Οι εκδηλώσεις οργής βέβαια είναι απολύτως δικαιολογημένες και βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεστεί. Αλλά το άθροισμα της οργής, δεν συνθέτει από μόνο του την αναγκαία πολιτική απάντηση που οφείλει να δώσει η Ελληνική κοινωνία στις πολιτικές και στα συνεπακόλουθα των πολιτικών που καταστρέφουν την ζωή της.
Όλοι αυτοί που επιχειρούν να επενδύσουν πολιτικά στην συσσωρευμένη οργή των πολιτών, επιστρατεύοντας απολιτίκ εργαλεία και φαιδρά συνθήματα, συγκαλύπτουν το πραγματικό πρόβλημα… Συγκαλύπτουν τις γενεσιουργές του αιτίες… Δεν διαθέτουν τα πολιτικά εργαλεία που είναι απαραίτητα προκειμένου να αναδείξουν τις δομικές και φυσιογνωμικές δευτερογενείς επιπτώσεις του… Και εν τέλει αποδυναμώνουν (όχι τυχαία) κάθε δυνατότητα οργανωμένης, συλλογικής, μαζικής, στοχευμένης και κυρίως πολιτικής απάντησης και δράσης, που να αμφισβητεί τον σκληρό πυρήνα της πολιτικής που έφερε τα πράγματα εδώ και που όλα δείχνουν πως ανοίγει μια πολύ επικίνδυνη και δυσβάστακτη ατζέντα για την επόμενη μέρα.
Η προσπάθεια να διοχετευτεί η οργή των πολιτών σε προσωπικά αναθέματα που θα αμφισβητούν αναλώσιμους πολιτικούς και όχι την ουσία της κυρίαρχης πολιτικής που εφαρμόζεται, μπορεί να ικανοποιεί προσωρινά το θυμικό των ανθρώπων, αλλά...
- Ευνουχίζει την δράση,
- Αποδυναμώνει την αμφισβήτηση,
- Εξασφαλίζει χρόνο στο οργανωμένο σύστημα συμφερόντων που επιδιώκει να ανασυνταχθεί πολιτικά,
- Δεν δημιουργεί τους όρους ώστε μια κοινωνία μαχόμενη να μην υποκύψει στην λαγνεία της όποιας λύσης, αλλά να απαιτήσει λύσεις, μέτρα και πολιτικές στήριξης, που θα κρατήσουν τον κόσμο στον τόπο του και δεν θα αλλοιώσουν την περιφερειακή φυσιογνωμία και το μοντέλο της απασχόλησης.
Γι’ αυτό και μια τέτοια στάση, ΔΕΝ συνιστά οργανωμένη πολιτική απάντηση, αλλά μια ανώδυνη και απολύτως ελεγχόμενη συστημική εκτόνωση που...
διευκολύνει τους κυρίαρχους μηχανισμούς και τις ανταγωνιστικές πολιτικές φατρίες που διεκδικούν αυξημένο ρόλο στο σκηνικό της επόμενης μέρας.Η έκταση της καταστροφής, κλυδωνίζει το πολιτικό σύστημα…
Το οποίο ανταγωνίζεται εαυτόν, χωρίς ωστόσο να διαθέτει την ικανότητα να διαχειριστεί τις αναγκαίες και κυρίως τις ενδεδειγμένες πολιτικές απαντήσεις. Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα ΔΕΝ είναι αυτό. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η τυμβωρυχία που επιχειρείται πάνω στα ερείπια και η οποία - αυτήν την φορά - δεν διστάζει να καταφύγει ακόμη και σε ακραία ανορθόδοξες μεθόδους που βάζουν στην συζήτηση ακόμη και σενάρια πολιτικής εκτροπής όπως αυτό που σχετίζεται με την πιθανότητα να κηρυχτεί η χώρα σε κατάσταση πολιορκίας.
Επιστρατεύουν αυτά τα σενάρια, όχι βεβαίως για να τα αποτρέψουν, αλλά για να θυμίσουν σε όλους ότι είναι πάντα παρόντα στους σχεδιασμούς μερίδας της πολιτικής ελίτ αλλά και των υπερεθνικών κέντρων… Για να καταδείξουν ότι εξ ίσου παρούσα είναι και η διαρκής αντιπαράθεση των πολιτικών φατριών που διεκδικούν αυξημένο ρόλο στην διαχείριση της πολιτικής και στην νομή της εξουσίας… Και φυσικά για να διευκολύνουν την αποπροσανατολιστική δράση ακραίων πολιτικών γκρουπούσκουλων, που μπορεί να εκτρέψει την πολιτική ατζέντα και να συντηρεί τον ελεγχόμενο αποπροσανατολισμό, την ώρα που το πολιτικό σύστημα θα ανασυντάσσεται, οι συνιστώσες του θα αναζητούν καινούρια επίπεδα ισορροπίας και συμβιβασμών, ενώ οι μηχανισμοί του θα προετοιμάζονται και θα εξειδικεύουν σε συγκεκριμένες πολιτικές, το μεγάλο πακέτο της ενεργειακής, οικονομικής και παραγωγικής αναμόρφωσης, που θα τροποποιήσει δραματικά την φυσιογνωμία της χώρας.
Η επέλαση της φωτιάς, γονάτισε την Ελλάδα…
Όχι μονάχα γιατί το αποτέλεσμα που καταγράφεται είναι οδυνηρό και η έκταση της καταστροφής ξεπερνά κάθε προηγούμενο… Ούτε κυρίως γιατί κατέδειξε πως η συσσωρευμένη κακοδαιμονία δεκαετιών, είχε βαρύτατες επιπτώσεις τόσο στην οργανωτική ετοιμότητα όσο και στην επάρκεια της υποδομής που οφείλει να διαθέτει η χώρα για την αντιμετώπιση ανάλογων προκλήσεων…
Την γονάτισε μεταξύ άλλων, ΚΑΙ διότι το εκβιαστικό οικονομικό και κοινωνικό restart στο οποίο υποχρεούνται οι περιοχές που επλήγησαν…
- Τροποποιεί εκ θεμελίων τα φυσιογνωμικά τους χαρακτηριστικά…
- Διευκολύνει την προώθηση σχεδίων περιφερειακής εξάρτησης από ισχυρά οικονομικά και ενεργειακά κέντρα…
- Ενεργοποιεί ένα ντόμινο κοινωνικών επιπτώσεων με πρώτιστη αυτή της ανεργίας και της κλαδικής συρρίκνωσης, που θα μετακυλίεται στην ευρύτερη περιφέρεια με πολλαπλά δευτερογενή συνεπακόλουθα.
Επιπτώσεις με ευρύτερο στρατηγικό αποτύπωμα…
Αφού ένα σοβαρό εθνικό κεφάλαιο, υπονομεύτηκε με ευθύνη όλων αυτών που είχαν την υποχρέωση να το διαχειριστούν ως μια κρίσιμη παράμετρο που σχετίζεται ευθέως με την στρατηγική επιβίωση της χώρας. Και το σοβαρό εθνικό κεφάλαιο, δεν είναι μονάχα τα δάση μας που αποδεκατίστηκαν μαζικά.
Είναι συνολικά η υπόθεση της Πυροπροστασίας στην Ελλάδα, η οποία μετά και από τις φωτιές του 2007 και την επιβεβαιωμένη εμπλοκή ξένων δυνάμεων στο ξέσπασμά τους, θα έπρεπε να είχε ενσωματωθεί στον Εθνικό Αμυντικό Σχεδιασμό και κυρίως θα έπρεπε να είχε ενισχυθεί με ένα Πολυδύναμο και ολοκληρωμένο σύστημα αντιμετώπισης Υβριδικών επιθέσεων.
Αντί αυτού, οι καταγγελίες για την απόλυτη ανοργανωσιά είναι διαρκείς, είναι πρωτοφανείς, η συνοχή των υπηρεσιών υπήρξε διάτρητη, η υποχρέωσή τους στον στοιχειώδη συντονισμό αποδείχτηκε ανεπαρκής και μαζί με όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνεται πως η Πολιτική και η συνακόλουθη κουλτούρα Εσωτερικής Ασφάλειας, είναι παντελώς ανύπαρκτη σε μια χώρα πολλαπλά εκτεθειμένη σε σημαντικές περιφερειακές και άλλες απειλές.
Το ζήτημα δεν προσφέρεται για πολιτικά παιχνίδια με συνθήματα αποπροσανατολιστικά…
Κι αυτό είναι κάτι που το τονίσαμε από την πρώτη στιγμή, όταν διαπιστώσαμε την ευκολία με την οποία μερίδα συμπολιτών μας έδειξε να παγιδεύεται σε αυτήν την φαύλη και αδιέξοδη λογική. Ανεξάρτητα λοιπόν από τι θα διαπιστώσει (ή θα της επιτρέψουν να διαπιστώσει) η εισαγγελική έρευνα που έχει διαταχτεί, το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας είναι εκτεθειμένη σε έναν επικίνδυνο συνδυασμό διαρκών Υβριδικών απειλών και εξωγενών πιέσεων και από αυτήν την επικίνδυνη μέγγενη θα πρέπει να δραπετεύσει ΧΘΕΣ.
Αυτή η πρώτιστη πολιτική υποχρέωση, θα πρέπει να συστρατεύσει σε έναν αγώνα πολιτικό ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Αν επιτρέψουμε αυτός ο αγώνας να εκφυλιστεί πολιτικά και να εκτονωθεί σε ανοησίες του στυλ «Μητσοτάκη γ@μιέσαι», αυτοί που θα έπρεπε να μπουν στο στόχαστρο της οργανωμένης αντίδρασης των πολιτών, θα τρίβουν τα χέρια τους γιατί μια κοινωνία που συνεχίζει να καταδυναστεύεται, θα έχει χάσει γι’ ακόμη μια φορά την μπάλα.
Η πατρίδα μας και πριν από τις μεγάλες πυρκαγιές αλλά και μετά από την κατάσβεσή τους, ήταν, είναι και θα παραμένει έρμαιο των επιλογών τρίτων. Αυτές οι επιλογές είναι στρατηγικές επιλογές και μόνο μια ουσιαστική πολιτική ανατροπή με αμιγώς Δημοκρατικά και Πατριωτικά χαρακτηριστικά μπορεί να τις αμφισβητήσει.
Η καταστροφή που συντελέστηκε, έχει και ευρύτερο περιφερειακό αποτύπωμα αφού περισσότερο ή λιγότερο σχεδιασμένα θέτει επί τάπητος ζητήματα όπως:
- Επιχειρηματικός χάρτης…
- Παραγωγική ταυτότητα…
- Φυσιογνωμία της οικονομικής δραστηριότητας….
- Βάθεμα ενεργειακής εξάρτησης…
- Νέο επιχειρηματικό και επιχειρησιακό πλαίσιο…
- Νέο μοντέλο οικονομικών, ενεργειακών και άλλων εκβιασμών.
Η επιλογή Μπένου ΔΕΝ είναι μια τυχαία επιλογή. Όσο οι πολιτικά απερίσκεπτοι προωθούν και παραμυθιάζουν την κοινωνία με συνθήματα του στυλ «Μητσοτάκη γ@μιέσαι», το πολιτικό σύστημα αποδεικνύει πως έχει στοιχηθεί πίσω από μια ευρύτερη συναίνεση για την προώθηση ενός «αναπτυξιακού μεταμορφισμού» στα πρότυπα των εντολών και των απαιτήσεων των Ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Αυτή η συναίνεση ξεπερνά κατά πολύ και τον Μητσοτάκη αλλά και το «γ@μιέσαι» που του σερβίρουν οι αφελείς. Ο Μπένος είναι ήδη εδώ για να θυμίσει σε όλους ότι το σύστημα που εκπροσωπεί, έχει ήδη έτοιμο το σχέδιο της πολιτικής του αντεπίθεσης…
Η μαζική εξαγορά συνειδήσεων, είναι το πρώτο εργαλείο που επιστρατεύεται. Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Εκείνοι το’ χουν… Η αφέλεια δεν το’ χει… Ας μην αμφιβάλουμε γι’ αυτό…
Προφανώς υπάρχουν και ζητήματα ανικανότητας. Κυρίως δομικής και οργανωτικής ανεπάρκειας, που επιδεινώνουν το κρίσιμο ζήτημα της στρατηγικής ανυπαρξίας στην οποία οι πάντες έχουν καταδικάσει αυτήν την χώρα διαχρονικά.
Προφανώς είναι αναγκαίες και παραιτήσεις. Αλλά για να μην εκτονωθεί ανώδυνα η οργή των πολιτών, αυτές δεν θα πρέπει να οδηγήσουν την κοινωνία έξω από την μεγάλη εικόνα και κυρίως δεν θα πρέπει να συμψηφιστούν με την ανάγκη των πολιτικών ανατροπών που εάν ΔΕΝ επιβληθούν και εάν η κατάσταση ΔΕΝ αναστραφεί, η χώρα τελειώνει…