Σπύρος Στάλιας, οικονομολόγος
Δεν μπορεί όμως κάποιος να αρνηθεί τον υπερπληθωρισμό στην Ζιμπάμπουε. Εκεί όμως ο Πρόεδρος Robert Mugabe, διέλυσε την παραγωγική ικανότητα της χώρας, όπως το ίδιο είχε γίνει και στη Βενεζουέλα και στη Γερμανία. Είχε διαλυθεί η παραγωγική βάση της χώρας. Μετά τα νοικοκυριά τσακώνονταν πάνω σε μιά συρρικνωμένη ποσότητα αγαθών και οι τιμές ανέβαιναν στα ύψη.
Οι Κυβερνήσεις εκτύπωναν πυρετωδώς χρήματα σε αυτήν την κατάσταση, και τα πράγματα γινόντουσαν ακόμα χειρότερα. Υπερπληθωρισμός. Ο υπερπληθωρισμός ήταν η αιτία της αύξησης της ποσότητας του χρήματος και όχι το αντίθετο. Στο βάθος η διάλυση της παραγωγικής ικανότητας της χώρας.
Ο πληθωρισμός θα ήταν πρόβλημα, σε μια ευνομούμενη χώρα, εάν η κυβέρνηση δαπανούσε πάρα πολλά χρήματα στην οικονομία που ήδη λειτουργεί στο όριο της πλήρους παραγωγικής δυναμικότητας της.
Εάν οι "πραγματικοί πόροι" της οικονομίας δεν αξιοποιηθούν, δεν μπουν στη δουλειά - οι εργαζόμενοι, τα εργοστάσια, οι μηχανές, η γη, οι πρώτες ύλες - οι κρατικές επενδυτικές δαπάνες δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσουν πληθωριστικές πιέσεις.
Με άλλα λόγια αν υπάρχουν στη χώρα άνεργοι, πχ η χώρα μας εχει 1,5 εκατ. ανέργους, και αναξιοποίητοι πόροι, η επενδυτική δαπάνη για την απασχόληση αυτών των πόρων, πως είναι δυνατόν να δημιουργήσει πληθωρισμό. Θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και νέα εισοδήματα ανάλογα της παραγωγικότητας της εργασίας και καθόλου πληθωρισμό.
Εάν μετά την πλήρη απασχόληση αρχίσουν να αυξάνονται οι πληθωριστικές πιέσεις, η κυβέρνηση θα μπορούσε κάλλιστα να αυξήσει τους φόρους ή να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για να βγάλει χρήματα από την οικονομία.
Στο βαθμό που οι επενδυτικές δαπάνες αυτές δεν πραγματοποιούνται, η χώρα παραμένει σε ύφεση και σε πορεία περαιτέρω ύφεσης, ήτοι περαιτέρω διάλυσης της παραγωγικής βάσης της οικονομίας, με κίνδυνο αιφνίδιας εμφάνισης υψηλών πληθωριστικών πιέσεων.
Κάπου πήρε το μάτι μου ότι ανησυχούν στην ευρωζώνη για εμφάνιση πληθωριστικών πιέσεων. Θα δούμε.