Η άποψη της Μάργκαρετ Θάτσερ που έλεγε ότι οι ομοσπονδιακές κυβερνήσεις πρέπει να φορολογούν ή να δανείζονται πριν δαπανήσουν είναι θεμελιωδώς λανθασμένη και ισύει το αντίστροφο - οι κυβερνήσεις πρέπει να ξοδέψουν χρήματα στην οικονομία προτού να φορολογήσουν ή δανειστούν.
Σπύρος Στάλιας
Όταν η Θάτσερ υποστήριζε ότι ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης περιορίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως οι προϋπολογισμοί των νοικοκυριών, ήταν σε πλάνη, στη 'πλάνη των νοικοκυριών'. Η πλάνη αυτή έχει επιβλαβή αντίκτυπο στην πολιτική και την κοινωνία μέχρι σήμερα.
Οι εθνικές κυβερνήσεις δεν είναι ίδιες με τα νοικοκυριά. Oι εθνικές κυβερνήσεις έχουν τη δύναμη να τυπώνουν χρήματα και να επιβάλλουν φόρους, τα νοικοκυριά όχι.
Η Θάτσερ δεν συνέκρινε μήλα με μήλα.
Άλλη και η πρώην πρωθυπουργός των Βρετανών Συντηρητικών, η Τερέζα Μέι, έκανε το ίδιο λάθος όταν είπε σε μια νοσοκόμα ότι οι μισθοί για τις νοσοκόμες δεν είχαν αυξηθεί εδώ και χρόνια επειδή η βρετανική κυβέρνηση δεν είχε ένα 'μαγικό λεφτόδεντρο'.
Αυτή η 'πλάνη των νοικοκυριών' οδηγεί σε κοινωνικά καταστροφικά αποτελέσματα.
Γιατί; Γιατί κάνει τους πολιτικούς να πιστεύουν ότι δεν έχουν την πολυτέλεια να ξοδέψουν περισσότερα για κοινωνικά σημαντικά προγράμματα μέχρι να 'βρουν τα χρήματα' για να τα πληρώσουν.
Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη - επειδή μια κυρίαρχη κυβέρνηση που εκδίδει το δικό της νόμισμα μπορεί να εκτυπώσει όσα χρήματα χρειάζεται για να πληρώσει για όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες που χρειάζεται στο δικό της νόμισμα, εντός ορίων βεβαίως.
Ο κ. Greenspan, πάλι, πήρε παρόμοια θέση το 2005, όταν παραδέχτηκε ότι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε ποτέ να διαλυθεί.
Δήλωσε τότε οτι 'Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να δημιουργήσει όσα χρήματα θέλει και να τα δαπανήσει όπου επιθυμεί. Το θεμελιώδες ερώτημα είναι κατα πόσο η αμερικανική οικονομία είχε τη δυνατότητα να απορροφήσει τυχόν επιπλέον μετρητά που εκτύπωσε η κυβέρνηση'.
Πάνω σε αυτή την δήθεν πλάνη, 'πλάνη των νοικοκυριών, έχει οικοδομηθεί η ευρωζώνη, που αποτυπώνει την θεμελιώδη νεοφιλελεύθερη άποψη οτι το χρήμα είναι ορισμένο και την ποσοτήτα του την καθορίζουν οι Τραπεζίτες με γνώμονα την αξία του ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω μια Κυβέρνηση στην ευρωζώνη σε έκτακτες ανάγκες θα βρεί ευρώ μόνο μέσω επιπρόσθετης φορολογίας ή μέσω νέου δανεισμού απο τις αγορές.
Δεδομένων αυτών, τι άραγε θα μπορούσαν να προσμένουν απο την Κυβέρνηση οι πυρόπληκτοι στην χώρας μας για να απαλύνουν την συμφορά που τους βρήκε.
Δεν μπορούν να πρσδοκούν σε τίποτα, γιατί ως Έθνος βρισκόμαστε υπο καθεστώς ομαδικής αποχαύνωσης, αφού πιστεύουμε οτι οι Τραπεζίτες είναι οι καλύτεροι Κυβερνήτες μας. Στην προκείμενη περίπτωση, θα απαλύνουμε τον πόνο των συνελλήνων που επλήγησαν, αφού πρώτα εξασφαλίσουμε κέρδη στις τράπεζες. Ε, αυτό είνα κατάντημα!
Όσο είμαστε στην ευρωζώνη τόσο και χειρότερα θα είναι τα πράγματα. Πέρασαν δέκα χρόνια με μνημόνια και όλα είναι χειρότερα. Πόσα χρόνια χρειάζεται να το καταλάβουμε;