της νίκης μετά τον εμβολιασμό μας, θεωρώντας ότι απελευθερωθήκαμε.

Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι περιπλανώμαστε στην πολιτική της ερήμου και ότι η φρικαλεότητα της κοινωνικής ανάγκης και του φόβου συντηρείται από το αφυδατωμένο αξιολογικό μας κριτήριο.
Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι πολλοί εγχώριοι πολιτικοί είναι αντικείμενο ζωολογικής περιγραφής. Η δε "γυμνότητα" της πολιτικής δεν επιβάλλεται από την άσκηση της εξουσίας, όπως δεν γεννιόμαστε γυμνοί για να εξυπηρετηθεί η έμπνευση του Πραξιτέλη!

Πίσω από το ερειπωμένο χαμόγελο των "σωτήρων" μας κρύβεται το άτεκνο πνεύμα τους, η βέβηλη και ψευδεπίγραφη σκέψη τους, αλλά κυρίως η λιπόσαρκη καρδιά τους. 

Το αντιλαμβανόμαστε; Κάποιοι ναι. Οι πολλοί βιώνουν την εγχώρια πολιτική ως μια αξημέρωτη νύχτα!