Τρεις μήνες καιρό, φανταζόταν η κυβέρνηση Μπάιντεν ότι είχε την προηγούμενη μόλις εβδομάδα. Αλλά ο στρατός των κυβερνητικών της Καμπούλ, που η... εκπαίδευση και ο εξοπλισμός του στοίχισε στη Δύση εκατοντάδες δις δολλάρια, διαλύθηκε ακαριαία σαν την πρωινή πάχνη στον ήλιο. Ούτε τους Αφγανούς συνεργάτες τους, που οι Ταλιμπάν τους θεωρούν δωσίλογους και τους έχουν προγράψει, δεν είχαν την τσίπα να σώσουν εγκαίρως οι Δυτικοί, ο γερμανικός τύπος είναι γεμάτος εκκλήσεις για την τύχη τους. (Φαίνεται ότι και η Αθήνα έχει αφήσει ξεκρέμαστες δυο οικογένειες συνεργατών της ελληνικής δύναμης και τρέχει τώρα τελευταία στιγμή. Ας προσευχηθούμε να τα καταφέρει.)
Το 2002-2003 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρώπη διαδηλώναμε εναντίον αυτής της αφροσύνης, της στρατιωτικής εισβολής στο Ιράκ και (αναμενόταν ήδη) στο Αφγανιστάν. Τότε υπήρχαν ακόμη Ευρωπαίοι ηγέτες που σήκωναν το ανάστημά τους απέναντι στον ολιγόνου Μπους. Μετά έφυγε ο Σραίντερ, ήρθε η υποστηρίκτρια του Πολέμου Μέρκελ, τον Μπους διαδέχτηκε ο Ομπάμα, τις εισβολές οι "αραβικές ανοίξεις", τα ερείπια τα ερείπια...
Για τον Μπάιντεν ο εξευτελισμός αυτός ίσως αποδειχθεί ανήκεστος. Υπήρχαν «μηδέν πιθανότητες» να επαναληφθεί το κάζο της Σαϊγκόν, προέβλεπε λίγες μέρες πριν. Τώρα ακόμη και το CNN του επιρρίπτει καταστροφικό χειρισμό της κατάστασης.
Για το ηγετικό κύρος των ΗΠΑ, η άτακτη φυγή από το Αφγανιστάν, όπως η προδοσία και αυτών των συμμάχων τους (είχαν προηγηθεί οι Κούρδοι επί Τραμπ), είναι ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα, με παγκόσμιες επιπτώσεις. Από τα κράτη της Βαλτικής ώς την Ταϊβάν, όλοι οι σοβαροί εταίροι των Αμερικανών αναρωτιούνται πλέον (κάποτε και μεγαλόφωνα) τι αξίζουν οι δεσμεύσεις της Ουάσιγκτον. Και αρχίζουν (ήδη) να πράττουν αναλόγως.
Μόνο κάποιοι Νοτιοβαλκάνιοι ιθαγενείς είναι περίπου βέβαιο ότι θα εξακολουθήσουν να βάζουν όλα τα αυγά τους στο καλάθι των ΗΠΑ. Αλλά αυτοί βέβαια δεν ανησυχούν. Βλέπετε, έχουν πείρα από... "κουλτούρα εκκενώσεων".