Από: Τουρκικά Νέα
Πηγή 23/12/2011
Εφημερίδα Μπιργκιούν
Εκείνη την εποχή είχαμε κάνει την εξής ανάρτηση:
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΤΟΥΝΤΑΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΓΙΛΜΑΖ
Ποιος έκαψε τα δάση ;
Ο Μεσούτ Γιλμάζ με τρεις λέξεις προκάλεσε διπλωματικό σκάνδαλο. Μιλώντας στον Ενβέρ Αϊσεβέρ της εφημερίδας Μπιργκιούν και δίνοντας παράδειγμα σχετικά με τα κρατικά μυστικά που υπήρχαν στην αναφορά για το Σουσουρλούκ είπε "όπως για τα αντίποινα με τους εμπρησμούς δασών στην Ελλάδα…".
Τρεις μέρες αργότερα βελτίωσε τα λόγια του που ξεσήκωσαν την Ελλάδα : ¨Εγώ εννοούσα την σχέση των πυρκαγιών σε δάση της Τουρκίας κατά την δεκαετία του 90 με ελληνικές μυστικές υπηρεσίες¨.
Ξέρετε όταν με το ατύχημα στο Σουσουρλούκ στις 3-11-1996 το παρακράτος συνελήφθη επ΄αυτοφώρω, ο πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ είχε ζητήσει από τον υφυπουργό Κουτλού Σαβάς να ετοιμάσει μια αναφορά. Ο Σαβάς με την αναφορά του το 1997 αποκάλυψε το δίκτυο των βρώμικων σχέσεων γύρω από το κράτος. Καθώς όμως 12 σελίδες της αναφοράς αποκάλυπταν ¨κρατικά απόρρητα¨ αποκρύβησαν. Φυσικά όλοι αναρωτιόνταν για εκείνες τις σελίδες. Ο Γιλμάζ απαντώντας σε εκκλήσεις που του έλεγαν ¨φανερώστε τες¨ δήλωσε πως ¨Αν τις ανακοινώσουμε μετά ποτέ δεν θα μπορούμε ξανά να πούμε σε κάποιον να κάνει κάτι εξ ονόματος του κράτους¨.
Τι ήταν λοιπόν αυτό το τόσο ντροπιαστικό που είχε κάνει το κράτος, που δεν μπορούσε να το κοινοποιήσει ;
Φυσικά το ρητό πως ¨τίποτε δεν μένει κρυφό¨ λειτούργησε κι εδώ και δίχως καθυστέρηση αποκαλύφθηκαν και οι σελίδες-μυστήριο.
Σε αυτές τις σελίδες υπήρχαν αναφορές σχετικά με τις επιχειρήσεις του παρακράτους ενάντια στον ASALA και στο ΠΚΚ στο εξωτερικό, σχετικά με εμπρησμούς δασών, σχετικά με την απασχόληση των δολοφόνων και τις εξωδικαστικές εκτελέσεις. Στην αναφορά η ΜΙΤ κατηγορούνταν πως χρησιμοποιούσε ¨άτομα που δεν έχαιραν σεβασμού¨. Τα υπόλοιπα τα βρήκαμε στην έρευνα που κάναμε μαζί με τον Ριτβάν Ακάρ στο αρχείο του Ετσεβίτ όπου βρήκαμε την απάντηση της ΜΙΤ σχετικά με αυτήν την αναφορά. Εκεί κάτω από την επικεφαλίδα ¨Στοιχεία τα οποία αν θα ανακοινωθούν μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα¨ γίνεται αναφορά και στο θέμα της ¨πυρκαγιάς δασών¨ :
¨Η παρουσία στην αναφορά στοιχείων- έστω και ως ισχυρισμοί- που έχουν τον χαρακτήρα κρατικών μυστικών όπως η επίθεση σε στρατόπεδο της Ελλάδας στην Λαμία, οι πυρκαγιές δασών στην Ελλάδα και οι εκρήξεις σε τουριστικά μέρη όπως η Ρόδος και η Κρήτη, χωρίς να αναφέρεται από ποιους έγινε και αν όντως έγιναν, μπορεί να αποτελέσουν στοιχεία εκμετάλλευσης από τις εν λόγω χώρες και νε γεννήσουν το δικαίωμα αμοιβαιότητας.
Δηλαδή η ¨δουλειά των πυρκαγιών¨ στην πραγματικότητα είχε πάψει να είναι απόρρητο. Το ότι όμως ¨ξέφυγε από το στόμα¨ κάποιου που διετέλεσε πρωθυπουργός έχει μεγάλη σημασία στο διπλωματικό πεδίο.
Την πραγματικότητα την ξέρουνε πολλοί αρμόδιοι στην Άγκυρα :
Η Τουρκία στην δεκαετία του 90 ήταν εκνευρισμένη με την Αθήνα που παρείχε καταφύγιο στο ΠΚΚ. Με την διπλωματία αποτέλεσμα δεν έβγαζε. Επικράτησαν λοιπόν τα γεράκια που έλεγαν πως ¨Εφόσον αυτοί ταΐζουν αυτούς που καίνε τις ψυχές μας, κι εμείς ας κάψουμε τις δικές τους.
Δύο ομάδες ανεξάρτητες η μία από την άλλη, την ίδια στιγμή έκαναν την ίδια δουλειά. Στην δουλειά αυτή ενεπλάκησαν και ειδικές μονάδες της αστυνομίας. Μέλη των μυστικών υπηρεσιών ανέλαβαν τις εκρήξεις. Το ¨καθήκον ήταν επικίνδυνο¨ και ¨αν τους συλλάμβαναν το κράτος δεν θα τους αναγνώριζε¨. Μετά τις εκρήξεις στα ελληνικά νησιά και τις πυρκαγιές, άρχισαν και στην Τουρκία οι ¨πυρκαγιές αγνώστων δραστών¨. Μετά από κάποιο διάστημα Έλληνες αξιωματούχοι αναζήτησαν τους Τούρκους αξιωματούχους και ζήτησαν ¨ανακωχή¨. Το μήνυμα έγινε αντιληπτό. Οι πυρκαγιές σταμάτησαν. Και στην Αθήνα για κάποιο διάστημα σταμάτησε η προστασία του ΠΚΚ.
…………………..
Εφ Μιλλιέτ 29-12-2011
Αρθρογράφος Τζαν Ντουντάρ
Σχόλιο : ‘Ωστε ήταν αντίποινα! Όπως “αντίποινα” ήταν και τα Σεπτεμβριανά για τη “βόμβα” στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, όπως “αντίποινα” ήταν και οι βομβαρδισμοί της Τυλληρίας στη δράση των Ελληνοκυπρίων… Αυτή η καημένη η χώρα δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αμύνεται έναντι της ελληνικής επιθετικότητας!
Πάντως αντίποινα ή όχι, η ομολογία μετράει. Θα υπάρξει ελληνική αντίδραση;