Από: protothema.gr - Σπύρος Κοντέσης
14 χρόνια τρόμος στο Λονδίνο
Τον Δεκέμβριο του 1985, μία γυναίκα, η Άλισον Ντέι εξαφανίζεται μυστηριωδώς αμέσως μετά την αποβίβασή της από το βαγόνι ενός τρένου στο σταθμό Χάκνεϊ Γουίκ. Στους επόμενους έξι μήνες, δύο ακόμη γυναίκες θα απαχθούν σε σιδηροδρομικούς σταθμούς της Νοτιοανατολικής Αγγλίας. Είναι η στιγμή που αρχίζουν να κυκλοφορούν φήμες ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος σκοτώνει γυναίκες σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και πως ο ίδιος άνθρωπος σχετίζεται πιθανότητα με μια σειρά σεξουαλικών επιθέσεων που είχαν συνταράξει χρόνια πριν ολόκληρη τη βρετανική πρωτεύουσα. Ποιος ήταν όμως; Και θα μπορούσε να υπάρχει κάποια αλήθεια στη φήμη ότι υπήρχε μια ομάδα δολοφόνων, που συνεργάζονταν; Χρειάστηκαν άλλα δεκατέσσερα χρόνια για να κλείσει η Αστυνομία την υπόθεση των διαβόητων «δολοφόνων των Σιδηροδρόμων».
Άλισον Ντέι
Ο Ντάφι και ο φίλος του Ντέιβιντ Μάλκαϊ ήταν φίλοι από τα σχολικά τους χρόνια στο Βόρειο Λονδίνο. Και οι δύο άνδρες ενώ ήταν ακόμη μαθητές είχαν πέσει θύματα bullying. Ο Ντάφι που έγινε στη συνέχεια φανατικός των πολεμικών τεχνών ήταν ήδη γνωστός στην Αστυνομία λόγω ενδοοικογενειακής βίας. Εκτιμάται ότι οι δύο άνδρες επιτέθηκαν σε τουλάχιστον 19 γυναίκες, σκοτώνοντας τρεις από αυτές. Την 1η Ιουλίου 1982, Ντάφι και ο Mάλκαϊ βίασαν μια γυναίκα κοντά στο σταθμό Χάμπστεντ Χιθ του Λονδίνου. Για τους επόμενους 12 μήνες πολλές γυναίκες δέχτηκαν επίθεση στο κέντρο και προάστια του Λονδίνου. Σε μια προσπάθεια να πιάσει τον ένοχο -αρχικά δεν ήταν σίγουροι αν τα εγκλήματα έγιναν από ένα μόνο άτομο - η αστυνομία δημιούργησε την επιχείρηση Hart, τη μεγαλύτερη έρευνα που έγινε στο Ηνωμένο Βασίλειο από την έρευνα του Ripper του Yorkshire. Το φθινόπωρο του 1983, οι επιθέσεις σταμάτησαν ξαφνικά, με την αστυνομία να διαπιστώνει αργότερα ότι συνέπεσε με τον χωρισμό του Ντάφι από τη γυναίκα του. Οι επιθέσεις ξεκίνησαν ξανά στις αρχές του 1984. Τον Ιούλιο του 1985, τρεις γυναίκες βιάστηκαν βάναυσα το ίδιο βράδυ, όλες στην περιοχή Χέντον και Χάμπστεντ. Οι Ντάφι και Μάλκαϊ προσήχθησαν για ανάκριση, αλλά τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1985, μετά από μια περίοδο ενδοοικογενειακής βίας στο σπίτι του, όπου επιτέθηκε στη γυναίκα του, ο Ντάφι συνελήφθη. Τον Σεπτέμβριο του 1985, μια γυναίκα δέχθηκε επίθεση στο Μπάρνετ με το θύμα να δίνει στους αστυνομικούς μια περιγραφή του επιτιθέμενου, που ταίριαζε στο προφίλ του Ντάφι. Τον προσήγαγαν για άλλη μια φορά, αλλά τελικά τον άφησαν αφού το θύμα δεν κατάφερε να τον αναγνωρίσει.
Στις 29 Δεκεμβρίου του 1985, ο Ντάφι και ο Μάλκαϊ απήγαγαν την 19χρονη Άλισον Ντέι, όταν κατέβαινε από το τρένο, ενώ πήγαινε σε ραντεβού με τον φίλο της και την βίασαν επανειλημμένα. Στη συνέχεια την στραγγάλισαν με ένα κορδόνι και πέταξαν το πτώμα της στον ποταμό Λέα αφού έδεσαν επάνω του γρανιτένιες πλάκες. Ήταν η πρώτη φορά που το ντουέτο σκότωσε το θύμα του. Αργότερα, στις 17 Απριλίου 1986, η 15χρονη Μάαρτζι Ταμπόζερ, απήχθη από τον σταθμό Χόρσλι στο Άνατολικό Σάρρεϊ. Μετά τον βιασμό και τον στραγγαλισμό της, έκαψαν στο πτώμα της.
Μάαρτζι Ταμπόζερ
Στις 18 Μαΐου της ίδιας χρονιάς, το θύμα ήταν η 29χρονη τοπική τηλεπαρουσιάστρια Αν Λοκ, η οποία απήχθη καθώς κατέβαινε από το τρένο στο Χέρτφορντσαϊρ και αργότερα δολοφονήθηκε. Τον Οκτώβριο του 1986, μια 14χρονη μαθήτρια κατάφερε να γλιτώσει, αφού βιάστηκε και από τους δύο άνδρες.
Αν Λοκ
Η αστυνομική έρευνα και η σύλληψη του πρώτου δολοφόνου
Μετά τη δολοφονία της Ντέι η Μητροπολιτική Αστυνομία στο ανατολικό Λονδίνο δημιούργησε μια περαιτέρω ξεχωριστή έρευνα, την επιχείρηση Lea. Η Αστυνομία ενέτεινε περαιτέρω την έρευνά της για τον δράστη που είχε παρατσούκλι από τον Τύπο «Βιαστής Σιδηροδρόμων», αλλά η δολοφονία της Ντέι άλλαξε αυτό το όνομα σε «Δολοφόνος των Σιδηροδρόμων», μια «ετικέτα» που ενισχύθηκε από τον βιασμό και τη δολοφονία της 15χρονης Μάαρτζι Ταμπόζερ. Η Αστυνομία του Σάρρεϊ δημιούργησε την επιχείρηση Bluebell.
Εν τω μεταξύ, την έρευνα για τη δολοφονία της Ντέι ανέλαβε ο ντετέκτιβ επιθεωρητής Τσαρλς Φάρκουαρ (ένας πολύ έμπειρος ερευνητής δολοφονιών στο ανατολικό Λονδίνο) και ήταν εκείνος που συνέδεσε τη δολοφονία με τους προηγούμενους βιασμούς κοντά σε σιδηροδρομικούς σταθμούς. Στη συνέχεια, συνέδεσε τη δολοφονία της Ντέι με τη δολοφονία της Ταμπόζερ ΄Ηταν η πρώτη έρευνα που χρησιμοποίησε βασικούς υπολογιστές και μια πρώιμη έκδοση του HOLMES (Home Office Large Major Inquiry System). Το όνομα του Ντάφι, ειδικού των πολεμικών τεχνών και πρώην ξυλουργού σιδηροδρόμων, προστέθηκε ψηλά στη λίστα των υπόπτων, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ονόματα. Ήταν γνωστός στην αστυνομία καθώς είχε κατηγορηθεί για τον βιασμό της πρώην συζύγου του, δηλώνοντας μάλιστα τότε χωρίς καμιά αναστολή ότι ο βιασμός είναι ένα «φυσικό αντρικό ένστικτο». Ένας σπάνιος τύπος χορδής που ονομάζεται «somyarn» βρέθηκε στο σπίτι των γονιών του. Αυτό τον συνέδεσε με το δεύτερο θύμα των δολοφονιών. Η εμπειρία του με τα παραδοσιακά πριόνια τον συνέδεε με την ασυνήθιστη μέθοδο στραγγαλισμού χρησιμοποιώντας ένα αυτοσχέδιο τουρνικέ και η γνώση του για το σιδηροδρομικό σύστημα της Νοτιοανατολικής Αγγλίας ήταν μέρος της προηγούμενης δουλειάς του.
Καθώς καταδίωκε μια γυναίκα σε πάρκο στις 7 Νοεμβρίου, ο Ντάφι αποκαλύφθηκε και συνελήφθη. Την επόμενη μέρα, κατηγορήθηκε για τρεις δολοφονίες και επτά βιασμούς. Ο Mάλκαϊ συνελήφθη επίσης, αλλά αφέθηκε ελεύθερος λόγω έλλειψης στοιχείων.
Ο Ντάφι δικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1988 και καταδικάστηκε για δύο φόνους και τέσσερις βιασμούς, αν και αθωώθηκε για τον βιασμό και τη δολοφονία της Άν Λοκ. Του επιβλήθηκε ελάχιστη ποινή κάθειρξης 30 ετών. Η Αστυνομία σε αυτό το στάδιο πίστευε πως δρούσε μόνος…
Τζον Φράνσις Ντάφι
Το DNA έδεσε τον δεύτερο δολοφόνο
Οι αστυνομικοί υποπτεύονταν ότι ο Μάλκαϊ ήταν συνεργός του Ντάφι για αρκετά χρόνια, αλλά δεν είχε στοιχεία για να του απαγγελθούν κατηγορίες. Μόνο αφότου ο Ντάφι τον ενοχοποίησε 15 χρόνια αφότου είχε καταδικαστεί, μπορούσαν να προχωρήσουν σε ενέργειες. Ο Mάλκαϊ, παντρεμένος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, είχε εντοπιστεί και παρακολουθούνταν από την Αστυνομία για αρκετούς μήνες πριν από τη σύλληψή του. Τα τεστ DNA που δεν χρησιμοποιήθηκαν στην αρχική δίκη του Ντάφι αλλά ήταν τώρα διαθέσιμα, έδωσαν τις αποδείξεις που χρειάζονταν για να καταδικαστεί ο Μάλκαϊ. Δικάστηκε το 2000 με τον Ντάφι ως βασικό μάρτυρα κατηγορίας. Ένας πρώην υπάλληλος σε μια εταιρεία ταξί στην οποία εργαζόταν είπε ότι περιφρονούσε τις γυναίκες. Η Λόλα Μπάρι, ελεγκτής στην εταιρεία, δήλωσε: «Του άρεσε οι γυναίκες να βρίσκονται είτε στο νεροχύτη της κουζίνας –που ήταν κατά τη γνώμη του η φυσική τους θέση- ή στο κρεβάτι… Μια φορά με έπιασε από τον λαιμό, λέγοντας μου: "Πώς σου φαίνεται, φοβάσαι;"». Ο εισαγγελέας δήλωσε στη δίκη του Mάλκαϊ: «Αντιμετώπιζαν τα θύματά τους ως αντικείμενα και όχι ως πρόσωπα».
Ντέιβιντ Μάλκαϊ
Όπως αποδείχθηκε, ο Mάλκαϊ ήταν ο εμπνευστής και ο κύριος υποκινητής των δολοφονιών και αυτός για τον οποίο η σεξουαλική κακοποίηση δεν ήταν πια αρκετή για να τον ικανοποιήσει. Ο Μάλκαϊ ισχυρίστηκε ότι ήταν αθώος, αλλά στις 5 Φεβρουαρίου του 2001, καταδικάστηκε σε τρεις ισόβια για τη δολοφονία τριών γυναικών, σε 24 χρόνια για καθεμιά από τις επτά κατηγορίες βιασμού και σε 18 έτη για καθεμιά από πέντε συνωμοσίες για βιασμό.
Και οι δύο «Δολοφόνοι των Σιδηροδρόμων» βρίσκονται σήμερα φυλακισμένοι- σε διαφορετικές φυλακές και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα δουν ποτέ ξανά το φως της ελευθερίας…