99 χρόνια από την Καταστροφή της Σμύρνης και λογικό είναι αρκετοί από εμάς, παρότι δίνουμε τώρα τους δικούς μας αγώνες ενάντια στους εγχώριους δυνάστες, να θυμηθούμε τον Ελληνικό Πολιτισμό των Μικρασιατικών Παραλιών και την σφαγή που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η Καταστροφή της Σμύρνης.
Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Στην σημερινή μου παρέμβαση δεν θα αναφερθώ στις φρικαλεότητες των Κεμαλιστών Τούρκων που ξεκίνησαν λίγα χρόνια πριν με τις Γενοκτονίες των Αρμενιών και των Ποντίων και ολοκληρώθηκαν με την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Πάνω κάτω όλοι έχουμε διαβάσει λίγα ή περισσότερα.
Σήμερα θα σας γράφω για το great reset της εποχής.
Η Σμύρνη φίλοι μου δεν ήταν απλά το εμπορικό κέντρο της εποχής.
Η Σμύρνη ήταν η Σμύρνη, δλδ η πρωτεύουσα του παγκόσμιου εμπορίου, η πόλη που δεν αντέγραφε τη μόδα αλλά την δημιουργούσε. Η πόλη των πολιτισμών, η πόλη του χρήματος και της ευκαιρίας.
Ήταν από τις λίγες πόλεις στον κόσμο που είχε δικό της χρηματιστήριο, 11 τράπεζες εκ των οποίων τρεις είχαν εκεί την φυσική τους (παγκόσμια) έδρα.
Ήταν ο παράδεισος των ασφαλιστικών εταιρειών. 61 ασφαλιστικές εταιρείες είχαν υποκαταστήματα ή και την έδρα τους στη Σμύρνη. 17 τυπογραφεία, 134 έντυπα και εφημερίδες.
Και όλα αυτά σε μια πολύ μικρή μεγαλούπολη, μόλις 370.000 κατοίκων, λίγο μεγαλύτερη από τη σημερινή Πάτρα.
Τι ήταν λοιπόν η Σμύρνη;
Ήταν το κέντρο ελέγχου του χρήματος της εποχής. Για αν αλλάξει χέρια η Σμύρνη έπρεπε να πέσει και να πέσει τόσο πολύ που να μην μπορεί να ξανασηκωθεί. Και τη δουλειά αυτή είχαν να κάνουν οι Τούρκοι. Να εξυπηρετήσουν το παγκόσμιο σχέδιο, που ο ιστός του φτάνει μέχρι και στις μέρες μας.
Για τους προγόνους μας η Σμύρνη δεν ήταν μόνον η πατρίδα τους. Ήταν ο δικός τους παράδεισος, ένα μέρος σχεδόν ονειρικό. Εκεί που το μυαλό και τα γράμματα έπιαναν τόπο.