Χρησιμοποίησε μάλιστα και πάλι περισσότερη «βρώμικη» ενέργεια από πηγές που συμβάλουν στην κλιματική αλλαγή και στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Με την μεγαλύτερη αύξηση να σημειώνεται μάλιστα στο γερμανικό «εθνικό καύσιμο», τον άνθρακα.
Και αυτό γιατί ο χειμώνας ήταν πολύ πιο κρύος, οι άνεμοι λιγότεροι, οι ηλιόλουστες μέρες μετρημένες και η οικονομική ανάκαμψη μετά τα «lockdown» της πανδημίας αναγκαία. Η περίφημη «απολιγνιτοποίηση» στη Γερμανία με τις μεγάλες πράσινες δυνατότητες σε υποδομές έχει αναγγελθεί μάλιστα για το «μακρινό» 2038 - ενώ, όλως παραδόξως, η Ελλάδα της εξπρές ενεργειακής μεταρρύθμισης, χωρίς μάλιστα αξιόλογες υποδομές, δέκα χρόνια νωρίτερα, το 2028!
Οι πύρινες μέρες που ζούμε έδειξαν όμως με δραματικό τρόπο ότι το «ενεργειακό μίγμα» της χώρας δεν μπορεί να είναι αυτό που μας επιβάλλουν με διαδικασίες «φαστ τρακ», σχεδόν «πειραματικά», ξένα και αλλότρια «πράσινα» συμφέροντα.
Ο δογματισμός απέναντι στο δικό μας «εθνικό καύσιμο» καθιστά τη χώρα διαχρονικά όμηρο όλων των γειτόνων μας, που προφανώς και δεν υπερεκτιμούν τόσο π.χ. την προσφορά σε ανεμογεννήτριες που στην Ελλάδα εγκαθίστανται - εν είδη «αποφασίζουμε και διατάσουμε» - παντού, σε βουνά, νησιά και θάλασσες! Δυστυχώς ή ευτυχώς όμως το 2028 του κου πρωθυπουργού είναι στόχος πολύ δύσκολος, αν όχι εκτός πραγματικότητας και προφανώς βασικά επικοινωνιακός.