Από τη μία το "καρότο” της διπλωματικής επαναπροσέγγισης Αιγύπτου-Τουρκίας. Και από την άλλη, το "μαστίγιο”, το οποίο ο στρατάρχης Αμπντελφάταχ αλ-Σίσι κραδαίνει πάντα σε ετοιμότητα. Τόσο στο επίπεδο της άμυνας, όσο και της ασφάλειας.
Από: capital.gr - Του Κώστα Ράπτη
Η Τουρκία βέβαια δεν κατονομάσθηκε κατά τα εγκαίνια της νέας ναυτικής βάσης της Αιγύπτου που πραγματοποιήθηκαν στο Σάββατο από τον ισχυρό άνδρα του Καΐρου. Όμως η νέα στρατηγική εγκατάσταση στις ακτές της Μεσογείου, 255 χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας, κοντά στα σύνορα με τη Λιβύη είναι προφανές ότι αποβλέπουν στην ενίσχυση "του βορείου και του δυτικού μετώπου”, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της αιγυπτιακής προεδρίας.
Το έμμεσο μήνυμα προς την χώρα του Ταγίπ Ερντογάν, η οποία προβάλλει στην Μεσόγειο το όραμα της "Γαλάζιας Πατρίδας” ενώ ταυτόχρονα έχει επέμβει στη λιβυκή κρίση με την ανάπτυξη στρατιωτών και μισθοφόρων, ήταν σαφές. Ίσως και προβοκατόρικο, αν συνυπολογίσει κανείς ότι η νέα βάση φέρει την ονομασία της "3ης Ιουλίου” σε ανάμνηση του πραξικοπήματος (συνοδευόμενου πάντως από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις) που έφερε στα πράγματα το 2013 τον Σίσι, εκθρονίζοντας τον εκλεκτό της Άγκυρας, πρόεδρο Μοχάμαντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Πόσω μάλλον που την τελετή των εγκαινίων της νέας ναυτικής βάσης παρακολούθησαν ο πρίγκηπας διάδοχος του Άμπου Ντάμπι και υπαρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, σεϊχης Μοχάμεντ μπιν Ζάγεντ αλ-Ναχιάν και ο επικεφαλής του συλλογικού προεδρείου της Λιβύης Μοχάμεντ αλ-Μένφι. Μάλιστα οι υψηλοί προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αποβατικές ασκήσεις, ρίψεις πυραύλων και πτώσεις αλεξιπτωτιστών, σε μία μεγάλη επίδειξη στην οποία συμμετείχαν δύο ελικοπτεροφόρα Mistral γαλλικής κατασκευής, ένα υποβρύχιο που αγοράστηκε από τη Γερμανία και δύο ιταλικής προελεύσεως φρεγάτες τύπου Fremm.
Με άλλα λόγια οι μεγάλοι περιφερειακοί ανταγωνιστές της Άγκυρας παραμένουν σε ετοιμότητα, κρατώντας πάντοτε το βλέμμα προσηλωμένο στις εξελίξεις της Λιβύης, την ίδια ώρα που φροντίζουν να κρατούν τους τόνους χαμηλά, όπως έδειξε χαρακτηριστικά και η απουσία από την τελετή του επικεφαλής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.
Η Αίγυπτος, ιδίως, έχει να χειριστεί ταυτοχρόνως δύο μείζονες προκλήσεις ασφαλείας: αυτήν που συνιστά η ενδυνάμωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Λιβύη, με τουρκική στήριξη, και την ακόμη μεγαλύτερη που είναι η επαπειλούμενη αναμέτρηση με την Αιθιοπία για το μεγάλο φράγμα του Γαλάζιου Νείλου. Επιπλέον, παραμένει το ισλαμιστικό αντάρτικο στη Χερσόνησο του Σινά.
Και πάντως το Κάιρο δεν έχει λόγους αυτή τη στιγμή να διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες που προέκυψαν στη Λιβύη μετά την δημιουργία της νέας κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ήδη τον Απρίλιο ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Μοστάφα Μαντομπούλι επισκέφθηκε την Τρίπολη, σε μία ένδειξη "λιωσίματος των πάγων”.
Εξίσου προσεκτική στάση είναι υποχρεωμένη όμως να τηρεί και η Άγκυρα, όπως φαίνεται και από την επίσημη σιωπή της απέναντι στην επικύρωση από αιγυπτιακό δικαστήριο στις 14 Ιουνίου της θανατικής καταδίκης 12 κορυφαίων στελεχών της Αιγυπτιακής Αδελφότητας για τον ρόλο τους στις διαδηλώσεις εναντίον του πραξικοπήματος Σίσι το 2013.
Κύκλοι του πολιτικού Ισλάμ εντός και εκτός Μουσουλμανικής Αδελφότητας εκφράζουν φόβους ότι κινδυνεύουν να πέσουν θύματα της επιχειρούμενης επαναπροσέγγισης Άγκυρας-Καΐρου και καταγγέλλουν ότι η πολιτική Ερντογάν καιροσκοπικά επιλέγει άλλοτε να τους υποστηρίξει και άλλοτε να τους εγκαταλείψει στο όνομα του τουρκικού εθνικού συμφέροντος με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στις εκάστοτε εγχώριες ανάγκες της τουρκικής πολιτικής ζωής.
"Δεν μας αρέσουν οι θανατικές καταδίκες αλλά ξέρουμε ότι υψώνοντας τη φωνή μας δεν θα σώσουμε αυτές τις ζωές. Ασφαλώς ο Ερντογάν δεν θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Σίσι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επέλθει εξομάλυνση. Αν δούμε τα αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης να μετριάζουν την αντι-τουρκική ρητορική τους, είμαστε έτοιμοι να τους συναντήσουμε [τους Αιγύπτιους ιθύνοντες] στα μισά του δρόμου” δήλωσε χαρακτηριστικά στο Al-Monitor διπλωματική πηγή της Τουρκίας.
Η Τουρκία βέβαια δεν κατονομάσθηκε κατά τα εγκαίνια της νέας ναυτικής βάσης της Αιγύπτου που πραγματοποιήθηκαν στο Σάββατο από τον ισχυρό άνδρα του Καΐρου. Όμως η νέα στρατηγική εγκατάσταση στις ακτές της Μεσογείου, 255 χιλιόμετρα δυτικά της Αλεξάνδρειας, κοντά στα σύνορα με τη Λιβύη είναι προφανές ότι αποβλέπουν στην ενίσχυση "του βορείου και του δυτικού μετώπου”, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση της αιγυπτιακής προεδρίας.
Το έμμεσο μήνυμα προς την χώρα του Ταγίπ Ερντογάν, η οποία προβάλλει στην Μεσόγειο το όραμα της "Γαλάζιας Πατρίδας” ενώ ταυτόχρονα έχει επέμβει στη λιβυκή κρίση με την ανάπτυξη στρατιωτών και μισθοφόρων, ήταν σαφές. Ίσως και προβοκατόρικο, αν συνυπολογίσει κανείς ότι η νέα βάση φέρει την ονομασία της "3ης Ιουλίου” σε ανάμνηση του πραξικοπήματος (συνοδευόμενου πάντως από μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις) που έφερε στα πράγματα το 2013 τον Σίσι, εκθρονίζοντας τον εκλεκτό της Άγκυρας, πρόεδρο Μοχάμαντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Πόσω μάλλον που την τελετή των εγκαινίων της νέας ναυτικής βάσης παρακολούθησαν ο πρίγκηπας διάδοχος του Άμπου Ντάμπι και υπαρχηγός των ενόπλων δυνάμεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, σεϊχης Μοχάμεντ μπιν Ζάγεντ αλ-Ναχιάν και ο επικεφαλής του συλλογικού προεδρείου της Λιβύης Μοχάμεντ αλ-Μένφι. Μάλιστα οι υψηλοί προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν αποβατικές ασκήσεις, ρίψεις πυραύλων και πτώσεις αλεξιπτωτιστών, σε μία μεγάλη επίδειξη στην οποία συμμετείχαν δύο ελικοπτεροφόρα Mistral γαλλικής κατασκευής, ένα υποβρύχιο που αγοράστηκε από τη Γερμανία και δύο ιταλικής προελεύσεως φρεγάτες τύπου Fremm.
Με άλλα λόγια οι μεγάλοι περιφερειακοί ανταγωνιστές της Άγκυρας παραμένουν σε ετοιμότητα, κρατώντας πάντοτε το βλέμμα προσηλωμένο στις εξελίξεις της Λιβύης, την ίδια ώρα που φροντίζουν να κρατούν τους τόνους χαμηλά, όπως έδειξε χαρακτηριστικά και η απουσία από την τελετή του επικεφαλής του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ.
Η Αίγυπτος, ιδίως, έχει να χειριστεί ταυτοχρόνως δύο μείζονες προκλήσεις ασφαλείας: αυτήν που συνιστά η ενδυνάμωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Λιβύη, με τουρκική στήριξη, και την ακόμη μεγαλύτερη που είναι η επαπειλούμενη αναμέτρηση με την Αιθιοπία για το μεγάλο φράγμα του Γαλάζιου Νείλου. Επιπλέον, παραμένει το ισλαμιστικό αντάρτικο στη Χερσόνησο του Σινά.
Και πάντως το Κάιρο δεν έχει λόγους αυτή τη στιγμή να διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες που προέκυψαν στη Λιβύη μετά την δημιουργία της νέας κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ήδη τον Απρίλιο ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Μοστάφα Μαντομπούλι επισκέφθηκε την Τρίπολη, σε μία ένδειξη "λιωσίματος των πάγων”.
Εξίσου προσεκτική στάση είναι υποχρεωμένη όμως να τηρεί και η Άγκυρα, όπως φαίνεται και από την επίσημη σιωπή της απέναντι στην επικύρωση από αιγυπτιακό δικαστήριο στις 14 Ιουνίου της θανατικής καταδίκης 12 κορυφαίων στελεχών της Αιγυπτιακής Αδελφότητας για τον ρόλο τους στις διαδηλώσεις εναντίον του πραξικοπήματος Σίσι το 2013.
Κύκλοι του πολιτικού Ισλάμ εντός και εκτός Μουσουλμανικής Αδελφότητας εκφράζουν φόβους ότι κινδυνεύουν να πέσουν θύματα της επιχειρούμενης επαναπροσέγγισης Άγκυρας-Καΐρου και καταγγέλλουν ότι η πολιτική Ερντογάν καιροσκοπικά επιλέγει άλλοτε να τους υποστηρίξει και άλλοτε να τους εγκαταλείψει στο όνομα του τουρκικού εθνικού συμφέροντος με το βλέμμα πάντοτε στραμμένο στις εκάστοτε εγχώριες ανάγκες της τουρκικής πολιτικής ζωής.
"Δεν μας αρέσουν οι θανατικές καταδίκες αλλά ξέρουμε ότι υψώνοντας τη φωνή μας δεν θα σώσουμε αυτές τις ζωές. Ασφαλώς ο Ερντογάν δεν θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Σίσι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να επέλθει εξομάλυνση. Αν δούμε τα αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης να μετριάζουν την αντι-τουρκική ρητορική τους, είμαστε έτοιμοι να τους συναντήσουμε [τους Αιγύπτιους ιθύνοντες] στα μισά του δρόμου” δήλωσε χαρακτηριστικά στο Al-Monitor διπλωματική πηγή της Τουρκίας.