Όταν έχεις απηυδήσει από τα ΜΜΕ, ούτε χτυπάς ούτε κλέβεις ρεπόρτερ, υπάρχει κάτι πιο απλό

φωτο https://www.maxpixel.net/Press-Camera-Media-Sound-News-Work-Hongkong-3623060

Η επίθεση που δέχθηκαν οι ανταποκριτές του τηλεοπτικού σταθμού ΟΡΕΝ είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Μια πρώτη προσέγγιση κάνει λόγο για ανθρώπους πάνω στα νεύρα τους λόγω των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν. Όμως θα έκλεβαν την τσάντα του εικονολήπτη; Επιπλέον ο συγκεκριμένος στάθμος, νομίζω ότι απέχει μακράν στην κάλυψη των γεγονότων των τελευταίων ημερών. Άραγε να έφταιγε αυτό;

Του Στρατή Μαζίδη

Υπάρχει όμως και μια άλλη ερμηνεία καθώς στη συνέχεια σημειώθηκαν νέα επεισόδια. Ο κόσμος έχει απηυδήσει από τα ΜΜΕ, τα οποία εξελίχθηκαν από τόπους ενημέρωσης σε κέντρα εξουσίας. Επίσης πολλά εξ αυτών βρέθηκαν στο πλευρό των κυβερνήσεων που εφάρμοσαν μνημόνια, ακολουθούν πιστά την εθνομηδενιστική ατζέντα ενώ παράλληλα έχουν συγκροτήσει ένα σύστημα τρομοκράτησης του λαού με τους διάφορους ειδικούς στον καιρό της πανδημίας (που όλως τυχαίως έχει ξεχαστεί εντελώς λόγω των πυρκαγιών ώστε τουλάχιστον από αυτό ηρεμήσαμε λίγο).

Εν ολίγοις τα ΜΜΕ είναι απέναντι από το λαό, όχι μαζί του. Ταυτίζονται και συμπορεύονται με εκάστοτε εξουσίες, αντί να βρίσκονται διαρκώς απέναντι για να ανεβάζουν τα επίπεδα των απαιτήσεων.

Ωστόσο όταν με κάτι δεν είσαι ευχαριστήμενος, δεν αρχίζεις να κοπανάς όποιον βρεις μπροστά σου, ούτε του αρπάζεις τα πράγματα. Πάνω από 30 χρόνια τώρα στα πράγματα της ελληνικής δημοσιογραφίας κυριαρχούν τα ίδια πρόσωπα και μέσα. Είναι φυσιολογικό; 

Όπως όμως οι Ελληνες ψηφίζουν τα ίδια κόμματα, ομοίως επιμένουν να ενημερώνονται από όσους πολλές φορές βρίζουν.

Όταν κάτι δε σου αρέσει, υπάρχει κάτι πολύ πιο απλό. Ούτε βία χρειάζεται, ούτε νεύρα. Απλά το αλλάζεις. Και το κάνεις τόσες φορές, όσες χρειαστεί να βρεις κάτι που σου ταιριάζει. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όταν κάτι όχι απλά μακροημερεύει, αλλά κυριαρχεί, αρχίζει να γίνεται καθεστώς. Επιπλέον το πως ενημερωνόμαστε, είναι στο δικό μας χέρι.