Οι δράστες γνωστοί, σύζυγοι, σύντροφοι, νυν και πρώην φίλοι, συγγενικό περιβάλλον κλπ. Τα αίτια εξίσου γνωστά, αν και η γενικευμένη βία που ασκείται υπόγεια και εμφανώς κατά των γυναικών, μπορεί να συγκαλύπτει λεπτομέρειες και στοιχεία αυτών των περιπτώσεων.
Σε αυτές τις γυναικοκτονίες θα πρέπει να προστεθούν και άλλοι 111 θάνατοι γυναικών που έχουν συμβεί υπό περίεργες συνθήκες. Οι περιπτώσεις αυτές δεν φαίνεται να έχουν διευκρινιστεί πλήρως, ως προς τα αίτια τους.
Παρά την εκτεταμένη βία κατά των γυναικών, η Τουρκία αποχώρησε τον Ιούλιο από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν εξέδωσε το σχετικό διάταγμα στις 20 Μαρτίου. Τον Ιούνιο οριστικοποιήθηκε η αποχώρηση, μετά και την γνωμάτευση του τουρκικού Συμβουλίου Επικρατείας
Αν και υπήρξαν πιέσεις προς τον Ταγίπ Ερντογάν από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την Κομισιόν, για να ανακαλέσει την απόφαση του, αυτός κράτησε σταθερά αρνητική στάση.
Η επίσημη θέση της Άγκυρας είναι ότι η αποχώρηση από την Σύμβαση δεν θα προκαλέσει νομικά και πρακτικά κενά στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Ο Ταγίπ Ερντογάν ισχυρίζεται ότι ο αγώνας που δίνει το καθεστώς του ενάντια στην βία κατά των γυναικών, δεν αρχίζει με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης και δεν θα τελειώσει με την αποχώρηση από αυτήν. Παράλληλα, είναι γνωστό ότι η συντηρητική πτέρυγα του ΑΚΡ θεωρεί ότι η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης υπονομεύει τις οικογενειακές αξίες. Επομένως δεν υπάρχει η πιθανότητα επιστροφής σε ρυθμίσεις παρόμοιες με αυτές που προβλέπονταν στην Σύμβαση. Η διολίσθηση της Τουρκίας προς τον ισλαμισμό, δεν αφήνει περιθώρια για παροχή ελευθεριών προς τις γυναίκες ή για κινήσεις εξίσωσης των δύο φύλων.
Το θέμα αυτό έχει συμβάλλει στην αρνητική εικόνα της Τουρκίας στην Δύση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Δύση έχει τρόπους, ή και την βούληση, να πιέσει την Τουρκία (και) στον τομέα αυτόν.
Η αντιμετώπιση του θέματος είναι στα χέρια των γυναικείων οργανώσεων της Τουρκίας και των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με την όποια διεθνή συμπαράσταση μπορεί να έχουν.
Ενδιαμέσως, θα συνεχίσουν να υπάρχουν περισσότερες από 20 γυναικοκτονίες τον μήνα στην Τουρκία. Το θέμα είναι μέχρι πότε.