 |
| eng.chinamil.com.cn/Photo by Fang Sihang |
19fortyfive.com - Peter Suciu / Παρουσίαση Freepen.gr
«Η Ρωσία δε χρειάζεται να επιτύχει μια επίσημη στρατιωτική συμμαχία με την Κίνα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών», δήλωσε ο διευθυντής του Κέντρου Carnegie Moscow, Dmitry Trenin στο ΤΑΣΣ. Ο Trenin εξέφρασε επίσης την πεποίθησή του ότι μια τέτοια συμμαχία δε θα ήταν πρακτική για τη Ρωσία.
«Μια τέτοια ένωση θα δέσει τα χέρια και των δύο μερών και θα τρομάξει τους γείτονες, ιδίως την Ινδία, οι οποίοι θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη συνεργασία με τη Ρωσία και να συνεργαστούν στενότερα με τις ΗΠΑ», πρόσθεσε ο Trenin.
Μια επίσημη συμμαχία θα μπορούσε να παρουσιάσει προβλήματα, ένα από τα οποία θα ήταν η ιεραρχία εντός των συμμαχικών δομών. Ενώ η Σοβιετική Ένωση θεωρούνταν πάντα ως «το Νο1» στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, θα ήταν δύσκολο να δούμε τη Μόσχα να αποδέχεται δευτερεύοντα ρόλο με το Πεκίνο. Ομοίως, δεδομένης της ταχείας επέκτασης του κινεζικού στρατού, είναι απίθανο το Πεκίνο να βρεθεί ως ο μικρότερος εταίρος στη Μόσχα.
Τότε υπάρχει το ζήτημα του τι πραγματικά θα σήμαινε μια τέτοια αληθινή στρατιωτική συμμαχία. Μπορεί να είναι εφικτή μόνο εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες - ή άλλη δύναμη - προχωρούσαν σε επίθεση πραγματικά και στις δύο χώρες ταυτόχρονα. Αυτό δεν είναι πιθανό να συμβεί, αλλά σε τόσο υποθετικό επίπεδο τι θα σήμαινε για μια στρατιωτική συμμαχία;
«Είναι πιθανό να υποθέσουμε ότι, σε περίπτωση της [στρατιωτικής] επιθετικότητας των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, η Κίνα, ενώ υποστηρίζει πολιτικά τη Ρωσία, δεν θα συμμετάσχει στον πόλεμο», δήλωσε ο Trenin. «Κατά τη γνώμη μου, έτσι ακριβώς πρέπει [να] αντιδράσουμε σε μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, η οποία φαίνεται να γίνεται όλο και πιο πιθανή».
Αντί για επίσημη συμμαχία, ο Πούτιν δήλωσε πως η Ρωσία και η Κίνα θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν επίγειες και ναυτικές ασκήσεις, ή ακόμη και να ανταλλάξουν τεχνολογία και πρακτικές για την ανάπτυξη νέων όπλων.
Λίγοι αληθινοί σύμμαχοι για τη Ρωσία
Η Σοβιετική Ένωση ήταν ο de facto ηγέτης του ισχυρού Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά σήμερα η Ρωσία είναι εταίρος στον Οργανισμό Συλλογικής Συνθήκης για την Ασφάλεια (CSTO), μια διακυβερνητική συμμαχία που δημιουργήθηκε το 1992 και τώρα ενώνει έξι μετα-σοβιετικά κράτη: Ρωσία, Αρμενία, Λευκορωσία , Καζακστάν, Κιργιστάν και Τατζικιστάν. Είναι εύκολο να δούμε τη Ρωσία ως ηγετική δύναμη, αλλά αν αυτές οι άλλες χώρες θα βοηθήσουν σε μια ένοπλη σύγκρουση είναι συζητήσιμο.
Ενώ η Ρωσία θεωρεί επίσης τη Συρία ως στενό σύμμαχο - το μόνο που έχει αποκτήσει η Μόσχα είναι μια έρημο για να δοκιμάσει το στρατιωτικό της υλικό καθώς η Συρία αντιμετωπίζει έναν σχεδόν δεκαετή εμφύλιο πόλεμο. Η Συρία είναι σχεδόν ανίκανη να υποστηρίξει τη Ρωσία με σχεδόν οποιαδήποτε ικανότητα, εκτός από την παροχή στη Ρωσία ναυτικής εγκατάστασης στο εξωτερικό.
Η Ινδία έχει θεωρηθεί ως ένας άλλος πιθανός σύμμαχος, αλλά καθώς οι εντάσεις έχουν αυξηθεί μεταξύ του Νέου Δελχί και του Πεκίνου, η Μόσχα έχει περιέλθει σε δύσκολη θέση. Το να πλησιάσει πιο κοντά στον ένα θα αποξενώσει τον άλλο.
Η Ρωσία βρίσκεται σε μια παρόμοια αδέξια κατάσταση με την Τουρκία - η τελευταία μπορεί να είναι αγοραστής του υλικού της πρώτης, ιδίως με το αντιαεροπορικό σύστημα S-400 Triumf, αλλά η Μόσχα και η Άγκυρα υποστηρίζουν διαφορετικές πλευρές στον προαναφερθέντα Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο. Ομοίως, η Ρωσία και η Τουρκία έχουν υποθέσεις εδώ και αιώνες, ενώ το πιο σημαντικό, η Τουρκία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ.
Είναι απίθανο ακόμη και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να αλλάξει στρατιωτικούς εταίρους αφήνοντας το ΝΑΤΟ για να ενταχθεί με τη Ρωσία. Η Μόσχα σίγουρα δε θα έπρεπε να βοηθήσει την Τουρκία εάν η Άγκυρα βρεθεί σε πόλεμο με την Ελλάδα - ειδικά σε μια τέτοια σύγκρουση η Τουρκία θα μπορούσε να βρεθεί σε πόλεμο με όλο το ΝΑΤΟ εάν επικαλεσθεί το άρθρο 5.
Ιστορία κακών συμμαχιών
Από την ίδρυση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας υπό τον Μέγα Πέτρο, η Ρωσία ήταν στην πλευρά της νίκης πιο συχνά από ό,τι στην ηττημένη πλευρά - και κέρδισε κυρίως πολλά εδάφη με τις προσπάθειές της.
Ωστόσο, συχνά βρέθηκε σε πολύ κακές συμμαχίες. Το χειρότερο ήταν με την Αυστριακή Αυτοκρατορία, καθώς η Αυτοκρατορική Ρωσία βοήθησε τον σύμμαχό της κατά την Ουγγρική Επανάσταση του 1848. Χάρη στη ρωσική παρέμβαση, η επανάσταση συντρίφθηκε.
Ωστόσο, λιγότερο από μια δεκαετία αργότερα, όταν η Ρωσία βρέθηκε σε πόλεμο με τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Τουρκία και τη Σαρδηνία στον πόλεμο της Κριμαίας, ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Πρίγκιπας Φελίξ του Σβάρτσενμπεργκ αρνήθηκε να βοηθήσει. Δήλωσε διαβόητα, «Η Αυστρία θα καταπλήξει τον κόσμο με το μέγεθος της αχαριστίας της».
Αυτό με πολλούς τρόπους άναψε τη μεγάλη ασφάλεια που θα πυροδοτούσε τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η Ρωσία προχώρησε σε συμμαχία με τη Γαλλία. Ωστόσο, όταν η Ρωσία βρέθηκε σε πόλεμο με την Ιαπωνία, η Γαλλία παρέμεινε ουδέτερη. Κατά τη Βοσνιακή κρίση το 1908-09, η Γαλλία αρνήθηκε να στηρίξει τη Ρωσία εναντίον της Αυστρίας και της Γερμανίας. Αυτό που ενώνει τους Γάλλους και τους Ρώσους ήταν κοινό οικονομικό συμφέρον. Η Ρωσία προσπάθησε να εκβιομηχανιστεί και οι Γάλλοι επενδυτές παρείχαν το κεφάλαιο.
Ωστόσο, το σύστημα συμμαχίας στην Ευρώπη κατέληξε να διασφαλίσει ότι οποιαδήποτε μικρή σύγκρουση - όπως της Αυστρίας με τη Σερβία - θα ενέπλεκε την ήπειρο!
Μετά την πτώση της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, η Σοβιετική Ένωση απομονώθηκε. Ενώ Γάλλοι και Βρετανοί διπλωμάτες προσπάθησαν να σχηματίσουν στρατιωτική συμμαχία με τη Μόσχα εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας, οι Γερμανοί πρόσφεραν καλύτερους όρους και, εν συντομία, ο Στάλιν και ο Χίτλερ έγιναν οικονομικοί σύμμαχοι. Αυτό άλλαξε φυσικά το 1941 όταν οι Ναζί εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση.
Νέες συμμαχίες
Καθ 'όλη τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, οι Σοβιετικοί ήταν αρκετά ισχυροί φλερτάροντας τους συμμάχους τους. Ωστόσο, καθώς ο Ψυχρός Πόλεμος πλησίαζε τον Πρόεδρο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, πρότεινε να ενταχθεί η Σοβιετική Ένωση στο ΝΑΤΟ. Ενώ τότε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζέιμς Μπέικερ απέρριψε την ιδέα, επανήλθε στο προσκήνιο μερικές φορές από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Αντ 'αυτού, οι περισσότερες από τις δυνάμεις του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας είναι μέλη του ΝΑΤΟ, όπως και τα κράτη της Βαλτικής, ενώ η Ουκρανία θεωρείται εταίρος του ΝΑΤΟ αν όχι μέλος. Αυτό έχει αφήσει τη Ρωσία απομονωμένη, και ενώ η Μόσχα ήταν επιτυχής στην προσπάθειά της να ανακτήσει την Κριμαία (τοποθεσία του πολέμου με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία), ο ρωσικός στρατός δεν μπορούσε να επιχειρήσει να επεκταθεί χωρίς να διακινδυνεύσει έναν πόλεμο που δεν θα μπορούσε ποτέ να ελπίζει σε νίκη.
Αντ 'αυτού, η Ρωσία θα μπορούσε να στραφεί προς την Κίνα - αλλά όπως σημειώνεται αν έρθει ο πόλεμος, θα αποδειχθεί απλώς μια άλλη συμμαχία που δε θα προσφέρει στη Μόσχα πολλά παρά μόνο λόγια. Θα ήταν πολύ εύκολο να υποδηλώσουμε ότι η Κίνα δε θα δίσταζε να δείξει στον κόσμο την ευγνωμοσύνη της και αν ναι, κανείς δε θα εκπλαγεί.