 |
| Sputnik / Website Dover-Marina.com |
nationalinterest.org - TNI Staff / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Σοβιετική Ένωση ολοκλήρωσε μόνο ένα πραγματικό αεροπλανοφόρο - τον Ναύαρχο Κουζνέτσοφ - πριν διαλυθεί το τεράστιο κράτος στα τέλη του 1991. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι φιλοδοξίες του Κρεμλίνου να δημιουργήσει ένα στόλο αεροπλανοφόρων σταμάτησε σε μεγάλο βαθμό καθώς το χάος επικράτησε τότε στη νεοανεξάρτητη Ρωσική Ομοσπονδία. Η νέα-και πολύ περικομμένη-Ρωσική Ομοσπονδία δεν είχε τη χρηματοοικονομική ή οικονομική ευχέρεια της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά το Κρεμλίνο επέλεξε να διατηρήσει τη σκληρά κερδισμένη ναυτική αεροπορική ικανότητά του για το μέλλον.
Η Ρωσία αποχώρησε από τα τέσσερα «βαριά καταδρομικά αεροσκάφη» της κατηγορίας Κιέβου που σχεδιάστηκαν για να λειτουργούν τα Yakovlev Yak-38 Forger και αργότερα τα κατακόρυφα μαχητικά απογείωσης και προσγείωσης Yak-41 αμέσως μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Δύο από τα τεράστια υβριδικά καταδρομικά/μεταφορείς πωλήθηκαν στην Κίνα ως μουσειακά πλοία - παρέχοντας στο Πεκίνο σημαντική τεχνογνωσία στον σχεδιασμό των μεταφορέων. Εν τω μεταξύ, το Novorossiysk - το τρίτο σκάφος - διαλύθηκε στη Νότια Κορέα, ενώ το τελευταίο πλοίο Admiral Gorshkov ανακατασκευάστηκε τελικά ως ένα πραγματικό αεροπλανοφόρο για την Ινδία και τώρα λειτουργεί ως INS Vikramaditya.
Πριν από τους αερομεταφορείς VTOL, η Ρωσική Ομοσπονδία επέλεξε να διατηρήσει τη ναυτική της αεροπορική ικανότητα με τη μορφή του Ναυάρχου Κουζνέτσοφ και του Sukhoi Su-33K Flanker-D ναυτικού μαχητικού αεροπορικής υπεροχής. Ωστόσο, αυτός ήταν ολόκληρος ο στόχος του Κρεμλίνου - η διατήρηση της ναυτικής αεροπορικής ικανότητας της Ρωσίας.
Η Ουκρανία πούλησε γρήγορα το αδελφό πλοίο του Kuznetsov, Varyag-που τώρα υπηρετεί το Πεκίνο ως Liaoning-στην Κίνα μαζί με ένα πρωτότυπο Su-33 (T-10K) και διέλυσε την επόμενη γενιά Ulyanovsk. Έτσι, έχοντας μείνει με έναν μόνο μηχανικά αναξιόπιστο αερομεταφορέα και μια χούφτα παραλλαγές Flanker, η Ρωσία δεν έχει πολύ περισσότερο από μια ικανότητα εκπαίδευσης και επίδειξης σημαίας όσον αφορά τη ναυτική αεροπορία. Αλλά εάν τα οικονομικά του Κρεμλίνου βελτιωθούν πολύ, η Ρωσία διατηρεί την ικανότητα μέσα στις δυνάμεις της να αποκτήσει έναν νέο αεροπλανοφόρο.
To Admiral Kuznetsov -με τη ράμπα του για άλματα σκι-προοριζόταν πάντα ως μέτρο διακοπής της διαφοράς για τη Σοβιετική Ένωση προτού προχωρήσει στο πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο ικανό σχέδιο Ulyanovsk εξοπλισμένο με καταπέλτη. Οι Σοβιετικοί αναγνώρισαν ότι ο σχεδιασμός του Κουζνέτσοφ ήταν πολύ μικρός και το σύστημα εκτόξευσης άλματος σκι ήταν πολύ περιοριστικό όσον αφορά το ωφέλιμο φορτίο των αεροσκαφών. Ούτε θα μπορούσε το πλοίο να υποστηρίξει αποτελεσματικά μια πλήρη γκάμα αεροσκαφών όπως το αεροπορικό αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης Yakovlev Yak-44-αν και προφανώς, το δικινητήριο μόλις που θα μπορούσε να απονηωθεί από το σκι του Kuznetsov. Ως εκ τούτου, δεδομένης της επισφαλούς οικονομικής κατάστασης του Κρεμλίνου κατά τη δεκαετία του 1990, η Ρωσία ακύρωσε την ανάπτυξη των περισσότερων ναυτικών αεροσκαφών της στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Το Su-33K-που αναπτύχθηκε αρχικά ως Su-27K-ήταν μεταξύ των λίγων επιζώντων, αλλά ήταν μια σχετικά απλή τροποποίηση του υπάρχοντος χερσαίου Su-27 Flanker-B. Όπως ήταν αναμενόμενο, το Su-33 ενσωματώνει ένα ενισχυμένο πλαίσιο, ενισχυμένο εξοπλισμό προσνήωσης και ένα ναυτικό γάντζο απαγωγής. Το τζετ ενσωμάτωσε επίσης μια τροποποιημένη πτέρυγα που προσφέρει περίπου 12 τοις εκατό περισσότερη επιφάνεια - όταν όλα τα τροποποιημένα πτερύγια και τα πηχάκια είναι εκτεταμένα - η οποία είναι απαραίτητη για τις λειτουργίες του μεταφορέα. Ενσωματώνει επίσης canard και συντομευμένο βραχίονα. Το Su-33 απέκτησε επίσης δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού.
Τα τελευταία χρόνια, το Su-33K έλαβε νέους κινητήρες Saturn AF-31F και το βομβαρδιστικό SVP-24-σχεδιάστηκε για να βελτιώσει την ακρίβεια βόμβας ελεύθερης πτώσης-αλλά ελάχιστα σε σχέση με άλλες βελτιωμένες αεροηλεκτρονικές συσκευές. Είναι πιθανό ότι οι Ρώσοι θα διατηρήσουν το γηρασμένο αεροπλάνο σε λειτουργία για μερικά ακόμη χρόνια, αλλά φαίνεται πως η Μόσχα κλίνει προς τον επανεξοπλισμό της ναυτικής αεροπορικής δύναμης με βάση τα αεροπλανοφόρα της-ή τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό-με το πρόσφατα αναζωογονημένο Mikoyan MiG- 29KR Fulcrum.
Οι λόγοι για αυτό είναι ότι υπήρχαν μόλις 35 αεροσκάφη Su-33 που είχαν ολοκληρωθεί. Επιπλέον, το Su-33K είναι ένα μεγάλο αεροσκάφος-μεγαλύτερο από ένα Grumman F-14 Tomcat-και ο Ναύαρχος Κουζνέτσοφ δεν είναι ένα μεγάλο αεροπλανοφόρο με τυπική μετατόπιση περίπου 55.000 τόνων. Το πλοίο μπορεί να χειριστεί μόνο μια ντουζίνα αεροσκάφη Su-33K, ειδικά επειδή το πλοίο είναι ακόμη πιο περιορισμένο στον ρόλο του μεταφορέα λόγω του βαρύ οπλισμού πυραύλων κάτω από το κατάστρωμα των 12 μαζικών αντι-πλοϊκών συστημάτων πυραύλων κρουζ P-700 Granit. Αντίθετα, το πλοίο μπορεί να χειριστεί τουλάχιστον 20 MiG-29KR, τα οποία δεν είναι μόνο μικρότερα αλλά πολύ πιο ευέλικτα.
Με 20 μαχητικά MiG-29KR, το Kuznetsov -παρά τους πολλούς περιορισμούς του- θα μπορούσε να αποδειχθεί μια πιο χρήσιμη πλατφόρμα για το Κρεμλίνο. Το νέο MiG-29KR-που αναπτύχθηκε από το MiG-29M-είναι εξοπλισμένο με νέο ραντάρ και άλλους σύγχρονους αισθητήρες. Επιπλέον, το νέο ναυτικό Fulcrum όχι μόνο έχει μια αρκετά ισχυρή ικανότητα αέρος-αέρος με τους πυραύλους R-77-1 και R-73/R-74, αλλά έχει επίσης ικανότητα χτυπήματος με καθοδήγηση ακριβείας με τις καθοδηγούμενες βόμβες KAB-500 και τους αντιπλοϊκούς πυραύλους Χ-35.
Το Κουζνέτσοφ θα παραμείνει ο μοναδικός αερομεταφορέας της Ρωσίας στο άμεσο μέλλον - το Project 23000E Storm είναι μια αυταπάτη που πιθανότατα δεν θα ξεφύγει ποτέ από το σχεδιαστικό πλάνο. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Ρωσία για να μεγιστοποιήσει τη χρησιμότητα του Kuznetsov -όπως είναι- είναι να αντικαταστήσει το Su-33 με το MiG-29KR το συντομότερο δυνατό. Το Κουζνέτσοφ δε θα είναι ποτέ καλός αερομεταφορέας, αλλά δεν θα είναι εντελώς άχρηστος με το MiG-29KR.