Λοιπόν για να ξεκαθαρίζουμε κάποια πράγματα:
1. οι τίτλοι των ειδήσεων, αλλά και ξεκάρφωτα αποσπάσματα και εκφορές λόγου δεν είναι δηλώσεις. Είναι δηλωτικές της πρόθεσης του σχολιαστού. Για παράδειγμα από που συνάγεται η αντιεμβολιαστική μου θέση; Από το ότι δεν τα συστήνω σε άτομα που δεν κινδυνεύουν; Γιατί δεν επιλέγεται το ότι τα συστήνω σε άτομα που τα χρειάζονται; Γιατί λένε ότι δηλώνω ότι είναι επικίνδυνα και όχι, το αληθές, ότι είναι ασφαλή, και για να γίνουν ασφαλέστερα, να αναφέρονται όλες οι δυνητικές ανεπιθύμητες με κίτρινη κάρτα και να μην προσπαθεί ο κάθε σχετικός/άσχετος να βρει αιγιαλό συσχέτιση που δεν είναι δυνατον να βρεθεί ιατρικά για μεμονωμένα περιστατικά;
2. Πάντα μνημονεύω το ρόλο της πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ).
Γιατι δεν γίνεται σχόλιο για την έλλειψη πρωτοβάθμιας ή τη μη στελέχωση των δομών υγείας ή την άρνηση προμήθειας μονόκλωνικων αντισωμάτων;
Ή λοιπόν διαβάζονται όλα και γίνεται αντιληπτό και το γράμμα και το πνεύμα του κειμένου ή κάνουμε διευκρινιστικές ερωτήσεις για να καταλάβουμε καλύτερα, ιδίως αν δεν έχουμε και τις ειδικές γνώσεις.
(Τις οποίες όμως πως να τις πάρει κανείς όταν κουράζεται στις πρώτες σελίδες;)
3. Πέρυσι όλοι ρωτούσαν για το πότε θα ανακαλυφθούν φαρμακευτικά προϊόντα. Η θέση μου ήταν να γίνει ότι χρειάζεται, και είναι εφικτό σήμερα (ΠΦΥ) και να αφήσουν την έρευνα να κάνει τη δουλειά της, αναφέροντας ότι μπορεί (και αλήθεια ήταν πιθανότερο) να μην βρεθεί εγκαίρως κάτι. Αυτή η πρόβλεψη σχετιζόταν με τους χρόνους περάτωσης όλων των ελέγχων, των προκλινικών και των κλινικών μελετών, αλλά και το χρόνο που η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ επιβάλλει για τη διαδικασία έγκρισης.
Κανείς δεν έβαλε ως τίτλο το βασικό μήνυμα. ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ, αλλά «δεν θα βγουν εμβόλια».
Όπως λοιπόν αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, αφελής και οριακά νοήμον, δεν είναι το τι λέγεται, αλλά το τι προβάλλεται και το τι γίνεται αντιληπτό.
Επειδή σήμερα μου έγινε η «παρατήρηση» να προσέχω επικοινωνιακά, η απάντηση είναι ότι, όσο και αν προσέχει κάποιος και όσο και να γνωρίζει την τέχνη της επικοινωνίας, αν ανακρίνεται από 2-3 άτομα, διακόπτεται πριν ολοκληρώσει την απάντηση, ο συνομιλητής «συνοψίσει συμπερασματικά», μετά την «συζήτηση» και βάλει ταμπέλα, το πνεύμα χάνεται και το γράμμα αλλοιώνεται σημαντικά.
Πρέπει να λοιπόν να παρθούν αποφάσεις