Διαστάσεις εθνικής τραγωδίας λαμβάνουν οι φωτιές των τελευταίων ημερών για τη χώρα, με τις ζημιές στο περιβάλλον, τους κατοίκους των περιοχών (αλλά και το σύνολο του Λεκανοπεδίου) και την οικονομία είναι να ανυπολόγιστες.
Η τραγωδία με τις πυρκαγιές δημιουργεί εκ των πραγμάτων ακόμα και σε βραχυπρόθεσμο χρόνο ένα νέο πολιτικό πεδίο, αν και ουδείς γνωρίζει ακόμα πώς θα εξελιχθούν οι επόμενες μέρες.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με ένα βασικό δίλημμα: Θα επιμείνει στη γραμμή που έχει προκριθεί έως τώρα ότι η κυβέρνηση τα πήγε καλά και ότι για όλα φταίνε ο πρωτοφανής καύσωνας και η κλιματική αλλαγή ή θα αναζητήσει εξιλαστήρια θύματα στην κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό; Αν επιμείνει στη γραμμή του «όλα πήγαν καλά», είναι σαφές πως θα έρθει αντιμέτωπος με το περί δικαίου αίσθημα που υπάρχει στον ελληνικό λαό και πρωτίστως στους πληγέντες, που είδαν σε όλο της το μεγαλείο την κυβερνητική και κρατική ανεπάρκεια. Αν επιλέξει την απόδοση ευθυνών θα πρέπει να παραδεχτεί πως ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας εκ του αποτελέσματος (και παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους) απέτυχαν παταγωδώς στην αντιμετώπιση του προβλήματος, όντως δίνοντας τη μάχη σε πολύ δυσμενείς συνθήκες. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως ακόμα και αν ο πρωθυπουργός επιλέξει την πρώτη στρατηγική, να πει ότι σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση τα κατάφερε, η ηγεσία της οδού Κατεχάκη και της Πολιτικής Προστασίας θα έχουν δεχθεί ένα ισχυρό πλήγμα, ίσως και μένοντας ώσπου να …αντικατασταθούν σε ένα σχετικά σύντομο ανασχηματισμό. Να σημειώσουμε πως πάνω στο τραπέζι είναι και οι σκέψεις πρόωρων εκλογών («Κάντο όπως ο Καραμανλής με τις πυρκαγιές το 2007», έγραψαν την Τετάρτη τα «Παιχνίδια Εξουσίας»), ωστόσο η έκταση που έλαβαν οι πυρκαγιές και τα καταστροφικά τους αποτελέσματα ενδέχεται να καταστήσουν ανενεργό το παραπάνω σενάριο.
Ευθύνες, πάντως, συζητούνται και για το μέρος της ηγεσίας εκείνης του υπουργείου Εσωτερικών, που έχει υπό την εποπτεία της την τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και κεντρικά στελέχη που διαθέτουν τις ευθύνες για το συντονισμό υπουργείων. Εννοείται πως στο παρασκήνιο - γιατί τώρα είναι η ώρα της μάχης- δεν μένουν στο απυρόβλητο και επικεφαλής σημαντικών τομέα του κρατικού μηχανισμού, που ίσως πληρώσουν τα σπασμένα πρώτοι, ως ο αδύναμος κρίκος του συστήματος εξουσίας.
Χάνει το «πλεονέκτημα» που είχε δημιουργήσει με την καταστροφή στο Μάτι
Η κυβέρνηση χάνει πλέον το «πλεονέκτημα» που είχε δημιουργήσει έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την καταστροφή και την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η διαχείριση των τελευταίων πυρκαγιών είναι τόσο καταστροφική, που ουδείς πλέον πιστεύει πως σε είναι καλύτερη στη διαχείριση από την προηγούμενη διακυβέρνηση!
Το «επιτελικό κράτος» ως …ανέκδοτο!
Ο πυρκαγιές αποτέλεσαν το τελειωτικό πλήγμα στο λεγόμενο «επιτελικό κράτος, που τόσο πολύ διαφημίστηκε και προεκλογικά και μετεκλογικά και πάνω στο οποίο στηρίχτηκε το «νέο μοντέλο διακυβέρνησης» του Κυριάκου Μητσοτάκη!
Ο μύθος της αποτελεσματικότητας και της ύπαρξης σχεδιασμού
Παράλληλα, τα όσα τραγικά συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, που ξεκίνησαν με τις ειρωνείες στον Αλέξη Τσίπρα που πρότεινε ως ένα από τα μέτρα για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι από τον καύσωνα να κηρυχθεί η Δευτέρα αργία, κατέρρευσαν εικόνες που είχαν δημιουργηθεί για την κυβέρνηση, βασιζόμενες στην επιτυχή αντιμετώπιση της πρώτης φάσης της πανδημίας και την πλήρη μονοφωνική εικόνα που έδιναν τα μέσα ενημέρωσης.
Η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης στο θέμα των πυρκαγιών, μόνο ως μύθος υπάρχει πλέον, όπως μύθος απεδείχθη και η ύπαρξη σχεδιασμού ή αντιμετώπιση των ελλείψεων που υπήρξε τάχα στη δασοπροστασία!
Η «ατομική ευθύνη»
Εν αρχή ήταν η «ατομική ευθύνη» για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Μετά ήρθε η «ατομική ευθύνη» για την αντιμετώπιση του καύσωνα και την επάρκεια του ηλεκτρικού ρεύματος. Τώρα έχουμε και την ατομική ευθύνη για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Αρκεί να μην φανούν οι ευθύνες της πολιτείας.
Η στάση της αντιπολίτευσης
Οι χαμηλοί τόνοι, μαζί με την ιδιαίτερα υπεύθυνη στάση που κρατά η αντιπολίτευση στο σύνολό της, με πρώτη την αξιωματική, δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να δημιουργήσει αντιπερισπασμούς, αναλαμβάνοντας έως τώρα αποκλειστικά την ευθύνη για τις πράξεις και τις παραλείψεις της.
Και όλα αυτά, βεβαίως, μέσα σε πρωτόγνωρες καταστάσεις παρατεταμένου καύσωνα, με τη στήλη να είναι τελευταία που θα τις αρνηθεί.