Και ξαφνικά όλος ο κόσμος έμαθε-και ασχολείται- με τους Ταλιμπαν!
Από: militaire.gr
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Ιδιαίτερα η Δύση, εμβαθύνει σε ένα μέχρι σήμερα άγνωστο πολιτικό, κοινωνικό και κοινωνιολογικό πεδίο που μοιάζει εκφοβιστικό για τις σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις γυναίκες και την αντιμετώπιση τους από την νέα πραγματικότητα στο Αφγανιστάν.
Ο νόμος της Σαρία αποτελεί την υπέρτατη ιερή υποχρέωση όλων που ορκίζονται στην πιστή εφαρμογή του.
Οι μαχητές Ταλιμπαν είναι οι θεματοφύλακες αξιών, παραδόσεων, ιστορικών παρακαταθηκών και κυρίως της ηθικής σύμφωνα με τα κρατούντα έθιμα και έχουν αποδείξει ότι είναι σκληροί τιμωροί όσων παραβαίνουν αυτό τον νόμο.
Τι ξέρουμε όμως για τους Ταλιμπαν που οι φωτογραφίες τους φιγουράρουν τις τελευταίες μέρες σε όλα τα έντυπα του κόσμου?
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ
Με τον όρο Ταλιμπάν (παστού: طالبان, λατ. μετ: ṭālibān) ή Ταλεμπάν, δηλαδή σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης, εννοείται το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001 και από την 15η Αυγούστου του 2021 μέχρι σήμερα.
Οι Ταλιμπάν ανήλθαν στη εξουσία μετά από έναν μακρύ εμφύλιο πόλεμο και κατείχαν το 90% του συνόλου των εδαφών.
Το θεοκρατικό καθεστώς τους κατηγορείται από την οπτική γωνία της δυτικής σκέψης ως βάναυσο σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα των γυναικών. Εκδιώχθηκαν βίαια από την εξουσία μετά την πολεμική σύρραξη Αφγανιστάν– ΗΠΑ, τον Δεκέμβριο του 2001.
Στις 11 Ιανουαρίου του 2015, οι Ταλιμπάν ορκίστηκαν πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και για να αποδείξουν την αφοσίωσή τους στο Ισλαμικό Κράτος, αποκεφάλισαν έναν στρατιώτη του Πακιστάν που κρατούσαν αιχμάλωτο.
Το εθνοτικό υπόβαθρο της διαμόρφωσης των ομάδων των Ταλιμπάν είναι σε γενικές γραμμές η εθνότητα των Παστούν, ενώ το γνωστικό τους υπόβαθρο αντλείται από τα ιεροδιδασκαλεία, ή μεντρεσέ όπως αποκαλούνται, του Πακιστάν με θρησκευτικό ηγέτη τον μουλά Μοχάμεντ Ομάρ.
Σε ό,τι αφορά στην κοινωνική τους θεμελίωση χρειάζεται να αναφερθεί ότι τόσο οι αρχικές ομάδες, όσον και οι μεταγενέστερες στρατολογήσεις έγιναν πιθανότατα στους προσφυγικούς καταυλισμούς που δημιούργησε τόσο η εμφύλια σύρραξη, όσο και η αμερικανική κατοχή.
Οι Ταλιμπάν εφαρμόζουν με τον πιο αυστηρό τρόπο τη σαρία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το γνήσιο ισλαμικό κράτος, επιβάλλοντας σε άνδρες και πολύ αυστηρότερα σε γυναίκες περιορισμούς στην καθημερινότητα και την ατομική εξέλιξη.
Απαγορεύτηκε στις γυναίκες να σπουδάζουν και να εργάζονται σε οποιονδήποτε παραγωγικό τομέα, εκτός των υπηρεσιών υγείας, μόνο και μόνο για να εξετάζουν γυναίκες ασθενείς.
Οι άνδρες υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν ενδυματολογικά σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις.
Σε πολιτισμικό επίπεδο απαγορεύτηκε η μουσική, η τηλεόραση και το βίντεο, όπως και ότι μη εγκεκριμένο από τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Ταυτόχρονα απαξιώθηκε δραστικά η μη ισλαμική κληρονομιά του Αφγανιστάν.
Οι Ταλιμπάν προκάλεσαν σοκ στην παγκόσμια κοινή γνώμη τον Μάρτιο του 2001 με την απόφασή τους να καταστρέψουν μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς με την αιτιολογία ότι είναι είδωλα και συνεπώς αντίθετα προς τον νόμο του Ισλάμ.
Η απαγόρευση της εκπαίδευσης των γυναικών με την απειλή της ποινής του ραβδισμού και του λιθοβολισμού οδήγησε στην οργάνωση σχολείων για γυναίκες που λειτουργούσαν κρυφά σε σπίτια από οργανώσεις όπως η μυστική οργάνωση «Revolutionary Association of the Women of Afganistan», η οποία είχε ιδρυθεί το 1977 στο πλαίσιο της αντίστασης κατά του σοβιετικού καθεστώτος.
Την κρυφή εκπαίδευση στο Αφγανιστάν παρακολουθούν και αγόρια.
Βάσει στοιχείων της κυβέρνησης, τα παιδιά που παρακολουθούσαν κρυφά μαθήματα το 2001 ήταν περίπου 1 εκατομμύριο (εκ των οποίων οι 100.000 κορίτσια), ενώ το 2010 ήταν 7 εκατομμύρια.
Η UNICEF εκτιμά ότι στο Νότιο Αφγανιστάν, όπου κυριαρχούν οι Ταλιμπάν, τουλάχιστον τα μισά σχολεία υποχρεώθηκαν να κλείσουν μεταξύ 2008 και 2010.
Το στρατιωτικό σώμα των Ταλιμπάν σχηματίστηκε το 1994 στις νότιες περιοχές της χώρας με αιτιολογικό την ένωση του Αφγανιστάν.
Οι αντίπαλες ομάδες Μουτζαχεντίν μάχονταν ήδη από το 1989, οπότε απέσυραν οι Σοβιετικοί τις δυνάμεις κατοχής τους.
Λίγο μετά τις αρχικές αψιμαχίες, οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πόλη Χεράτ το 1995 και έφθασαν ως την Καμπούλ τον Αύγουστο του 1996.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι Ταλιμπάν κατείχαν το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας με μοναδικούς αντιπάλους συμμαχίες δυνάμεων, συγκεντρωμένες βορειοανατολικά του Αφγανιστάν.
Το καθεστώς απομονώθηκε διεθνώς με την κατηγορία ότι ευνοούσε τη διεθνή τρομοκρατία.
Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το στρατιωτικό υπόβαθρο των Ταλιμπάν δοκιμάστηκε από τις εναέριες επιθέσεις των ΗΠΑ στα διοικητικά τους κέντρα στην Καμπούλ και σε άλλες πόλεις.
Το καθεστώς κατέρρευσε μέσα σε εβδομάδες, αλλά δεν καταστράφηκε ολοσχερώς.
Αν και έχουν εκδιωχθεί από τις πόλεις, οι Ταλιμπάν διεξάγουν σήμερα ανταρτοπόλεμο στο νότιο Αφγανιστάν.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Ο νόμος της Σαρία είναι το νομικό σύστημα του Ισλάμ – το οποίο βασίζεται στο Κοράνι και τις αποφάσεις των μελετητών του – και λειτουργεί ως κώδικας δεοντολογίας, τον οποίο πρέπει να τηρούν οι σύγχρονοι Μουσουλμάνοι, διασφαλίζοντας ότι τηρούν τις επιθυμίες του Θεού σε όλους τους τομείς της ζωής – από την καθημερινότητα έως τις προσωπικές πεποιθήσεις.
Στα αραβικά, η Σαρία σημαίνει «ο τρόπος» και δεν αναφέρεται σε ένα δίκαιο.
Ο νόμος της Σαρία βασίζεται βασικά σε διδασκαλίες από το Κοράνι και τη Σούννα – τις ρήσεις, τις διδασκαλίες και τις πρακτικές του Προφήτη Μωάμεθ.
Πηγάζει επίσης από την Ijma’a, την επικρατούσα άποψη των μουσουλμάνων μελετητών, καθώς και το Qiyas (σ.σ. η διαδικασία της αναγωγικής αναλογίας στην οποία οι διδασκαλίες συγκρίνονται και αντιπαρατίθενται με αυτές του Κορανίου, προκειμένου να εφαρμοστεί μια γνωστή διαταγή σε μια νέα περίσταση και να δημιουργηθεί μια νέα διαταγή).
Αλλά ο νόμος της Σαρία μπορεί να επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής των Μουσουλμάνων, ανάλογα με το πόσο αυστηρά τηρείται.
«Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ερμηνείες για το τι σημαίνει στην πραγματικότητα η Σαρία, έτσι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ενσωματωθεί στα πολιτικά συστήματα σχετικά εύκολα», σύμφωνα με τον Στίβεν Κούκ από το Συμβούλιο των Εξωτερικών Υποθέσεων.
Ορισμένες ερμηνείες του νόμου της Σαρία χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν σκληρές τιμωρίες, συμπεριλαμβανομένου του ακρωτηριασμού και του λιθοβολισμού, καθώς και της άνισης μεταχείρισης των γυναικών ως προς την κληρονομιά, το ντύσιμο και την ανεξαρτησία.
Ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύεται και εφαρμόζεται μπορεί να διαφέρει μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών – με τα εγκλήματα να εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες:
Τα αδικήματα Tazir είναι τα λιγότερο σοβαρά και εναπόκεινται στη διακριτική ευχέρεια ενός δικαστή.
Στα εγκλήματα Qisas ο δράστης υπόκειται στην ίδια δοκιμασία με το θύμα.
Στα εγκλήματα Hudud συμπεριλαμβάνονται η κλοπή, η ληστεία σε αυτοκινητόδρομο, η απιστία και η κατανάλωση αλκοόλ.
Μεταξύ των ποινών που επιβάλλονται για αυτά είναι ακρωτηριασμοί χεριών και ποδιών, μαστίγωμα ή ακόμη και θάνατος – αλλά σπάνια επιβάλλονται αυστηρές ποινές λόγω των αδιάσειστων αποδείξεων που απαιτούνται.
Το Hudud είναι το πιο σοβαρό είδος αδικήματος και θεωρείται έγκλημα κατά του Θεού.
Υπό την κυριαρχία τους, οι γυναίκες τέθηκαν ουσιαστικά σε κατ ’οίκον περιορισμό καθώς δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν ή να λαμβάνουν εκπαίδευση.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια από την ηλικία των οκτώ ετών έπρεπε να φορούν μπούρκα και έπρεπε να συνοδεύονται από έναν άντρα συγγενή εάν ήθελαν να βγουν από το σπίτι τους.
Τα παπούτσια με ψηλά τακούνια απαγορεύονταν ώστε να μην διεγείρονται οι άνδρες, τα σπίτια με παράθυρα στο έδαφος και τον πρώτο όροφο έπρεπε να καλυφτούν με μπογιά ενώ οι γυναίκες απαγορεύονταν επίσης να βγαίνουν στα μπαλκόνια τους.
Δεν επιτρεπόταν η φωτογράφηση, η κινηματογράφηση ή η προβολή εικόνων γυναικών σε εφημερίδες, βιβλία, καταστήματα ή στο σπίτι, άλλαξαν τα ονόματα «γυνακείων» τοπωνυμίων και απαγορεύτηκε στις γυναίκες να εμφανίζονται στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή σε δημόσιες συγκεντρώσεις.
Οι γυναίκες που δεν υπάκουαν στους κανόνες, ακόμη και αν δεν είχαν άνδρες συγγενείς για να βγουν έξω, μαστιγώνονταν στο δρόμο ή στα γήπεδα και τα δημαρχεία.
Επίσης, έκοβαν τις άκρες του αντίχειρά τους αν φορούσαν βερνίκι νυχιών και τις λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου εάν αρνούνταν να δηλώσουν πίστη στους Ταλιμπάν.
Όποιος παραβίαζε τους κανόνες μπορούσε να υποστεί ταπείνωση, δημόσιο ξυλοδαρμό από τη θρησκευτική αστυνομία των Ταλιμπάν ή να εκτελεστεί.
Πληροφορίες Skynews.
Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος
Ιδιαίτερα η Δύση, εμβαθύνει σε ένα μέχρι σήμερα άγνωστο πολιτικό, κοινωνικό και κοινωνιολογικό πεδίο που μοιάζει εκφοβιστικό για τις σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις γυναίκες και την αντιμετώπιση τους από την νέα πραγματικότητα στο Αφγανιστάν.
Ο νόμος της Σαρία αποτελεί την υπέρτατη ιερή υποχρέωση όλων που ορκίζονται στην πιστή εφαρμογή του.
Οι μαχητές Ταλιμπαν είναι οι θεματοφύλακες αξιών, παραδόσεων, ιστορικών παρακαταθηκών και κυρίως της ηθικής σύμφωνα με τα κρατούντα έθιμα και έχουν αποδείξει ότι είναι σκληροί τιμωροί όσων παραβαίνουν αυτό τον νόμο.
Τι ξέρουμε όμως για τους Ταλιμπαν που οι φωτογραφίες τους φιγουράρουν τις τελευταίες μέρες σε όλα τα έντυπα του κόσμου?
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ
Με τον όρο Ταλιμπάν (παστού: طالبان, λατ. μετ: ṭālibān) ή Ταλεμπάν, δηλαδή σπουδαστές του κινήματος της ισλαμικής γνώσης, εννοείται το πολιτικό-θρησκευτικό κίνημα που κυβέρνησε το Αφγανιστάν από το 1996 έως το 2001 και από την 15η Αυγούστου του 2021 μέχρι σήμερα.
Οι Ταλιμπάν ανήλθαν στη εξουσία μετά από έναν μακρύ εμφύλιο πόλεμο και κατείχαν το 90% του συνόλου των εδαφών.
Το θεοκρατικό καθεστώς τους κατηγορείται από την οπτική γωνία της δυτικής σκέψης ως βάναυσο σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα των γυναικών. Εκδιώχθηκαν βίαια από την εξουσία μετά την πολεμική σύρραξη Αφγανιστάν– ΗΠΑ, τον Δεκέμβριο του 2001.
Στις 11 Ιανουαρίου του 2015, οι Ταλιμπάν ορκίστηκαν πίστη στο Ισλαμικό Κράτος και για να αποδείξουν την αφοσίωσή τους στο Ισλαμικό Κράτος, αποκεφάλισαν έναν στρατιώτη του Πακιστάν που κρατούσαν αιχμάλωτο.
Το εθνοτικό υπόβαθρο της διαμόρφωσης των ομάδων των Ταλιμπάν είναι σε γενικές γραμμές η εθνότητα των Παστούν, ενώ το γνωστικό τους υπόβαθρο αντλείται από τα ιεροδιδασκαλεία, ή μεντρεσέ όπως αποκαλούνται, του Πακιστάν με θρησκευτικό ηγέτη τον μουλά Μοχάμεντ Ομάρ.
Σε ό,τι αφορά στην κοινωνική τους θεμελίωση χρειάζεται να αναφερθεί ότι τόσο οι αρχικές ομάδες, όσον και οι μεταγενέστερες στρατολογήσεις έγιναν πιθανότατα στους προσφυγικούς καταυλισμούς που δημιούργησε τόσο η εμφύλια σύρραξη, όσο και η αμερικανική κατοχή.
Οι Ταλιμπάν εφαρμόζουν με τον πιο αυστηρό τρόπο τη σαρία, προσπαθώντας να δημιουργήσουν το γνήσιο ισλαμικό κράτος, επιβάλλοντας σε άνδρες και πολύ αυστηρότερα σε γυναίκες περιορισμούς στην καθημερινότητα και την ατομική εξέλιξη.
Απαγορεύτηκε στις γυναίκες να σπουδάζουν και να εργάζονται σε οποιονδήποτε παραγωγικό τομέα, εκτός των υπηρεσιών υγείας, μόνο και μόνο για να εξετάζουν γυναίκες ασθενείς.
Οι άνδρες υποχρεώθηκαν να συμμορφωθούν ενδυματολογικά σύμφωνα με τις ισλαμικές παραδόσεις.
Σε πολιτισμικό επίπεδο απαγορεύτηκε η μουσική, η τηλεόραση και το βίντεο, όπως και ότι μη εγκεκριμένο από τους θρησκευτικούς ηγέτες.
Ταυτόχρονα απαξιώθηκε δραστικά η μη ισλαμική κληρονομιά του Αφγανιστάν.
Οι Ταλιμπάν προκάλεσαν σοκ στην παγκόσμια κοινή γνώμη τον Μάρτιο του 2001 με την απόφασή τους να καταστρέψουν μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς με την αιτιολογία ότι είναι είδωλα και συνεπώς αντίθετα προς τον νόμο του Ισλάμ.
Η απαγόρευση της εκπαίδευσης των γυναικών με την απειλή της ποινής του ραβδισμού και του λιθοβολισμού οδήγησε στην οργάνωση σχολείων για γυναίκες που λειτουργούσαν κρυφά σε σπίτια από οργανώσεις όπως η μυστική οργάνωση «Revolutionary Association of the Women of Afganistan», η οποία είχε ιδρυθεί το 1977 στο πλαίσιο της αντίστασης κατά του σοβιετικού καθεστώτος.
Την κρυφή εκπαίδευση στο Αφγανιστάν παρακολουθούν και αγόρια.
Βάσει στοιχείων της κυβέρνησης, τα παιδιά που παρακολουθούσαν κρυφά μαθήματα το 2001 ήταν περίπου 1 εκατομμύριο (εκ των οποίων οι 100.000 κορίτσια), ενώ το 2010 ήταν 7 εκατομμύρια.
Η UNICEF εκτιμά ότι στο Νότιο Αφγανιστάν, όπου κυριαρχούν οι Ταλιμπάν, τουλάχιστον τα μισά σχολεία υποχρεώθηκαν να κλείσουν μεταξύ 2008 και 2010.
Το στρατιωτικό σώμα των Ταλιμπάν σχηματίστηκε το 1994 στις νότιες περιοχές της χώρας με αιτιολογικό την ένωση του Αφγανιστάν.
Οι αντίπαλες ομάδες Μουτζαχεντίν μάχονταν ήδη από το 1989, οπότε απέσυραν οι Σοβιετικοί τις δυνάμεις κατοχής τους.
Λίγο μετά τις αρχικές αψιμαχίες, οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την πόλη Χεράτ το 1995 και έφθασαν ως την Καμπούλ τον Αύγουστο του 1996.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 οι Ταλιμπάν κατείχαν το μεγαλύτερο τμήμα της χώρας με μοναδικούς αντιπάλους συμμαχίες δυνάμεων, συγκεντρωμένες βορειοανατολικά του Αφγανιστάν.
Το καθεστώς απομονώθηκε διεθνώς με την κατηγορία ότι ευνοούσε τη διεθνή τρομοκρατία.
Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το στρατιωτικό υπόβαθρο των Ταλιμπάν δοκιμάστηκε από τις εναέριες επιθέσεις των ΗΠΑ στα διοικητικά τους κέντρα στην Καμπούλ και σε άλλες πόλεις.
Το καθεστώς κατέρρευσε μέσα σε εβδομάδες, αλλά δεν καταστράφηκε ολοσχερώς.
Αν και έχουν εκδιωχθεί από τις πόλεις, οι Ταλιμπάν διεξάγουν σήμερα ανταρτοπόλεμο στο νότιο Αφγανιστάν.
Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Ο νόμος της Σαρία είναι το νομικό σύστημα του Ισλάμ – το οποίο βασίζεται στο Κοράνι και τις αποφάσεις των μελετητών του – και λειτουργεί ως κώδικας δεοντολογίας, τον οποίο πρέπει να τηρούν οι σύγχρονοι Μουσουλμάνοι, διασφαλίζοντας ότι τηρούν τις επιθυμίες του Θεού σε όλους τους τομείς της ζωής – από την καθημερινότητα έως τις προσωπικές πεποιθήσεις.
Στα αραβικά, η Σαρία σημαίνει «ο τρόπος» και δεν αναφέρεται σε ένα δίκαιο.
Ο νόμος της Σαρία βασίζεται βασικά σε διδασκαλίες από το Κοράνι και τη Σούννα – τις ρήσεις, τις διδασκαλίες και τις πρακτικές του Προφήτη Μωάμεθ.
Πηγάζει επίσης από την Ijma’a, την επικρατούσα άποψη των μουσουλμάνων μελετητών, καθώς και το Qiyas (σ.σ. η διαδικασία της αναγωγικής αναλογίας στην οποία οι διδασκαλίες συγκρίνονται και αντιπαρατίθενται με αυτές του Κορανίου, προκειμένου να εφαρμοστεί μια γνωστή διαταγή σε μια νέα περίσταση και να δημιουργηθεί μια νέα διαταγή).
Αλλά ο νόμος της Σαρία μπορεί να επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής των Μουσουλμάνων, ανάλογα με το πόσο αυστηρά τηρείται.
«Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ερμηνείες για το τι σημαίνει στην πραγματικότητα η Σαρία, έτσι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ενσωματωθεί στα πολιτικά συστήματα σχετικά εύκολα», σύμφωνα με τον Στίβεν Κούκ από το Συμβούλιο των Εξωτερικών Υποθέσεων.
Ορισμένες ερμηνείες του νόμου της Σαρία χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν σκληρές τιμωρίες, συμπεριλαμβανομένου του ακρωτηριασμού και του λιθοβολισμού, καθώς και της άνισης μεταχείρισης των γυναικών ως προς την κληρονομιά, το ντύσιμο και την ανεξαρτησία.
Ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύεται και εφαρμόζεται μπορεί να διαφέρει μεταξύ των μουσουλμανικών κρατών – με τα εγκλήματα να εμπίπτουν σε τρεις κατηγορίες:
Τα αδικήματα Tazir είναι τα λιγότερο σοβαρά και εναπόκεινται στη διακριτική ευχέρεια ενός δικαστή.
Στα εγκλήματα Qisas ο δράστης υπόκειται στην ίδια δοκιμασία με το θύμα.
Στα εγκλήματα Hudud συμπεριλαμβάνονται η κλοπή, η ληστεία σε αυτοκινητόδρομο, η απιστία και η κατανάλωση αλκοόλ.
Μεταξύ των ποινών που επιβάλλονται για αυτά είναι ακρωτηριασμοί χεριών και ποδιών, μαστίγωμα ή ακόμη και θάνατος – αλλά σπάνια επιβάλλονται αυστηρές ποινές λόγω των αδιάσειστων αποδείξεων που απαιτούνται.
Το Hudud είναι το πιο σοβαρό είδος αδικήματος και θεωρείται έγκλημα κατά του Θεού.
Υπό την κυριαρχία τους, οι γυναίκες τέθηκαν ουσιαστικά σε κατ ’οίκον περιορισμό καθώς δεν τους επιτρεπόταν να εργαστούν ή να λαμβάνουν εκπαίδευση.
Οι γυναίκες και τα κορίτσια από την ηλικία των οκτώ ετών έπρεπε να φορούν μπούρκα και έπρεπε να συνοδεύονται από έναν άντρα συγγενή εάν ήθελαν να βγουν από το σπίτι τους.
Τα παπούτσια με ψηλά τακούνια απαγορεύονταν ώστε να μην διεγείρονται οι άνδρες, τα σπίτια με παράθυρα στο έδαφος και τον πρώτο όροφο έπρεπε να καλυφτούν με μπογιά ενώ οι γυναίκες απαγορεύονταν επίσης να βγαίνουν στα μπαλκόνια τους.
Δεν επιτρεπόταν η φωτογράφηση, η κινηματογράφηση ή η προβολή εικόνων γυναικών σε εφημερίδες, βιβλία, καταστήματα ή στο σπίτι, άλλαξαν τα ονόματα «γυνακείων» τοπωνυμίων και απαγορεύτηκε στις γυναίκες να εμφανίζονται στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή σε δημόσιες συγκεντρώσεις.
Οι γυναίκες που δεν υπάκουαν στους κανόνες, ακόμη και αν δεν είχαν άνδρες συγγενείς για να βγουν έξω, μαστιγώνονταν στο δρόμο ή στα γήπεδα και τα δημαρχεία.
Επίσης, έκοβαν τις άκρες του αντίχειρά τους αν φορούσαν βερνίκι νυχιών και τις λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου εάν αρνούνταν να δηλώσουν πίστη στους Ταλιμπάν.
Όποιος παραβίαζε τους κανόνες μπορούσε να υποστεί ταπείνωση, δημόσιο ξυλοδαρμό από τη θρησκευτική αστυνομία των Ταλιμπάν ή να εκτελεστεί.
Πληροφορίες Skynews.