Το υποβρύχιο Παπανικολής στο Αιγαίο Πέλαγος. Φωτογραφία Πολεμικό Ναυτικό
«Τα υποβρύχια του σουλτάνου: η γερμανική υπόθεση που συγκλονίζει την Ελλάδα» αναφέρει στον τίτλο της η ιταλική ιστοσελίδα it.insideover.com (κείμενο Lorenzo Vita).
Από: hellasjournal.com
Σημειώνει για την υπόθεση που θα μπορούσε να δυναμιτίσει την ασφάλεια της Ελλάδας:
Η Τουρκία έχει αναλάβει την επιλογή της «κατάδυσης» στη θάλασσα. Μια απόφαση που υπαγορεύεται όχι μόνο από την επιθυμία του Erdogan να δείξει τη δύναμή του στους αντιπάλους της Τουρκίας, ξεκινώντας από τους Έλληνες γείτονες, αλλά και για ζητήματα πολύ ρεαλιστικής φύσης.
Η θάλασσα, ιδίως η ανατολική Μεσόγειος, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός πολύ σημαντικού γεωπολιτικού παιχνιδιού που περιλαμβάνει αέριο, αγωγούς φυσικού αερίου, στρατιωτικές βάσεις και υποβρύχια καλώδια και το οποίο αποτελεί μέρος μιας από τις πιο ευαίσθητες περιοχές επίσης από στρατηγική και στρατιωτική άποψη.
Όλες οι εξουσίες εμπλέκονται λίγο-πολύ, τόσο οι περιφερειακές όσο και οι διεθνείς. Και η Τουρκία, η οποία για δεκαετίες φαίνεται να είναι ξένη προς τις θαλάσσιες προκλήσεις, έχει αναβαθμίσει τη στρατηγική της ατζέντα εστιάζοντας άμεσα στο στόλο.
Η ενίσχυση του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, ωστόσο, δεν ισχύει μόνο για επιφανειακά πλοία, αλλά και για υποβρύχια. Ένα στοιχείο που συχνά ξεχνιέται από τις άλλες μεσογειακές δυνάμεις και το οποίο αντίθετα κάνει μια ισχυρή επιστροφή υπό το φως της σημασίας που παίζει ο βυθός στις στρατηγικές όλων των χωρών.
Δεν είναι μόνο η συμβατική ικανότητα επίθεσης που καθιστά το υποβρύχιο θεμελιώδες συστατικό, όπως θα μπορούσε να ήταν ειδικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά είναι θεμελιώδες για μια σειρά ενεργειών που τα υποβρύχια μπορούν να εκτελέσουν και κυμαίνονται από την προστασία στρατηγικών υποδομών στα παρασκήνια μέχρι τις επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων και πληροφοριών, τόσο κατασκοπεία όσο και αντι-κατασκοπεία.
Αυτή η αλλαγή στην προοπτική του ρόλου των υποβρυχίων επηρεάζει την Τουρκία και την Ελλάδα, η οποία από την άλλη πλευρά του Αιγαίου κοιτάζει με φόβο τι συμβαίνει στα οπλοστάσια της Άγκυρας. Μια προσοχή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και από τον Economist , ο οποίος σε άρθρο του επανέλαβε την ελληνική ανησυχία για το τι κάνει ο Ερντογάν στο υποβρύχιο μέτωπο. Το Piri Reis θα είναι έτοιμο σύντομα, το πρώτο όχημα της νέας κατηγορίας Reis , της οποίας έχουν προγραμματιστεί συνολικά έξι πλοία.
Αυτά τα υποβρύχια είναι μια νέα έκδοση του γερμανικού U-214 του οποίου η ιδιαιτερότητα είναι να προχωρήσει χωρίς να χρειάζεται να πάει στην επιφάνεια για να έχει πρόσβαση στο οξυγόνο που τροφοδοτεί τον κινητήρα ντίζελ (η λεγόμενη αναερόβια πρόωση). Έτσι, το σκάφος μπορεί να πλοηγηθεί σε βάθος για εβδομάδες χωρίς να το δει και με σχεδόν καμία εκπομπή ήχου. Μια τεχνολογία στην οποία οι Γερμανοί έχουν επικεντρωθεί πολύ και η οποία περιλαμβάνει το γίγαντα Siemens πάνω απ ‘όλα.
Η Ελλάδα σίγουρα δεν είναι ανυπεράσπιστη σε αυτό το μέτωπο. Το έργο U-214 πωλήθηκε επίσης στην Ελλάδα, τόσο πολύ ώστε το Ελληνικό Ναυτικό διαθέτει τέσσερις μονάδες της τάξης Παπανικολής σε λειτουργία που είναι όλα εξοπλισμένα με αυτές τις τεχνολογίες.
Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία, ακολουθώντας τις συμφωνίες για την κατασκευή αυτών των οχημάτων σε τουρκικά ναυπηγεία και με την πώληση αυτής της τεχνολογίας και στην Άγκυρα, έχει ουσιαστικά εξαλείψει την υπεροχή της Αθήνας σε αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή.
Οι διάφορες κλιμακώσεις στην ανατολική Μεσόγειο έδειξαν ότι η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι πάντα πολύ υψηλή, ειδικά όταν πρόκειται για δικαιώματα στη θάλασσα. Και είναι σαφές ότι όταν η Τουρκία υιοθετεί αυτόν τον τύπο συστημάτων, ένα άλλο πρόβλημα προκύπτει για την Ελλάδα σε μια περιοχή όπου είναι ήδη ιδιαίτερα εκτεθειμένη σε απειλές.
Παρά τα ελληνικά αιτήματα για διακοπή στρατιωτικών εξαγωγών της ΕΕ στην Άγκυρα, Γερμανία- καθώς και η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία – επέλεξαν διαφορετική πορεία, επιβεβαιώνοντας εκ νέου τις συμφωνίες με την Ελλάδα και την Τουρκία.
Μια επιλογή που αποτελεί μέρος της γερμανικής στρατηγικής αποφυγής ρηγμάτων με τον Erdogan, τόσο για ζητήματα μετανάστευσης όσο και για στρατηγικούς και οικονομικούς λόγους (η συμφωνία αξίζει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ), αλλά η οποία επιβεβαίωσε επίσης ότι η πολεμική βιομηχανία του Βερολίνου είναι ουσιαστικά κεντρική στο θέατρο του το Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Γερμανία, όσον αφορά το υποβρύχιο στοιχείο, είναι μία από τις πραγματικές ευρωπαϊκές εξαγωγικές δυνάμεις. Και με τα συστήματά της μπορεί επίσης να εξισορροπήσει την πρόκληση για τη Μεσόγειο εκμεταλλευόμενη τον αγώνα για εξοπλισμό του ναυτικού στην Αθήνα και την Άγκυρα αφού έχει ήδη κάνει το χτύπημα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ.»
ΠΗΓΗ: it.insideover.com, του Lorenzo Vita – I sottomarini del Sultano: l’affare tedesco che agita la Grecia
Από: hellasjournal.com
Σημειώνει για την υπόθεση που θα μπορούσε να δυναμιτίσει την ασφάλεια της Ελλάδας:
Η Τουρκία έχει αναλάβει την επιλογή της «κατάδυσης» στη θάλασσα. Μια απόφαση που υπαγορεύεται όχι μόνο από την επιθυμία του Erdogan να δείξει τη δύναμή του στους αντιπάλους της Τουρκίας, ξεκινώντας από τους Έλληνες γείτονες, αλλά και για ζητήματα πολύ ρεαλιστικής φύσης.
Η θάλασσα, ιδίως η ανατολική Μεσόγειος, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός πολύ σημαντικού γεωπολιτικού παιχνιδιού που περιλαμβάνει αέριο, αγωγούς φυσικού αερίου, στρατιωτικές βάσεις και υποβρύχια καλώδια και το οποίο αποτελεί μέρος μιας από τις πιο ευαίσθητες περιοχές επίσης από στρατηγική και στρατιωτική άποψη.
Όλες οι εξουσίες εμπλέκονται λίγο-πολύ, τόσο οι περιφερειακές όσο και οι διεθνείς. Και η Τουρκία, η οποία για δεκαετίες φαίνεται να είναι ξένη προς τις θαλάσσιες προκλήσεις, έχει αναβαθμίσει τη στρατηγική της ατζέντα εστιάζοντας άμεσα στο στόλο.
Η ενίσχυση του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού, ωστόσο, δεν ισχύει μόνο για επιφανειακά πλοία, αλλά και για υποβρύχια. Ένα στοιχείο που συχνά ξεχνιέται από τις άλλες μεσογειακές δυνάμεις και το οποίο αντίθετα κάνει μια ισχυρή επιστροφή υπό το φως της σημασίας που παίζει ο βυθός στις στρατηγικές όλων των χωρών.
Δεν είναι μόνο η συμβατική ικανότητα επίθεσης που καθιστά το υποβρύχιο θεμελιώδες συστατικό, όπως θα μπορούσε να ήταν ειδικά κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά είναι θεμελιώδες για μια σειρά ενεργειών που τα υποβρύχια μπορούν να εκτελέσουν και κυμαίνονται από την προστασία στρατηγικών υποδομών στα παρασκήνια μέχρι τις επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων και πληροφοριών, τόσο κατασκοπεία όσο και αντι-κατασκοπεία.
Αυτή η αλλαγή στην προοπτική του ρόλου των υποβρυχίων επηρεάζει την Τουρκία και την Ελλάδα, η οποία από την άλλη πλευρά του Αιγαίου κοιτάζει με φόβο τι συμβαίνει στα οπλοστάσια της Άγκυρας. Μια προσοχή επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και από τον Economist , ο οποίος σε άρθρο του επανέλαβε την ελληνική ανησυχία για το τι κάνει ο Ερντογάν στο υποβρύχιο μέτωπο. Το Piri Reis θα είναι έτοιμο σύντομα, το πρώτο όχημα της νέας κατηγορίας Reis , της οποίας έχουν προγραμματιστεί συνολικά έξι πλοία.
Αυτά τα υποβρύχια είναι μια νέα έκδοση του γερμανικού U-214 του οποίου η ιδιαιτερότητα είναι να προχωρήσει χωρίς να χρειάζεται να πάει στην επιφάνεια για να έχει πρόσβαση στο οξυγόνο που τροφοδοτεί τον κινητήρα ντίζελ (η λεγόμενη αναερόβια πρόωση). Έτσι, το σκάφος μπορεί να πλοηγηθεί σε βάθος για εβδομάδες χωρίς να το δει και με σχεδόν καμία εκπομπή ήχου. Μια τεχνολογία στην οποία οι Γερμανοί έχουν επικεντρωθεί πολύ και η οποία περιλαμβάνει το γίγαντα Siemens πάνω απ ‘όλα.
Η Ελλάδα σίγουρα δεν είναι ανυπεράσπιστη σε αυτό το μέτωπο. Το έργο U-214 πωλήθηκε επίσης στην Ελλάδα, τόσο πολύ ώστε το Ελληνικό Ναυτικό διαθέτει τέσσερις μονάδες της τάξης Παπανικολής σε λειτουργία που είναι όλα εξοπλισμένα με αυτές τις τεχνολογίες.
Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία, ακολουθώντας τις συμφωνίες για την κατασκευή αυτών των οχημάτων σε τουρκικά ναυπηγεία και με την πώληση αυτής της τεχνολογίας και στην Άγκυρα, έχει ουσιαστικά εξαλείψει την υπεροχή της Αθήνας σε αυτήν τη συγκεκριμένη στιγμή.
Οι διάφορες κλιμακώσεις στην ανατολική Μεσόγειο έδειξαν ότι η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι πάντα πολύ υψηλή, ειδικά όταν πρόκειται για δικαιώματα στη θάλασσα. Και είναι σαφές ότι όταν η Τουρκία υιοθετεί αυτόν τον τύπο συστημάτων, ένα άλλο πρόβλημα προκύπτει για την Ελλάδα σε μια περιοχή όπου είναι ήδη ιδιαίτερα εκτεθειμένη σε απειλές.
Παρά τα ελληνικά αιτήματα για διακοπή στρατιωτικών εξαγωγών της ΕΕ στην Άγκυρα, Γερμανία- καθώς και η Ιταλία, η Μάλτα και η Ισπανία – επέλεξαν διαφορετική πορεία, επιβεβαιώνοντας εκ νέου τις συμφωνίες με την Ελλάδα και την Τουρκία.
Μια επιλογή που αποτελεί μέρος της γερμανικής στρατηγικής αποφυγής ρηγμάτων με τον Erdogan, τόσο για ζητήματα μετανάστευσης όσο και για στρατηγικούς και οικονομικούς λόγους (η συμφωνία αξίζει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ), αλλά η οποία επιβεβαίωσε επίσης ότι η πολεμική βιομηχανία του Βερολίνου είναι ουσιαστικά κεντρική στο θέατρο του το Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Γερμανία, όσον αφορά το υποβρύχιο στοιχείο, είναι μία από τις πραγματικές ευρωπαϊκές εξαγωγικές δυνάμεις. Και με τα συστήματά της μπορεί επίσης να εξισορροπήσει την πρόκληση για τη Μεσόγειο εκμεταλλευόμενη τον αγώνα για εξοπλισμό του ναυτικού στην Αθήνα και την Άγκυρα αφού έχει ήδη κάνει το χτύπημα στην Αίγυπτο και το Ισραήλ.»
ΠΗΓΗ: it.insideover.com, του Lorenzo Vita – I sottomarini del Sultano: l’affare tedesco che agita la Grecia