 |
| SAVA86 / pixabay |
Περικλής Νεάρχου,
Πρέσβυς ε. τ.
Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει η βολιδοσκόπηση της Τζέιν Χώλ Λούτ. Υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αυτοδιοικούμενη κοινοτική περιοχή και εξίσωση της με το ψευδοκράτος, που θα αναγνωριζόταν, σε μια τέτοια περίπτωση, σε παρόμοια και ισότιμη αυτοδιοικούμενη περιοχή. Με απλά λόγια, αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ακύρωση του ψηφίσματος 186 του 1964, με το οποίο το Συμβούλιο Ασφαλείας ανεγνώρισε και στήριξε την Κυπριακή Δημοκρατία, το 1964, που ήθελαν να καταλύσουν Τουρκία και Μ. Βρετανία, με πρόσχημα την αποχώρηση από το κράτος των Τουρκοκυπρίων. Ακύρωση επίσης των ψηφισμάτων 550 και 641, με τα οποία το Συμβούλιο Ασφαλείας κατεδίκασε την ανακήρυξη χωριστού Τουρκοκυπριακού κράτους, το 1983.
Υπενθυμίζεται ότι την ακύρωση των παραπάνω ψηφισμάτων και την αποδοχή δυο ισοτίμων και ισοκυριάρχων κρατών ζήτησε, κατά την πρόσφατη Πενταμερή Διάσκεψη στη Γενεύη, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ. Ο τελευταίος τα έθεσε μάλιστα ως όρους και ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε περαιτέρω διαπραγμάτευση και τη σύγκληση νέας Πενταμερούς. Τι σημαίνει σε συσχετισμό με αυτό η βολιδοσκόπηση της Τζέιν Χωλ Λούτ;
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, χειραγωγούμενος απροκάλυπτα από τη Βρετανική διπλωματία, δήλωσε μεν τυπικά στη Γενεύη ότι οι προτάσεις Τατάρ είναι εκτός των συμφωνημένων παραμέτρων, αλλά ανέθεσε από την άλλη στην Τζέιν Χώλ Λούτ να βολιδοσκοπήσει την Ελληνική πλευρά για να διαπιστώσει κατά πόσο θα ήταν δυνατό να "τετραγωνισθεί ο κύκλος" και να χωρέσουν οι Τουρκικές αξιώσεις σε μια δήθεν ομοσπονδιακή φόρμουλα, η οποία θα ήταν, στην πραγματικότητα, συνομοσπονδία δυο συνιστώντων κρατών. Την αναζήτηση μιας τέτοιας φόρμουλας είχε υπογραμμίσει στη Γενεύη ο Βρετανός εκπρόσωπος, επιδιώκοντας την αποτροπή ενός οριστικού ναυαγίου της στρατηγικής των Πενταμερών και τη διατήρηση του εγκλωβισμού της Κύπρου στην αυτοκαταστροφική αυτή πολιτική.
Ο ύποπτος ρόλος που διαδραματίζει ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες διεφάνη ήδη από την Ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής, στις Βρυξέλλες, όπου προσεκάλεσε τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ερσίν Τατάρ "για διαβουλεύσεις". Προφανώς, πραγματικός στόχος της προσκλήσεως ήταν η διπλωματική του αναβάθμιση και η προώθηση των σχέσεων του με την Ευρωπαϊκή ηγεσία. Περιέργως, προέκυψε και τυχαία συνάντησή του, στην υπόγεια κουζίνα του ξενοδοχείου, με τον Ελληνα Πρωθυπουργό.
Η Τουρκική πλευρά, επικουρούμενη από τη Βρετανική, αρνήθηκε να δεχθεί την παρουσία εκπροσώπου της ΕΕ στην Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης. Η Τουρκική πλευρά απαιτεί η ΕΕ να αποστασιοποιηθεί από τη σημερινή της θέση, που αναγνωρίζει την Κύπρο ως ένα κράτος, ισότιμο μέλος και ν' αναγνωρίσει ότι υπάρχουν στην Κύπρο δυο "ίσα" μέρη. Εάν, βεβαίως, η Κύπρος έσπευδε ν' ανταποκριθεί θετικά στις βολιδοσκοπήσεις γι' αναφορά από τον Γκουτέρες σε δυο "αυτοδιοικούμενες" περιοχές, δεν θα υπήρχε τότε για την ηγεσία των Βρυξελλών κανένα πρόβλημα.
Καθοδηγούμενος από τη Βρετανική πολιτική, ο Γ. Γραμματέας του ΟΗΕ συμπεριφέρεται κατά τρόπο ανάξιο και ανάρμοστο του αξιώματός του και προσπαθεί να υπονομεύσει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας για την Κύπρο, αντί να υπερμαχει για την εφαρμογή τους, όπως είναι δεοντολογικά ο ρόλος του. Ο συντονισμός, που προσπαθεί να επιτύχει με την ΕΕ, με πρόσχημα την εντολή που έχει από το Συμβούλιο Ασφαλείας για προσφορά καλών υπηρεσιών στο Κυπριακό, αποσκοπεί στην υπόσκαψη του ερείσματος που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία ως χώρα - μέλος της ΕΕ. Η υπόσκαψη διευκολύνεται, δυστυχώς, από την ασυνάρτητη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της Κυπριακής ηγεσίας, η οποία δέχθηκε άκριτα να συμμετέχει σε Πενταμερείς όχι ως Κυπριακή Δημοκρατία η και ως Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά μόνο ως κοινότητα. Δέχθηκε επίσης την αξίωση της Τουρκικής πλευράς να μη υπάρχει εκπρόσωπος της ΕΕ, για να μη υποδηλώνεται εμμέσως η ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία είναι χώρα - μέλος της ΕΕ.
Όσο και αν ακούγεται παράλογο και παρανοϊκό, χρησιμοποιείται η σύμπραξη της Ελληνικής πλευράς στην πολιτική των Πενταμερών Διασκέψεων για την υπονόμευση των θεμελιακών ερεισμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, που είναι τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που αναφέρθηκαν και η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με όλο το νόμιμο έδαφός της, περιλαμβανομένης δηλαδή και της κατεχόμενης Κύπρου. Αντί το γεγονός αυτό ν' αποτελέσει στρατηγικό όπλο κατά της Τουρκικής κατοχής Ευρωπαϊκού εδάφους, επιχειρείται η ανάστροφη χρησιμοποίησή του για την αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση δυο "ίσων" μερών και την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για την εξέλιξη αυτή δεν είναι, δυστυχώς, άμοιρη η Ελληνική πλευρά. Η απόρριψη του σχεδίου Ανάν και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το 2004, δημιούργησε μια νέα στρατηγική κατάσταση, την οποία η Ελληνική πλευρά έπρεπε να αξιοποιήσει. Η Ελληνική πλευρά δεν είχε κανένα λόγο να επανέλθει και μετά το 2004 στη λογική της διζωνικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, που παραπέμπει σε δυο συνιστώντα κράτη, κατάλυση της δημοκρατικής αρχής και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το τι σημαίνει διζωνική ομοσπονδία, το είδαμε διατυπωμένο, κατά πολύ συγκεκριμένο τρόπο, στο σχέδιο Ανάν. Η απόρριψη του σχεδίου από το λαό σήμαινε επομένως απόρριψη και της διζωνικής ομοσπονδίας. Αναφορά για την εσωτερική, συνταγματική πτυχή του Κυπριακού, θα έπρεπε να είναι εφεξής το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, που αποτελεί και συμβατικό δίκαιο για τις χώρες - μέλη. Βασική αναφορά για την εξωτερική πτυχή, θα έπρεπε να είναι ο αγώνας κατά της Τουρκικής κατοχής μέρους του εδάφους μιας χώρας - μέλους, που είναι και Ευρωπαϊκό έδαφος. Η αποχώρηση του ΑΚΕΛ από τη συμμαχία με το ΔΗΚΟ του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου και η εκλογή Χριστόφια ως Προέδρου στις εκλογές του 2008, επανέφερε σταδιακά το Κυπριακό στην ίδια τροχιά, όπως και πριν το δημοψήφισμα του 2004. Ο νέος Πρόεδρος ήταν υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν και είχε πει τότε, μετά την απόρριψη του, για να δικαιολογήσει την αρνητική, ψήφο του ΑΚΕΛ, ότι "ψηφίσαμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι".
Η νέα Κυβέρνηση του ΑΚΕΛ προέβαλε, με μεγάλο θόρυβο, την πολιτική της "προσεγγίσεως με τους Τουρκοκυπρίους", ως βάση για τη "λύση" του Κυπριακού, προσδίδοντας στην προσέγγιση αυτή ιδεολογικό άρωμα διεθνιστικής δήθεν πολιτικής. Μήπως όμως τελικά "η προσέγγιση με τους τουρκοκυπρίους" ήταν και προσέγγιση με τον Αττίλα;
Στις 23 Μαϊού 2008, ο Δημήτρης Χριστόφιας, με την ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, υπέγραψε συμφωνία με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ για τη "λύση" του Κυπριακού. Στο κοινό ανακοινωθέν γινόταν αναφορά σε "συνιστώντα κράτη" και σε διζωνική ομοσπονδία με "πολιτική ισότητα".
Ένα χρόνο μετά, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, όπως υπενθύμισε προσφάτως στον 'Φιλελεύθερο "της Κύπρου ο αρθρογράφος Αρίστος Μιχαηλίδης, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα" Καθημερινή "της Κύπρου, στην οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε, χωρίς να διαψευσθεί, ότι" επειδή η Ελληνική πλευρά δεν δέχεται να δημιουργήσουμε συνομοσπονδία, για να διατηρήσουμε την εποικοδομητική ασάφεια, χρησιμοποιούμε τον όρο διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, με μια διεθνή προσωπικότητα καθώς και ένα Τουρκοκυπριακό συνιστων κράτος ίσου καθεστώτος ".
Με την πολιτική του ΑΚΕΛ και υπό την κοινή εύνοια του ξένου παράγοντα, κατ ' εξοχήν του Βρετανικού, συνασπίσθηκε σε κοινή γραμμή και το ΔΗΣΥ, που είναι σήμερα το κυβερνών κόμμα. Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων συμφωνούν και παραπλανούν από κοινού τον Κυπριακό λαό ότι διαπραγματεύονται δήθεν λύση ομοσπονδίας ενώ, στην πραγματικότητα, συζητούν συνομοσπονδία δυο συνιστώντων κρατών. Έτσι γίνεται αντιληπτό το θράσος της Τζέιν Χώλ Λούτ και του Αντόνιο Γκουτέρες.
Προβάλλεται ως μόνιμο άλλοθι γι' αυτό το εδαφικό. Ότι θα σώσουμε δήθεν, με την πολιτική αυτή, πότε την Καρπασία, πότε το Μόρφου και τώρα την Αμμόχωστο, της οποίας προωθεί θρασύτατα ο Ερντογάν τον εποικισμό, περιφρονώντας και αγνοώντας τα σχετικά με την Αμμόχωστο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Πώς θα υπερασπισθεί όμως την Αμμόχωστο μια απαξιωμένη, ενδοτική ηγεσία, που μετέτρεψε, με την πολιτική της, το Κυπριακό από πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό πρόβλημα και δέχεται να συζητά την αυτοκατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας για δήθεν "λύση" του Κυπριακού;
Η Κύπρος, ενώ έχει σήμερα ισχυρές στρατηγικές συμμαχίες και είναι χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως έφτασε κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, με ευθύνη των αναξίων ηγεσιών της και την πολιτική αποστασιοποιήσεως της Ελληνικής Κυβερνήσεως, όταν η Άγκυρα προετοιμάζει τελική έφοδο για τη κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υπαγωγή ολόκληρης της Κύπρου στον γεωπολιτικό της έλεγχο. Γιατί συζητά ακόμη η Ελληνική πλευρά συμμετοχή σε νέα Πενταμερή Διάσκεψη, με του απαράδεκτους όρους που έθεσε η Τουρκική πλευρά για προκαταρκτική αναγνώριση του ψευδοκράτους και αυτοκατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας;