Όχι άλλα συνθήματα κύριοι. Όχι άλλους θρήνους για απόκρυψη της ανικανότητας και των αδυναμιών σας. Όχι άλλες κορώνες και ανυπόστατους λόγους.
Από: philenews.com - Φρίξος Δαλίτης
Όχι άλλες ανυπόστατες και άνευ αντικειμένου εκτιμήσεις. Η ελπίδα δεν εξαγοράζεται πλέον και ο χρόνος δεν αποκοιμίζει τον πόθο. Η ώρα της αλήθειας είναι τώρα για την Αμμόχωστο. Η ώρα της αποκάλυψης είναι τώρα. Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο. Οι ευθύνες βαραίνουν διαχρονικά όλους, μα το βάρος της στιγμής βαραίνει την παρούσα Κυβέρνηση. Τον Νίκο Αναστασιάδη ως επικεφαλής αυτής της Κυβέρνησης και τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως υπουργό Εξωτερικών. Αυτοί είναι που τώρα θα πρέπει να μπουν μπροστά και να δώσουν απαντήσεις. Όχι μέσα από ομιλίες και διπλωματία των δημοσίων σχέσεων αλλά μέσα από πράξεις. Τα πάντα στην πολιτική κρίνονται εκ του αποτελέσματος και τα αποτελέσματα αυτή τη στιγμή είναι αμείλικτα. Δεν είναι ώρα για ευθύνες και ούτε θα ανατρέξουμε στο παρελθόν –μακρινό ή πρόσφατο– για το θέμα της Αμμόχωστου ή γενικότερα για τους χειρισμούς στο Κυπριακό.
Ούτε ασφαλώς παραγνωρίζεται, αλλά ούτε και υποβαθμίζεται ο ρόλος και οι επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό. Το θέμα όμως είναι κάποια στιγμή να μπορέσουμε να κάνουμε μια ειλικρινή αυτοκριτική. Όχι για να ανταλλάξουμε κατηγορίες και να επιρρίψουμε ευθύνες. Αλλά για να δούμε και να πούμε τι στο διάολο έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε επί της ουσίας για να ανατρέψουμε τα δεδομένα που έχει δημιουργήσει στην Κύπρο η τουρκική εισβολή. Τι έχουμε κάνει λοιπόν και τι έχουμε πετύχει όλα αυτά τα χρόνια; Πώς το δίκαιο μας στο πέρασμα του χρόνου φαντάζει να έχει ξεθωριάσει στα μάτια των τρίτων ή έστω δεν αγγίζει πλέον τις ευαισθησίες τους πέραν από τις τυπικές και στερεότυπες επαναδιατυπώσεις όρων και αναφορών σε εκθέσεις και δηλώσεις που μας γαργαλούν τα αυτιά. Έτσι, για να τις διαβάζουμε και να αυτοϊκανοποιούμαστε σε τηλεοπτικά πάνελ και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Επί της ουσίας όμως, 47 χρόνια η κατοχή είναι εκεί και στο πέρασμα του χρόνου άρχισε να απενοχοποιείται και να κανονικοποιείται ως ένα δεδομένο. Βήμα- βήμα, παγιώθηκε μία κατάσταση πραγμάτων για την οποία αποδειχθήκαμε ως κράτος, ως πολίτες, αλλά πρώτιστα ως πολιτική ηγεσία ανίκανοι να ανατρέψουμε. Ανίκανοι αλλά και δειλοί. Κάναμε παντιέρα και δόγμα την αναφορά περί μακροχρόνιου αγώνα του Μακαρίου και κρυφτήκαμε πίσω από αυτό. Αλήθεια, πόσο βολική ήταν πολλές φορές η τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα; Ποια ήταν όμως η απάντηση μας σε αυτή;
Η Αμμόχωστος χάνεται και μαζί και η Κύπρος. Μαζί της χάνεται και η Κερύνεια και η Μόρφου. Μαζί της χάνεται και η αξιοπρέπεια ενός λαού που ξεδιάντροπα τον έχετε στιγματίσει με ηττοπάθεια.
Αλήθεια κύριοι, κοιμάστε τα βράδια με ήσυχη τη συνείδησή σας; Κοιμάστε τα βράδια ικανοποιημένοι με τα όσα έχετε ή δεν έχετε πράξει για να αποσοβήσετε την καταστροφή που ερχόταν; Τι θα μας πείτε τώρα; Για τον Σουλτάνο Ερντογάν που κωφεύει στις διεθνείς υποδείξεις; Μα γιατί να μην κωφεύει;
«Δεν πρόκειται να γίνουν αποδεχτές οι απαράδεχτες ενέργειες και αξιώσεις της Τουρκίας», ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην ομιλία του στην καθιερωμένη εκδήλωση καταδίκης της εισβολής, την Τετάρτη το βράδυ. Αυτό έλειψε κιόλας να γίνουν αποδεχτές. Αλλά το θέμα δεν είναι τι θα δηλώσουμε ότι αποδεχόμαστε και τι όχι, αλλά το τι θα πράξουμε για να αποτρέψουμε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο; Υπάρχει πλάνο; Είμαστε έτοιμοι να επιδείξουμε την αποφασιστικότητά μας στην πράξη;
Πρόεδρε, είμαι σίγουρος ότι θυμάστε και μνημονεύετε συχνά τον Γλαύκο Κληρίδη. Απλά σας υπενθυμίζω τον όρκο των Αθηναίων εφήβων της αρχαίας Ελλάδας που ο Γλαύκος Κληρίδης καθιέρωσε ως μότο της παράταξης του ΔΗΣΥ από ιδρύσεώς του: «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω»… Φροντίστε Πρόεδρε και εσείς προσωπικά και όλοι σας να μην παραδώσετε στις επόμενες γενιές μικρότερη πατρίδα…
Όχι άλλες ανυπόστατες και άνευ αντικειμένου εκτιμήσεις. Η ελπίδα δεν εξαγοράζεται πλέον και ο χρόνος δεν αποκοιμίζει τον πόθο. Η ώρα της αλήθειας είναι τώρα για την Αμμόχωστο. Η ώρα της αποκάλυψης είναι τώρα. Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο. Οι ευθύνες βαραίνουν διαχρονικά όλους, μα το βάρος της στιγμής βαραίνει την παρούσα Κυβέρνηση. Τον Νίκο Αναστασιάδη ως επικεφαλής αυτής της Κυβέρνησης και τον Νίκο Χριστοδουλίδη ως υπουργό Εξωτερικών. Αυτοί είναι που τώρα θα πρέπει να μπουν μπροστά και να δώσουν απαντήσεις. Όχι μέσα από ομιλίες και διπλωματία των δημοσίων σχέσεων αλλά μέσα από πράξεις. Τα πάντα στην πολιτική κρίνονται εκ του αποτελέσματος και τα αποτελέσματα αυτή τη στιγμή είναι αμείλικτα. Δεν είναι ώρα για ευθύνες και ούτε θα ανατρέξουμε στο παρελθόν –μακρινό ή πρόσφατο– για το θέμα της Αμμόχωστου ή γενικότερα για τους χειρισμούς στο Κυπριακό.
Ούτε ασφαλώς παραγνωρίζεται, αλλά ούτε και υποβαθμίζεται ο ρόλος και οι επιδιώξεις της Τουρκίας στο Κυπριακό. Το θέμα όμως είναι κάποια στιγμή να μπορέσουμε να κάνουμε μια ειλικρινή αυτοκριτική. Όχι για να ανταλλάξουμε κατηγορίες και να επιρρίψουμε ευθύνες. Αλλά για να δούμε και να πούμε τι στο διάολο έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε επί της ουσίας για να ανατρέψουμε τα δεδομένα που έχει δημιουργήσει στην Κύπρο η τουρκική εισβολή. Τι έχουμε κάνει λοιπόν και τι έχουμε πετύχει όλα αυτά τα χρόνια; Πώς το δίκαιο μας στο πέρασμα του χρόνου φαντάζει να έχει ξεθωριάσει στα μάτια των τρίτων ή έστω δεν αγγίζει πλέον τις ευαισθησίες τους πέραν από τις τυπικές και στερεότυπες επαναδιατυπώσεις όρων και αναφορών σε εκθέσεις και δηλώσεις που μας γαργαλούν τα αυτιά. Έτσι, για να τις διαβάζουμε και να αυτοϊκανοποιούμαστε σε τηλεοπτικά πάνελ και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Επί της ουσίας όμως, 47 χρόνια η κατοχή είναι εκεί και στο πέρασμα του χρόνου άρχισε να απενοχοποιείται και να κανονικοποιείται ως ένα δεδομένο. Βήμα- βήμα, παγιώθηκε μία κατάσταση πραγμάτων για την οποία αποδειχθήκαμε ως κράτος, ως πολίτες, αλλά πρώτιστα ως πολιτική ηγεσία ανίκανοι να ανατρέψουμε. Ανίκανοι αλλά και δειλοί. Κάναμε παντιέρα και δόγμα την αναφορά περί μακροχρόνιου αγώνα του Μακαρίου και κρυφτήκαμε πίσω από αυτό. Αλήθεια, πόσο βολική ήταν πολλές φορές η τουρκική αδιαλλαξία και επιθετικότητα; Ποια ήταν όμως η απάντηση μας σε αυτή;
Η Αμμόχωστος χάνεται και μαζί και η Κύπρος. Μαζί της χάνεται και η Κερύνεια και η Μόρφου. Μαζί της χάνεται και η αξιοπρέπεια ενός λαού που ξεδιάντροπα τον έχετε στιγματίσει με ηττοπάθεια.
Αλήθεια κύριοι, κοιμάστε τα βράδια με ήσυχη τη συνείδησή σας; Κοιμάστε τα βράδια ικανοποιημένοι με τα όσα έχετε ή δεν έχετε πράξει για να αποσοβήσετε την καταστροφή που ερχόταν; Τι θα μας πείτε τώρα; Για τον Σουλτάνο Ερντογάν που κωφεύει στις διεθνείς υποδείξεις; Μα γιατί να μην κωφεύει;
«Δεν πρόκειται να γίνουν αποδεχτές οι απαράδεχτες ενέργειες και αξιώσεις της Τουρκίας», ανέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στην ομιλία του στην καθιερωμένη εκδήλωση καταδίκης της εισβολής, την Τετάρτη το βράδυ. Αυτό έλειψε κιόλας να γίνουν αποδεχτές. Αλλά το θέμα δεν είναι τι θα δηλώσουμε ότι αποδεχόμαστε και τι όχι, αλλά το τι θα πράξουμε για να αποτρέψουμε αυτή την κατάσταση. Υπάρχει ουσιαστικό σχέδιο; Υπάρχει πλάνο; Είμαστε έτοιμοι να επιδείξουμε την αποφασιστικότητά μας στην πράξη;
Πρόεδρε, είμαι σίγουρος ότι θυμάστε και μνημονεύετε συχνά τον Γλαύκο Κληρίδη. Απλά σας υπενθυμίζω τον όρκο των Αθηναίων εφήβων της αρχαίας Ελλάδας που ο Γλαύκος Κληρίδης καθιέρωσε ως μότο της παράταξης του ΔΗΣΥ από ιδρύσεώς του: «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω»… Φροντίστε Πρόεδρε και εσείς προσωπικά και όλοι σας να μην παραδώσετε στις επόμενες γενιές μικρότερη πατρίδα…