 |
| tillahrens / pixabay |
gatestoneinstitute.org - Amir Taheri / Παρουσίαση Freepen.gr
Όσον αφορά το πάρτι, η απάντηση είναι ναι.
Κατ 'αρχάς, το ΚΚΚ είναι το παλαιότερο κομμουνιστικό κόμμα που εξακολουθεί να έχει την εξουσία, και αυτό σε μια μεγάλη χώρα. Είναι επίσης το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στον κόσμο όσον αφορά τους αριθμούς, αμέσως μετά το BJP της Ινδίας ή το Λαϊκό Κόμμα. Επιπλέον, το Κ.Κ.Κ. έτρεξε ένα εντυπωσιακό οικονομικό πρόγραμμα που μετέτρεψε μια υπανάπτυκτη χώρα σε μια ταχέως εκσυγχρονισμένη δύναμη με παγκόσμιες ηγετικές φιλοδοξίες. Το πιο σημαντικό, ίσως, το Κ.Κ.Κ. έχει δημιουργήσει το μεγαλύτερο κράτος από την εποχή των Χαν στην ιστορία, κάτι που ακόμη και οι μεγαλύτεροι Κινέζοι αυτοκράτορες δεν πέτυχαν ποτέ.
Ωστόσο, βλέποντας τα πράγματα από μια ευρύτερη ιστορική γωνία, διαμορφώνεται μια διαφορετική αφήγηση.
Κατ 'αρχάς, το Κ.Κ.Κ. υπήρξε ένα όργανο για την αδίστακτη καταστολή από τότε που κατέλαβε την πλήρη εξουσία το 1949. Σύμφωνα με τις καλύτερες εκτιμήσεις, η λανθασμένη στρατηγική συλλογικοποίησης, ο διαδοχικός εκκαθαρισμός που πραγματοποίησε σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας, τους λιμούς που προκάλεσε ακούσια και πολλές φρικαλεότητες που στοίχισαν τουλάχιστον 80 εκατομμύρια ζωές. Η ζημιά που έκανε στην κινεζική κουλτούρα και λογοτεχνία κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Προλεταριακής Πολιτιστικής Επανάστασης ήταν τόσο μεγάλη όσο στα άυλα.
Δεκαετίες λανθασμένων πολιτικών στο Θιβέτ, το Σινγιάνγκ, τη Μαντζουρία και την Εσωτερική Μογγολία έχουν ξεπεράσει τις χειρότερες περιπτώσεις εθνικής καταστολής που καταγράφηκαν υπό διαδοχικές δυναστείες. Η πολιτική του ενός παιδιού, που ξεκίνησε από τον Μάο Τσε Τουνγκ, έχει δημιουργήσει προβλήματα που θα μπορούσαν να απαιτήσουν λύσεις από γενιές.
Η Κίνα δεν είχε το αντίστοιχο του 20ου Κογκρέσου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (CPSU) που εξέθεσε και καταδίκασε τη λατρεία της προσωπικότητας του Στάλιν και τα πολλά εγκλήματά του, πόσο μάλλον κάτι σαν τις δίκες της Νυρεμβέργης για να αποκαλύψει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές τον περασμένο αιώνα.
Το Κ.Κ.Κ. εγχύθηκε στην Κίνα ως ξένος ιός το 1921 όταν η Κομμουνιστική Διεθνής (Komintern) που δημιούργησε ο Λένιν για να «βάλει την Ανατολή στη φωτιά» εξάγοντας την επανάσταση Sτην Κίνα, μαζί με την Ινδία, την Κορέα, την Ιαπωνία και το Ιράν ως πανασιατική εξέγερση ενάντια στις «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις», κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία. Ο προϊστάμενος της Komintern, Ζινόβιεφ, απέστειλε αρκετούς εκπαιδευμένους προπαγανδιστές στις στοχευμένες χώρες για να διαδώσει το μπολσεβίκικο μήνυμα της «παγκόσμιας επανάστασης». Η αποστολή τους απέτυχε στο Ιράν, την Ινδία και την Ιαπωνία, αλλά ήταν επιτυχής στην Κίνα, στη συνέχεια έπεσε σε έναν φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο μεταξύ πολέμαρχων, και στην Κορέα όπου η δυναστεία Κιμ επρόκειτο να αποδειχθεί ως ένα ανθεκτικό asset.
Έτσι, για τις πρώτες δεκαετίες της ύπαρξής του, το Κ.Κ.Κ., που διοργάνωσε το πρώτο συνέδριο στις 23 Ιουλίου 1921, έπρεπε να παραμείνει όργανο σοβιετικής επιρροής. Χόρευε σε κάθε σοβιετική μελωδία, ακόμη και συμμαχώντας με το Εθνικό Κόμμα (Kuomintang) το οποίο, έχοντας στενούς δεσμούς με τη Μόσχα, έπρεπε να γείρει προς τη Δύση, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ κήρυττε έναν εθνικιστικό λόγο.
Στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε, το Κ.Κ.Κ., υποστηριζόμενο από σοβιετικά όπλα, χρήματα και «συμβούλους» επικράτησε. Λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, η νεοδημιουργηθείσα Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας εμπλέκεται σε έναν ιδεολογικό πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση, με μια σειρά συνοριακών συγκρούσεων στις οποίες έχασε έδαφος από τη Μόσχα.
Το Kuomintang (KMT), ο ηττημένος στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο, κατέληξε οδηγώντας ένα μικρό τμήμα της Κίνας, το νησί της Ταϊβάν (πρώην Formosa) στον καπιταλισμό και τη δημοκρατία, ενώ ο νικητής, το Κ.Κ.Κ., υιοθέτησε τον καπιταλισμό, αλλά μόνο στον υπηρεσία ενός όλο και πιο αυταρχικού πολιτικού συστήματος. Τα τελευταία χρόνια, το Κ.Κ.Κ. εγκατέλειψε τον δικό του «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» εγκαταλείποντας τη συλλογική ηγεσία και συγκεντρώνοντας την προεδρία της δημοκρατίας, τη γενική γραμματεία του κόμματος και την προεδρία της Στρατιωτικής Επιτροπής που ελέγχει τις ένοπλες δυνάμεις και τις υπηρεσίες ασφαλείας σε έναν άνδρα: Xi Jinping.
Η θεωρία ότι η οικονομική ανάπτυξη οδηγεί αναπόφευκτα στον εκδημοκρατισμό αποδείχθηκε λανθασμένη, τουλάχιστον προς το παρόν. Αντ 'αυτού, ο Πρόεδρος Xi, επισημαίνοντας την επιτυχία της Κίνας να αφήνει πίσω τις μεγάλες δυτικές δημοκρατίες σε ορισμένους επιστημονικούς και τεχνολογικούς τομείς, περιγράφει τώρα τον εκδημοκρατισμό ως εμπόδιο για την περαιτέρω οικονομική και τεχνολογική πρόοδο. Οι εσωτερικές πολιτικές και πολιτιστικές διαμάχες σε ορισμένες μεγάλες δημοκρατίες, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες με την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ και τη Μεγάλη Βρετανία με την εξέγερση του Brexit, παρουσιάζονται ως τόσες πολλές προειδοποιήσεις σε όσους θέλουν η Κίνα να κινηθεί προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Ο πρώτος στόχος του ΚΚΚ ήταν να διαλύσει τη δομή του κινεζικού κράτους καθώς είχε διαμορφωθεί για περισσότερα από 2.000 χρόνια ιστορίας. Η συστηματική καταστροφή του mandarinate (η παραδοσιακή κρατική γραφειοκρατία) εμπνευσμένη από το σύνθημα του Mao Zedong "Καταστρέψτε το παλιό για να χτίσετε το νέο" επεκτάθηκε σε ξεριζωμό αιώνων παραδοσιακής τέχνης, λογοτεχνίας, μουσικής, δράματος και κοινωνικών ειδών και την αντικατάστασή τους από μια συνθετική κουλτούρα ανάπηρη από τις αντιφάσεις του.
Το Κ.Κ.Κ. ξεκίνησε με μια χούφτα αυτοαγαπημένων αστικών διανοουμένων που αναζήτησαν εξουσία προσελκύοντας μια αγροτιά που δύσκολα γνώριζαν. Έναν αιώνα αργότερα, καθοδηγείται από μια άλλη χούφτα αυτορυθμιζόμενων διανοουμένων που διατηρούν την εξουσία τους με την υποστήριξη μιας νέας τάξης πλούσιων επιχειρηματιών που δυσκολεύονται να ελέγξουν.
Παρόλα αυτά, ο ψευδο-ιδεολογικός τάφος του Μάο Τσεντόνγκ, το Κ.Κ.Κ., που πάντα θεωρούσαν οι ηγέτες του ως μέσο για την εξουσία, δεν είχε ποτέ ιδεολογία. Μετά από δεκαετίες δίκης και κυρίως σφάλματος, παραδόθηκε σε έναν γραφειοκρατικό πραγματισμό που ασχολείται κυρίως με αυτό που ονομάζει «οικονομική επιτυχία». Ωστόσο, αγνοεί το γεγονός ότι η ποσοτική αλλαγή αναμένεται να οδηγήσει σε ποιοτικό μετασχηματισμό και ότι η αναδυόμενη κινεζική κοινωνία είναι απίθανο να παραμείνει ικανοποιημένη με το καθεστώς, τον αυθαίρετο κανόνα και την καταστολή.
Το Κ.Κ.Κ. μπορεί να είναι περήφανο για την οικονομική του επιτυχία μετά τις μεταρρυθμίσεις του Ντενγκ Σιαόπινγκ, αλλά γιορτάζει την εκατοντάδα του με «στρατόπεδα επανεκπαίδευσης» στο Σινγιάνγκ (Ανατολικό Τουρκεστάν), καταστολή στο Χονγκ Κονγκ και παιδαριώδεις αλλά επικίνδυνες αυτοκρατορικές φυλετικές δραστηριότητες σε γειτονικές θάλασσες. Με την πιθανή εξαίρεση του Πακιστάν, η Λαϊκή Δημοκρατία έχει κακές σχέσεις με σχεδόν όλους τους γείτονές της που περιπλέκονται από παλιές αλλά αναζωπυρωμένες αντιρεαλιστικές διαφορές.
Στο εσωτερικό, η αυξανόμενη εξάρτηση του Κ.Κ.Κ. από ψευδο-εθνικιστικά και ξενοφοβικά κέντρα δεν μπορεί να κρύψει την ιδεολογική του κενότητα. Σήμερα, η κινεζική κοινωνία, που ωθείται από την οικονομική επιτυχία, κινείται προς μεγαλύτερη διαφάνεια στον σύγχρονο κόσμο, ενώ το ΚΚΚ κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση υιοθετώντας μια αλαζονική στάση αυτο-απομόνωσης.
Όσον αφορά την οικονομική δύναμη και τη λαϊκή δίψα για πρόοδο, η Κίνα σήμερα είναι ένας κολοσσός. Αυτός ο κολοσσός, ωστόσο, έχει ένα πόδι από πηλό σε έναν εκατονταετές Κ.Κ.Κ. Χαρούμενα γενέθλια!