Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίστηκε για πολλοστή φορά αμετανόητος, διχαστικός, αναξιόπιστος και εκτός τόπου και χρόνου να δίνει συγχαρητήρια στον εαυτό του για τη διαχείριση της πανδημίας.
Για να μην παραδεχθεί πως απέτυχε στο στόχο για 70% ανοσία ως τον Ιούνιο, απλά τον αναδιατυπώνει με λαθροχειρίες, μιλώντας για εμβολιασμό του 70% ως το τέλος του καλοκαιριού, λες και έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
Πέρα από τον εμβολιασμό των υγειονομικών, ο οποίος αποτελεί μονόδρομο για την προστασία των ασθενών, ανακοίνωσε πως οι κλειστοί χώροι στην εστίαση θα λειτουργούν μόνο για τους εμβολιασμένους, πετώντας πάλι το μπαλάκι της αποτυχίας του στους καταστηματάρχες. Επιμένει στα διχαστικά προνόμια των εμβολιασμένων, όταν έχει εμβολιαστεί μόνο το 45% των πολιτών σε μεγάλο βαθμό με δική του υπαιτιότητα.
Διότι ο κ. Μητσοτάκης ξέρει πολύ καλά και ότι έχει αποτύχει και ότι έχει χάσει την αξιοπιστία του και ότι δεν μπορεί να πείσει κανέναν, γιατί πλέον δεν τον ακούνε οι πολίτες. Προσπαθεί απλά να επιπλεύσει σπέρνοντας το διχασμό.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ
Η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρωθυπουργός επιχειρούν ξανά -με όχημα αυτή τη
φορά τον “υποχρεωτικό εμβολιασμό”- να μετακυλίσουν στο λαό την κύρια
ευθύνη για την εξέλιξη της πανδημίας και τις καθυστερήσεις στα ποσοστά
του εμβολιασμού, αλλά και να δημιουργήσουν όρους “κοινωνικού
αυτοματισμού”, προκειμένου να κρύψουν τις εγκληματικές τους ευθύνες.
Η ανακοίνωση μέτρων “υποχρεωτικότητας”, που ξεκινάει στην Ελλάδα και σ’ άλλες χώρες της ΕΕ, φανερώνει την υποκρισία των κυβερνήσεων, οι οποίες την ίδια στιγμή αρνούνται να πάρουν τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας, διατηρούν την υποχρηματοδότηση των δημοσίων συστημάτων υγείας και τον εμπορευματοποιημένο χαρακτήρα τους, συντηρούν τον συγχρωτισμό σε κρίσιμους χώρους, όπως είναι τα Μέσα Μεταφοράς και οι χώροι δουλειάς κι αποδέχονται τα πρωτόκολλα - “λάστιχο” των μεταφορικών και τουριστικών ομίλων.
Οι πραγματικές αιτίες που υπονομεύουν τον αναγκαίο και γρήγορο εμβολιασμό του λαού, πρέπει να αναζητηθούν στις κυβερνητικές ελλείψεις και παλινωδίες γύρω από τα αναγκαία μέτρα προστασίας, στις αντιφατικές ανακοινώσεις σχετικά με τον εμβολιασμό, στις καθυστερήσεις και τους ανταγωνισμούς μονοπωλίων και κρατών, στις λογικές της “ανταποδοτικότητας” που καλλιέργησε η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα, στο γεγονός ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας ανάγεται σε ατομική και όχι κοινωνική – κρατική ευθύνη. Αυτή η πολιτική είναι η πραγματική απειλή για την προστασία της υγείας του λαού από τον ιό, τροφοδοτώντας ταυτόχρονα τον φόβο και τον ανορθολογισμό.
Η υποχρεωτικότητα θα μπορούσε να εξετασθεί μόνο για συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων, όπως για παράδειγμα οι εργαζόμενοι στην υγεία και την πρόνοια, κάτω από ορισμένες αυστηρές προϋποθέσεις, όπως η εξαντλητική και προσωποποιημένη ενημέρωση, ο πλήρης προληπτικός έλεγχος για ενδεχόμενες εξαιρέσεις απ’ τον εμβολιασμό, η υγειονομική επιτήρηση των εμβολιασμένων, η παρακολούθηση και η επιστημονική καταγραφή των αποτελεσμάτων του εμβολιασμού. Και φυσικά χωρίς αυτή η υποχρεωτικότητα να ανοίγει “παράθυρο” καταπάτησης συνταγματικών δικαιωμάτων, γενίκευσης ή ευκαιρίας για μέτρα σε βάρος εργαζομένων, στο πλαίσιο και των σημερινών ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών στο χώρο της υγείας και της πρόνοιας.
Αυτοί οι όροι, που απαιτούν τη θωράκιση του δημοσίου συστήματος υγείας
και ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, όχι μόνο δεν
διασφαλίζονται στο πλαίσιο της σημερινής πολιτικής, αλλά αντίθετα
υπονομεύονται συστηματικά.